- Details
- Geschreven door: Verwaal, Jelly (overl. 14-09-2022)
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2785
zie je de zon niet achter de wolken;
kun je je angst niet in woorden vertolken;
is je hart vaak zo koud als een steen?
Is het soms eenzaam om je heen;
voel je je dikwijls van ieder verlaten;
loop je te zoeken langs de straten
naar iemand voor jóu, maar vind je er geen?
Is het soms donker om je heen;
kun je de weg naar huis niet vinden;
loop je te tasten als een blinde
voor wie elke lichtstraal in 't duister verdween?
*********
Kind, pak de hand van je naaste vast.
En laat jóuw zon voor je naaste schijnen.
Eenzaamheid, angst en verdriet zal verdwijnen
wanneer je je naaste van zorgen ontlast.
Kind, pak de hand van je vrienden vast.
Mensen, in wie je vertrouwen kunt stellen.
Die, zichtbaar of niet, jou tóch vergezellen
omdat jouw hand in hun liefde past.
Kind, pak de hand van je Heiland vast.
Hij wil je helpen, Hij wil je leiden.
Immers, je hoeft niet alléén te strijden.
En weet: Zacht is zijn juk en licht is zijn last.
uit: "Toekomstmuziek"
- Details
- Geschreven door: Pieterman, Abigaïl
- Categorie: Bijbelse personen
- Hits: 4086
Radeloos en hulpeloos ging ik door het leven
Terwijl ik zoveel zegeningen had gekregen.
Het liefst wilde ik alles verborgen laten
En dat mijn kinderen hun verdriet vergaten.
Maar de ondragelijke nood werd ied’re dag meer
Het bezoek van de schuldheer deed me ontzettend zeer.
Zij, mijn lieve kinderen tot knechten maken?
Alsof dit de gevoeligste snaar deed raken.
Ik ging met mijn grote zielenood naar de profeet
Om te vertellen wat dit allemaal met me deed.
Elisa gaf mij vervolgens deze opdracht
Die ik zelf nu werkelijk echt nooit had verwacht:
Vraag overal in de buurt om ledige kruiken.
Zodat jij deze straks heel goed kan gaan gebruiken,
Om ze allemaal met olie vol te schenken
Ook al gaat dit uit boven je eigen denken.
Ik heb deze opdracht aan mijn zonen gegeven
Niet gelovend wat wij straks zullen gaan beleven.
Zij liepen door straten om kruiken te halen
Zonder dat zij er iets voor zouden betalen.
De olie bleef maar in de lege kruiken stromen
Als of er werkelijk geen einde aan zou komen.
Alle vaten werden met de olie gevuld
Terwijl m’n hart met veel dankbaarheid werd vervuld.
Ik heb olie verkocht en de schuld werd opgelost:
Toen werd ik zelfs van al mijn grote noden verlost.
Dit wonder bleef mij nog zeer lang in gedachten:
De Heere geeft veel meer dan wij soms verwachten!
Ook ik mag dagelijks met mijn lege vat komen,
Zodat Gods zegen rijkelijk zal mogen stromen
In mijn vat die sterk verlangt naar de Heilsfontein
Om dan met Zijn aanwezigheid vervuld te zijn.
‘gedicht betreft de weduwe uit 2 Kon 4'
- Details
- Geschreven door: Wesselius, Hans
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2788
Jarenlang koos ik mijn leven te leven,
afgezonderd van de mensen die om mij heen
misschien zelfs probeerden hun liefde te geven,
maar ik bleef volharden en bleef maar alleen.
Geloven in vriendschap is niet zo eenvoudig,
dus kan een mens kiezen voor afzondering.
Die tijd is voorbij nu, dat maakt me gelukkig,
maar het is ook een les: een mens is géén eenling.
God heeft ons geschapen om samen te leven,
samen te werken en samen te zijn.
Waarom zouden wij dan Hem niet dat geven
waartoe Hij ons roept? Dat voorkomt zoveel pijn...
Ik bid nu om kracht voor de mens die alleen is
- hetzij zelf gekozen, hetzij een gevolg -
zodat eenzaamheid voortaan geen probléém is,
maar veeleer een kans, waarop liefhebben volgt.
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2817
Geest verminkt, niet te doorgronden,
broos en kwetsbaar, zwaar geschonden,
zit zijn lichaam vastgebonden
aan een stoel met Zweedse band.
Bange blik, gescheurde kleren
wil zichzelf steeds mutuleren,
soms dan moet je hem sederen
anders loopt het uit de hand.
