Zomerbuien in de uiterwaard

Rollende donder vergezelt luid dreunend
felle flits, keer op keer bliksemschicht,
striemende regen uit donkere wolken
verft in tal van tinten grauw en grijs.
Een indrukwekkend mooi gezicht.

Hagelstenen, roffelende regen, woeste wind,
bloemen, struiken, bomen die uiteen slaan,
gewassen, geknipt, opgefrist opgestaan,
zijn verbluffend snel terug in model.
Een verbazingwekkend mooi gezicht.

Als bruggen uitgespannen regenbogen,
bovenmenselijk hemelgewelfgebouw,
zon jaagt alle wolken op hun vlucht,
water en lucht worden weer blauw.
Een ontzagwekkend mooi gezicht.

In en tussen lage en hoge dijken gelegen gebied
aan rivieren die traag door ons laagland gaan,
biedt ongetelde, ongeweten verrassingen,
van ongekende, buitenaardse waarde.
Een vreugde wekkend mooi gezicht.

De uiterwaard is uiteraard
van uitermate grote schoonheid,
als waardevol stil dankgebed welt
watervloed en stroom stromend omhoog.
Een kostbaar kunstwerk, dat mooi gezicht.

2018 in De Cirkel (seniorenblad voor Beuningen bij Nijmegen) gepubliceerd zomergedicht