In de stille duisternis van de nacht

In stille duisternis, nacht,
is daar Uw fluisterstem,
hoorbaar, maar zacht;
dan zie ik U beter,
voel Uw kracht.

Als ik stil ben,
moe van vechten
en zelf zoveel willen,
uitgeput terneergeslagen
stopte met inwendig gillen,
eindelijk wel wil luisteren:
dan plots bent U daar
met Uw fluisteren.

Als ik mijn vragen staak,
mijn gepieker, gedenk,
dan hoor, zie, voel ik,
Uw troost, nabijheid
als aller kostbaarst
hemelgeschenk.

Door uw engelengeduld
vol liefde, voor ook mij gevuld,
hoor ik zang van het engelenkoor,
klinkt in mijn oor: “Vrede op aarde.”

U acht me van waarde,
trekt me opnieuw uit Uw klei,
verlangend dat ik met, door, in U,
en dat is genoeg, van goede wil zij.

2002-2020