Agressief en onbereikbaar,
separeren onvermijdbaar,
ijzersterk, maar zo breekbaar
is hij eenzaam en alleen.
Heeft dit leven niet gekozen,
leven met het uitzichtloze,
stellen wij de diagnose;
'Zwaar autist en schizofreen.'
Door heel lief met hem te praten,
krijgt hij heel soms in de gaten,
dat hij angsten los kan laten,
dat hij toch nog wordt bemind.
En je kunt hem dan aanraken,
gaat hij zacht geluidjes maken,
komt een grijnsje op zijn kaken,
schizofreen, autist, Gods kind.
- Details
- Geschreven door: Jepkes, Michael C. M.
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2790
Zijn strijd en eenzaamheid
met een bloedend Vaderhart,
als mens in Zijn armen terug te keren.
Het is enkel om van het leven te leren.
Het vindt bij Hem een hoopvolle start.
Over de enkeling met zijn goede daden,
kwam de verdieping van Zijn woorden.
Zij die Zijn waarheid toe behoorden
kwam het uizicht op vaste paden.
Het is als met de kracht van eindeloos vergaren.
Zal de mensheid zich met God verbinden?
Met de mogelijkheid in de diepte en de hoogte
Zijn ideaal te vinden?
Het is een weg geweest van meer dan duizenden jaren.
Vanaf de Val van de mens zo alleen te staan.
Het is om Zijn grote offer te bewerken
en in aantal de vele mensen te versterken.
God moest meer dan een niet te dragen verdriet doorstaan.
In Zijn geschiedenis met Zijn gekozen personen
moest de nodige tijd worden doorlopen,
waar menigeen op bleef hopen.
Juist de goede uitkomst zich zal laten tonen.
Het gaat om de algehele bevrijding van Gods wezen,
een niet aflatende strijd van aandacht,
om Zijn kinderen te omgeven met kracht.
Het is om onze eenzaamheid niet meer te hoeven vrezen,
en Zijn tranen worden uitgewist.
- Details
- Geschreven door: Colpa, Debby
- Categorie: Dankbaarheid
- Hits: 4096
Gekleurd zijn de dagen
het feest begint
fakkels en triomfgeschal
vieren van het leven
geluk krijgt gestalte
Grijze momenten vervagen
vrolijke klanken verdrijven
de pijn
hier en nu
de smaak van overvloed
een volle beker
aan mijn lippen
Water wordt wijn
Hij heeft het beste
voor het laatst bewaard
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 1737
In een land
waar hij niets hoort
predikt hij toch
geweld en moord
omdat zijn hart
vol zit met haat.
Blind van woede
laat satan mensen lijden.
De God van liefde
wierp satan verre weg,
omdat God liefde geeft.
Loop Gods weg,
Hij droogt de tranen
die satan veroorzaakt.
Met God in jouw leven
zal er altijd liefde zijn .
Elke dag is God met jou.
- Details
- Geschreven door: Yiooda
- Categorie: Bijbelse personen
- Hits: 2959
Morgenlied, Psalm 3.
Psalm van David.
Als hij vlucht voor zijn zoon Absalom!
O, Heer, zij staan op en zijn mijn haters?
Men zegt: "Niemand helpt, 't zijn mooie praters!"
Ik weet beter en heb U tot mijn schild,
U heft mijn hoofd; U heeft mijn eer gewild!
U riep mij vanaf Uw Heilige Berg,
"Ik heb je stem gehoord, het is heel erg!
Wees niet bang voor je zoon of smaad'lijk spreken,
ga rusten, zijn kansen zijn verkeken.
"Als je straks op staat in de morgenstond,
dan heb Ik al je vijanden verstomd!"
Tienduizenden waren er van mijn volk,
ze wilden mijn dood, maar U kwam op Uw wolk!
U heeft ze daar op de kaak geslagen,
tanden kapot en verstrooid als blagen!
De verlossing komt steeds weer van de Heer,
Hem zij de glorie, Hem is alle eer!
- Details
- Geschreven door: Yiooda
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 2892
Vader, heb dank voor deze mooie dag,
voor de rijke zegen die U ons gaf.
Steeds weer opnieuw laat U ons beseffen,
dat wij onze handen mogen heffen!
Heffen tot U, Majesteit en Vader,
wij treden nu in aanbidding nader.
Wij vragen U, Heer schenk ons Uw zegen,
geef ons nu Uw heil als milde regen.
