ook aan december, met zijn feestelijke dagen.
Kinderen en kleinkinderen hebben vragen
die ze soms aan oudere mensen stellen.
“Wil je over vroeger wat vertellen?”
Je zwijgt over de meeste dingen.
“Hoe ging Oud op Nieuw, had je veel lol,
at jij in die tijd zoiets als een oliebol?”
Mooi, het gaat niet om naar bezoek,
er is interesse voor appelbeignets
en krentenbrood dat spijs bevat.
Alles gaat erin als zoete koek.
Waarom zou je zeggen dat je het niet at?
Al zeker niet dat je er geen geld voor had!
“De jaarwisseling was altijd een feest, omdat
je wel meteen na het eten naar bed moest gaan,
maar tegen middernacht mochten we weer opstaan.
We wensten elkaar klokke twaalf zalig nieuwjaar,
met een handdruk, misschien een knuffel of een zoen,
omhelzen en kussen was destijds iets dat niet velen doen,
maar daarna ging iedereen warm ingepakt gauw naar buiten,
in de hele straat kwamen mensen elkaar het allerbeste wensen.”
“Gingen jullie met zijn allen ook met vuurwerk knallen?”
“Wij hadden wat je klappertjes noemt, die ken je denk ik niet.
Er waren zelden van die sterrenregens, die je tegenwoordig ziet.
We moesten weer snel naar bed gaan, ’s morgens vroeg opstaan,
want, vader was wel vrij van zijn werk, maar we gingen naar de kerk.”
O wonder, daar willen ze éven meer van weten,
totdat eentje zegt: “Gaan we nu lekker eten?”
Je bidt in stilte voor een volgende keer,
om iets te zeggen over de Lieve Heer,
want Hem zijn ze helaas vergeten.