Zag jij, zon
hoog opgehangen
in de atmosfeer
van hemelzangen
hoe de zwarte
zonde in de
schepping zonk
je bleef opgaan
en verzinken
levend licht
in ‘t dodelijkst
tijdsgewricht
vuurbal in de
handen van
de Schepper.
Je stond stil
-wonderwerk
van Zijn wil-
verlichtte
lamme lasten
van het verkoren
vrije volk
voortgaand
onder Zijn wolk.
Maar jij
ook jij
verzengend
is je zinderende
schaduwzijde
verschroeid
de omgeslagen
bladzijde
totdat jij
zelfs jij
zult zwijgen
uitdoven
en wij
herschapen
de Morgenster
laaiend loven.