Die het Leven geeft en 't nieuwe denken,
waardoor wij helpen en niemand krenken!
Laat het einde van een dag zo wezen,
dat Uw Naam alleen maar wordt geprezen!
Wij gaan U allen danken voor Uw liefde en gena,
Halleluja Vader, bedankt voor 't Heilig Golgotha!
- Details
- Geschreven door: Pieterman, Abigaïl
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 4841
Soms is het misschien helemaal m’n eigen gevoel
En weet ik alleen zelf hoe vervelend ik me voel
Als je langs me heenloopt in een brede winkelstraat
Je ogen me aankijken alsof je me zelfs haat
En je denkt: jij komt zeker van de verkeerde kant
Zonder te beseffen hoe zwaar dit dan bij mij landt
En hoeveel je op dat ogenblik bij mij losmaakt
Omdat je nu het diepste plekje van m’n hart raakt.
Wist je dat dit voor mij soms een enorme strijd is?
Het zeer eenzaam voelen in de wereld is niet mis.
Wat jij voelt voor een jongen voel ik dus voor een meid
Ik vecht hier tegen maar raak de gevoelens niet kwijt.
Het liefst zou ik me niet zo mannelijk gedragen
Niet af en toe jongensachtige kleding dragen
Zou ik dit niet doen, dan doe ik mij schijnheilig voor
En heeft uiteindelijk iemand het toch nog wel door.
Het liefst zou ik over dit alles willen zwijgen
Maar ik kan er slecht tegen als mijn ouders dreigen:
Als jij je zo gedraagt mag je in huis niet blijven
Leer toch eens om alles niet zo te overdrijven.
Verwonderlijk dat ik dan emotioneel word
Ik peins: waarom is het dat er zoveel aan mij schort?
Waarom voel ik mij zo verstoten en verlaten?
En houdt werkelijk iedereen mij in de gaten?
O God, ziet U niet dat ik zo eenzaam moet leven?
Waarom hebt U mij deze gevoelens gegeven?
Ik zou tegen de godsdienst willen zeggen: vaarwel
Ook al zal ik dan straks zeker komen in de hel.
Omdat ik weet: U leeft! kan ik U niet loslaten
En wil ik U ondanks mijn zware strijd niet haten.
O God van heil, red mijn leven, vergeef mijn zonden,
Ik kom tot U alleen, genees mijn diepe wonden.
(Geschreven vanuit de belevingswereld van een anders geaarde die ik een tijd terug ontmoet heb)
- Details
- Geschreven door: Casier, Greta
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 4087
nog innig verbonden
met grijs geworden haar
en in ziekte en zorgen
zo werden zij hoogbejaard
man en vrouw de handen verstrengeld
's winters dicht bij de haard
de dagen eenzaam in deuren vergrendeld
d' ogen ver weggezonken
brillen en sleutels vaak zoek
- toch bleef een geborgen gevoel
met de hulp van één buur om de hoek
rimpels als diepe groeven
bruine vlekken tandenloze mond
hard en luid moest je roepen
ook als je vlak voor hen stond
zij zette hem koffie met de suiker erin
hij las moeizaam de koppen van de krant
en vroeg zij wat stond daar al binnenin
- 't was al van moorden, diefstal en brand
de dag zag er weer leeg en moedeloos uit
zij nam haar paternoster en bad voor het kruis
merkte zij de dood die rond het huis ergens schuilde
plots stokte haar stem, toen ze stilletjes huilde...
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2916
de weg van het onheil gegaan.
Geen enk'ling die mij nog zag zitten,
geen enk'ling die mij nog zag staan.
'k Was eenzaam, vertrapt en verstoten,
vernederd, verslagen, onheemd.
Ja, zelfs in mijn noodlot gedreven
van God en de wereld vervreemd.
Maar... 'k leefde en zocht als gewoonlijk
maar weer naar een plaats voor de nacht.
Toen, daar op een bank bij een kerkje
heb 'k ijlend de nacht doorgebracht.
'k Werd 's morgens doorweekt in mijn tranen
gewekt om mijn weg weer te gaan.
Want, wie in mijn wijde omgeving
zou geven om zwerversbestaan?
Toen hoorde ik plots' deze woorden:
'k Was eenzaam, verstoten, ontheemd.
'k Ben eens, in Mijn hevigste pijnen
van God en de wereld vervreemd...
't Kwam zomaar uit 't kerkje daarginder:
In eenzaamheid droeg Ik jouw pijn.
