U bent zo goed

Lieve God, U bent zo goed,
U spreekt, nee, U fluistert niet,
maar ik zeg U te dikwijls en vooral
dat U verstaanbaarder spreken moet.

Ik hoor en zie en weet meestal
wat te doen of wat te laten.
Ik hoor, luister echter niet,
ik laat U maar wat praten.

Ik zeg vaker nee dan ja op alle
uitnodigingen die U mij biedt,
dagelijks opnieuw wil geven.
Nu ik U best wel kan horen
wil ik toch graag vanuit
Uw goedheid leven?

Ik aarzel, wik en weeg
met maren en bezwaren:
niet uitgerust of toegerust,
geen tijd, geen fut, geen zin,
moet dat nu echt, heeft dat nut,
valt dit bij diegene in goede aarde?

Mijn enige streven
zou geen mensen behagen
maar U dienen behoren te zijn,
met alles in mijn, nee in Uw leven,
van harte op Uw vragen gehoor geven.

Help mij om elke keer dat ik U ontmoet
naar vermogen te doen wat u vraagt,
want, lieve God, U bent zo goed.{jcomments on}