Breda's grote begraafplaats in het late zwart
wordt kleurig gestreeld door zachte handen
uit Hemels, die liefkozend landen
op dit oord, waar men rust na vreugde en smart.

Lampen vol glanzend groen bemoedigen hard
het verlegen roze, dat teer wil branden
naast lage schimmige loverranden.
Helder blauw schijnt verspreid: een verblijd hart.

De fraaie, opwekkende verlichting
tussen zerken is een plechtig afscheid
van ieders verlopen aardse levensstrijd.

Een kleine luister naar de bestemming
van elke sterveling: de ontmoeting
met God, bij Hem te toeven zonder tijd.