Maar, 'k lééf aan de hand van Mijn Vader
om dicht bij de minsten te zijn.
Ik keek door mijn tranen naar boven,
vernam dat mijn droefheid verdween.
Mijn eenzame uren, zij stierven.
Nu ben ik echt nooit meer alleen.
- Details
- Geschreven door: Antonia
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2625
alleen nee
er loopt
iemand naast
je
zie je
het echt
niet meer
zitten roep
Jezus red
me
heb je
het nare
gevoel ik
ben nooit
zo eenzaam
geweest
weet
dan er
is ook
een Heilige
Geest
zoek mensen
op blijf
niet hangen
in dit
lot
ga regilieuze
gedichten schrijven
of blijmoedig
zingen in
een koor
over onze
liefste almachtige
God
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Dankbaarheid
- Hits: 2488
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Muziek
- Hits: 9192
want zie, van omhoog scheen de zon.
Hij dacht aan zijn oogst straks te maaien
en strooide zo wijds als hij kon.
Want heil, wat een vreugd' zou het wezen
als straks al zijn oogst werd vergaard.
Toch... 'k heb ook van droefheid gelezen.
Zijn werk ging met zorgen gepaard.
Onzekere tijden, zij kwamen.
Want zie, van omhoog streken neer
de vogels die 't zaad hem ontnamen,
't ontkiemende groen was niet meer.
En daar, op steenachtige gronden
kwam tierig het onkruid in zicht.
't Was of hij door onheil gezonden
zijn zwoegwerk voor niets had verricht.
Tóch... glorie! Er waren ook zaden
door zegen van boven besproeid.
Want, naast de steenachtige paden
stond graan, rijk ontkiemd en volgroeid.
De zaaier ging uit en hij maaide,
bereidde zich voor op zijn feest.
Want, dank! Er was zaad dat hij zaaide
tóch heilzaam en vruchtbaar geweest.
---
O Heer, U vraagt mij óók te zaaien,
want 'k werk immers mee aan Uw plan.
Ik bid: laat Uw Geest in mij waaien,
dan zaai ik zo wijds als ik kan.
Ik bid: Laat Uw Geest in mij waaien.
dan zaai ik zo wijds als ik kan.
(Matt. 13:1-9)
Dit gedicht is op muziek gezet door Frits Deubel.
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2463
De eerste huwelijksdag is al verjaard
maar de liefde is nooit verborgen.
In de ogen van anderen zijn ze bejaard.
Soms denken ze aan hun oude zorgen.
Elke morgen geeft hij haar een zoen
terwijl ze van een nieuwe dag genieten.
Zij strikt de veter van zijn schoen
daarna gaat hij de plantjes begieten.
Na het ontbijt loopt hij naar de kast
en pakt het Bijbels dagboek.
Hij leest traag maar toch vast
een stuk uit hun levensboek.
God is niet uit hun leven verdwenen,
ook niet toen er geen kinderen kwamen.
Samen hebben ze daarover staan wenen
keken naar buiten, waren heel erg samen.
Nu op het eind van hun leven
komt Els, hun hulp twee keer
om het huis een beurt te geven
Naar haar jeugd kijken doet zeer.
Op een dag krijgt zij geen zoen,
want hij moest voor God verschijnen.
Naast het bed staat zijn lege schoen.
Langzaam zie je haar wegkwijnen.
God heeft niet lang gewacht
en heeft ook haar geroepen.
Nu zijn ze weer dag en nacht
bij elkaar en dicht bij hun Vader.
2 februari 2001
- Details
- Geschreven door: Hubke (H.G.J. Ramaekers)
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3622
Zijn wereld stortte helemaal in,
want plots ging zijn geliefde heen;
zonder haar liefde en nabijheid,
voelt hij zich troosteloos alleen.
Vaak omringd door z’n vele vrienden,
die hem troosten waar het maar kan;
doch ondanks die goedbedoelde steun,
leeft hij toch als een eenzaam man.
Meermalen bezoekt hij haar rustplaats
en spreekt in stilte met zijn vrouw;
dan vraagt hij door ’n gebed om hulp,
in die donkere tijd van rouw.
Daarom vouwt hij z’n handen en bidt:
“Heer Jezus, ik wil U smeken,
voortaan samen met mij mee te gaan,
om mijn eenzaamheid te breken!”
