Vierentwintig twee tweeduizend vier

Vierentwintig twee eervorig jaar
vielen strijdkrachten Oekraïne aan.
Het zou om een korte Blitzkrieg gaan.
Wat ik al gauw dacht was het niet waar.

Wereldwijd mensenrechten met voeten getreden,
het meest actueel werd dat op 7 oktober vorig jaar.

In Israël en Gaza tot puinhopen vervallen woningen:
raken andere oorlogsconflicten uit onze herinneringen?

Uit de verdeling westelijke Jordaanoever en Gaza

bestaat het land waar Jezus woonde: Palestina.

Sinds 2019 door 138 van de 193 lidstaten

van de Verenigde Naties erkend, niet

door de meeste westerse landen,

noch Israël, Zijn bakermat,

is dit tot Zijn verdriet?

 

Waar ter wereld is geen oorlog,

waar ter wereld is geen strijd?

Waar zijn geen conflicten?

Ze zijn er wereldwijd.

 

In onze eigen omgeving,

in ons rotsig verharde hart.

Niet Gód moet hierop ingrijpen,

ménsen behoren uit te leven dat dit

ze zó innig en van harte verdriet, smart,

dat ze be- en omkeren tot Hém, tot vergeving,

tot liefde, licht, Leven, vanuit Zijn vrede en gena.

Het zegt ons: “Míjn wegen zijn reeds gezegend, zit

niet bij de pakken neer, Ik pak je bij de Hand, leid: gá!”

 

Een kaartje, een belletje, een bezoekje,

jij vanuit jouw en ik vanuit mijn klein hoekje.

Het liedje zegt: “Het zijn de kleine dingen die het doen”.

Schouderklopje, knuffel, in plaats van teveel gevraagde zoen?

 

Een donatie kan groot of klein zijn, maar stop met grienen.

Je kan er Gods onmetelijke liefde niet mee verdienen

maar die wél meer en meer aan anderen betonen:

Zijn Geest wil verwoeste huizen bewonen!