- Details
- Geschreven door: Boers, Henda
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2283
Als op de ruwe levenszee
wij worden bedolven
onder hoge golven
van verdriet en pijn
laat ons dan niet zinken
en hopeloos verdrinken
maar laat ons als Jona in de vis
veilig zijn geborgen
door bij U te schuilen
in Uw diepste wezen
waar een wereld van Liefde is
- Details
- Geschreven door: Veen, Jan van der
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 3069
hij werkte op het land, bij zon en maan,
met zijn gebogen rug, hij werkte lang.
er was geen tijd voor rustig slapen gaan.
Hij molk de koeien, ploegde 't land,
hij hooide 't gras en maaide 't graan,
hij peinsde naar de lucht, hij staarde naar het zand,
naar recht getrokken voren, bij het schemer van de maan.
Zijn doordringende ogen,
keken waar de zicht door 't graan zou gaan,
met zijn welhaak en zijn rug gebogen,
welde hij de garven van het graan.
Zijn vee, zijn land, het was zijn leven,
zijn eigen ik kwam nergens voor,
voor de zijnen is hij steeds gebleven,
een vader, door en door.
De laatste dagen van zijn leven,
waren helder als een zuivere bron,
zijn leven is ons steeds gebleven,
zijn wijde blik tot aan de horizon.
______________________
Reeds van af de schepping zien wij dat de primaire levensbehoeften
voor de mens centraal stonden en als de nood te hoog werd, God er
zelf voor zorgde, Exodus 16/Deuteronomium 8.
Geboren en getogen op de boerderij 1930 tot en met 1940 zag ik hoe
dicht men bij de natuur en bij God leefde, men ploegde en maaide,
maar God gaf de wasdom. Deze generatie mensen, die in de magere
jaren 1930 tot en met 1940 in het zweet huns aanschijns deze
moeilijke tijd hebben door geworsteld, gaven ons de bron van het
geloof, geworteld in de bijbel.
- Details
- Geschreven door: Veen, Jan van der
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 1923
zwoegen op het land,
van zons'op- tot -ondergang,
hield hun lichaam stand.
Het paard kromde zijn rug,
de ploeg trok rechte voren,
de grauwe akkers,
werden weer opnieuw geboren.
De boer en 't paard,
zij waren samen één,
zij bogen beiden 't hoofd,
over de akkers heen.
Ik zag de boeren ploegen,
het zaad in de akkers zaaien,
ik zag ze onkruid wieden,
de haver en de rogge maaien.
De akkers en de groene weiden,
reikten tot de horizon,
de aarde gaf haar vruchten,
een onuitputtelijke bron.
Het leven op het land,
de roep van het verlangen,
het is een zegen om uit Gods handen,
de opbrengst van de aarde te ontvangen.
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Kindergedichten
- Hits: 2897
en ja… ik zal heel eerlijk zijn
ik liet hem flippen met mijn voet
hij struikelde en viel pardoes.
Hij huilde en hij schreeuwde luid
dus stak ik vlug mijn handen uit
onnozel trok ik hem omhoog
mijn naam was haas… ik zei heel droog:
Heb je je soms pijn gedaan
en bood hem vlug een zakdoek aan
ik sloeg mijn armen om hem heen
zijn tranen droogde hij meteen.
Het was een zeer gemene streek
toen hoorde ik de hele week
een stem die tot mij zei
jij hoort toch ook bij Mij?
Ik zie jou als een Koningskind
en daarom zeg Ik wat Ik vind
jij hebt een ander hard geraakt
Ik wil dat jij vergeving vraagt.
Vergeving vragen vond ik raar
maar wat God sprak was werkelijk waar
ik had toch iets verkeerds gedaan
en ben toen vlug op pad gegaan.
Ik heb aan Danny schuld bekend
ben als een haas weer weggerend
maar even later ging de bel
ik dacht, oef… dat lijkt Danny wel.
En inderdaad daar voor de deur
stond Danny met een rode kleur
hij vroeg of ik zijn vriend wou zijn
wat voelde ik mij vreselijk klein.
- Details
- Geschreven door: Pieterman, Abigaïl
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 4373
Ik leefde steeds met een uitzien in mijn leven
Dat de Schepper ons een kleine wilde geven.
Heel veel hebben wij hier samen om gebeden
Ook al werd ons uitzien zeker flink bestreden.
Na een paar jaar leek het dat ik moedeloos werd
Toen werd het nog vuriger mijn stille gebed:
“Bekroon ons huwelijk met de kinderzegen…
Geef geduld in deze beproevende wegen!”
Toch kon ik het maar zo moeilijk overgeven
Ik dacht wel eens… er is toch veel meer in ’t leven?
Ja! maar dan overviel mij toch de eenzaamheid...
En kon ik soms zelfs bij m’n man m’n nood niet kwijt.
Het is voor een vrouw zulk een gevoelige zaak
Ik hoorde het in mijn dichte omgeving vaak:
“Ik ben zwanger”! “Wij verwachtten weer een kleine!”
Op zo’n moment kon ik van verdriet wegkwijnen.
Elke maand bleef toch het grote uitzien bestaan
En brak de spannende periode weer aan:
Was de eicel soms bevrucht - nieuw leven ontstaan?
Of moest ik deze hoop ook nu laten vergaan?
Wéér ongesteld? O! dan stortte mijn wereld in
Dan had ik zelfs even in het leven geen zin.
Het was funest voor mijn dosis zelfvertrouwen
Hoe moeilijk was het dan tóch Hem te vertrouwen.
Goed bedoeld zegt een bekende: "Het komt wel goed!"
Of een vriendin zegt: "Je weet toch wel hoe het moet?"
Dit brengt mij helemaal van streek en ik sla dicht
Sprakeloos rollen de tranen van m’n gezicht.
Ik zie op een kast een mooie geboortekaart
Dan denk ik ligt het nu alleen maar aan mijn aard?
Dat ik moeite heb om een afspraak te maken
Omdat ik zeker weet dat het mij zal raken?
Heere, ik weet niet hoe ik mijn kruis moet dragen.
Het is voor mij zo moeilijk om niet te klagen.
Ik zie veel baby’s en kinderen om mij heen
En wij zelf hebben er tot nu toe nog geen één.
Voor m’n gevoel ga ik zo eenzaam door ‘t leven
Ook al heeft u mij een lieve man gegeven.
Open de baarmoeder en geef een bevruchting…
blijft in beproeving toch mijn stille verzuchting.
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Kindergedichten
- Hits: 4116
heel dicht bij U gaan staan?
En mag ik U dan vragen
om met mij mee te gaan?
Want, 't goede wat ik doen wil *
dat lukt mij dikwijls niet.
En 't foute, wat ik niet wil
juist wel tot mijn verdriet.
Daarom wil ik U vragen:
Doe mij Uw woord verstaan.
Geleid mij in Uw liefde
door met mij mee te gaan.
En als ik weer eens wankel
wijst U mij dan Uw spoor.
En als ik 't niet meer weet Heer
gaat U mij dan maar voor.
Heer, 'k vraag het U eerbiedig
en gaan we zij aan zij
legt U dan uit genade
Uw hand om die van mij?
Om Jezus' wil, amen
*Paulus' woorden uit Romeinen 7:15
- Details
- Geschreven door: Hinderijk, Simon (overl. 10-12-2009)
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3016
In een hoekje
heb ik zitten huilen
op een heel klein plekje
trachtte ik te schuilen
Niemand
die mij vond
ik die er alleen
voor stond
Maar dat was maar
een idee
eigenlijk voelde iedereen
mee
Bovenal was er
de Heer
Die troostte mij
keer op keer
In mijn hoekje
zit ik daarom te bidden
met Hem
in ons midden
Zijn Licht
geeft mij de kracht
en verdrijft
de eenzame nacht
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 5556
Tussen de miljoenen schelpen
op het uitgestrekte strand,
aangespoeld door de getijden,
ligt een schelpje in het zand.
Van waar zou dit schelpje komen,
neemt de vloed het straks weer mee?
Hoe vaak werd het meegenomen
door de golven van de zee?
Hoe lang heeft het rondgedobberd
in het schuim van 't ruime sop?
Waarom roept een nietig schelpje
ineens zoveel vragen op?
Misschien zijn wij als dat schelpje
met veel schelpen om ons heen.
Net als hen met heel veel samen,
maar uiteindelijk alleen.
Liggen wij als eenzaam schelpje
plompverloren op het strand.
Levensvragen onbeantwoord,
dan is daar altijd die Hand.
Die ons oppakt en ons meeneemt,
Hand die alle schelpen spaart.
Hand waar ook gebroken schelpen
veilig in worden bewaard.
Gaaf, kapot, glad of gekarteld,
alle schelpen van de kust.
brengt die Hand naar eeuw'ge stranden
naar de wateren van rust.
Waar de doffe schelpen glanzen
en weerkaatsten in het zand
Waar gebroken schelpen helen
in de palm van Gods Hand.