Details

Geschreven door: Mul, Jan

Categorie: Bijbeltekstgedichten

Gepubliceerd: 08 oktober 2013

Hits: 2309

Wat is de zin van al dat machtsvertoon,
het woest verzet tegen de hemelkoning,
tegen Godzelf en zijn gezalfde zoon,
het leidt tot niets, hoe dwaas toch die vertoning,
God en zijn volk; wij zullen hen bestrijden,
zo klinkt hun trotse stem op hoge toon,
wij zullen overwinnen, ons bevrijden,
de tegenstanders stoten van de troon.

God lacht om al die dwaze tegenstand,
wat denken ze daarmee wel te bereiken,
Hij spot met hen; één  teken van zijn hand
is al genoeg om hen te doen bezwijken,
dan breekt zijn woede los en zij verbleken,
zij zijn verbijsterd, weten zich geen raad,
als God zich op zijn vijanden gaat wreken
is niemand nog tot enig ding in staat.

Vol boosheid spreekt de Here God zijn woord:
"Op de berg Sion zalfde ik mijn koning".
Ik roep het uit zodat een ieder hoort,
Hij sprak tot mij vanuit zijn hoge woning:
jij bent mijn zoon, vandaag verwekt tot leven,
voor al wat leeft geef ik je vrij mandaat,
breek met je staf wie zich niet overgeven
zoals je aardewerk aan stukken slaat.

Dus wees verstandig, luister naar Gods woord
en wees gewaarschuwd leiders van de aarde,
wat niet bestaan kan, gooi het overboord,
toon God ontzag, dat heeft voor eeuwig waarde,
wil met een kus eer aan zijn zoon bewijzen,
anders treft u zijn toorn, uw weg loopt dood,
gelukkig wie op aarde God zal prijzen,
zijn schuilplaats en zijn redder in de nood.

Melodie: Ps 2

Details

Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der

Categorie: Gebedengedichten

Gepubliceerd: 08 oktober 2013

Hits: 1942

De dag is begonnen met Uw warme schijn
licht dat getuigenis op heel de aarde
van Uw almacht en grote liefde wil zijn
dat U, ondanks zonden, ons steeds aanvaardde.

Als mensen Heer laat U ons steeds in waarde,
ziet ons lijden in Uw mededogen aan
stelt ons vooruitzicht op Uw schone gaarde
dat wij daar eens voor eeuwig voor U staan.

Geef ons het zeker weten in dit bestaan
dat U bent en ook voor altijd zult blijven
in eeuwigheid altijd met ons zijt begaan
eens voor eeuwig de twijfel wilt verdrijven.

Dank, dat U ook deze dag wilde geven
teken van licht waarin wij mogen leven.

Details

Geschreven door: Laneuze, Priscilla

Categorie: Gebedengedichten

Gepubliceerd: 08 oktober 2013

Hits: 3566

In twijfeling, wat deed Hij ?
Hij zette zich neer en bad.
In beroering, hoe deed Hij ?
Hij ging naar binnen en bad.

Tot wie wendde zich Hij,
in verstilling urenlang ?
"Tot Mijn Vader", zei Hij,
zo doende Zijn leven lang.

"Vader die in de hemel zijt.."
Deze woorden die Hij zei,
zijn gebleven wijd en zijd.
Laat ons bidden als Hij zei.

Details

Geschreven door: Fokkema, Arma

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 08 oktober 2013

Hits: 2113

Als de twijfel mij telkens laat kiezen,
dan pak ik opvallend mijn biezen,
want U ging ervoor
dus ik volg Uw spoor.
Nee Heer, ik wil U niet verliezen.
 
Dat ik ondanks mijn twijfel mag hopen
dat ik straks daar bij U weer kan lopen,
Heer, dat maakt mij sterk,
want dat is Uw werk;
zulke schoenen kan ik nergens kopen.

Details

Geschreven door: Roode-Blankestijn, Jannie

Categorie: Bewogenheid

Gepubliceerd: 07 oktober 2013

Hits: 3262

Details

Geschreven door: Willemsen, Beatrix

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 07 oktober 2013

Hits: 2217

Twijfel is het meest nare in mijn bestaan
Het is alsof mijn gedachten met me op de loop gaan
Als ik iets ben vergeten uit het verleden
Is dit voor mij een reden
Om te denken dat ik alles fout heb gedaan
Het zijn gedachten die maar in het rond blijven gaan
 
De twijfel slaat dan ongenadig toe
Maakt me onzeker in alles wat ik doe
In theorie zijn er allerlei handvaten
Om het twijfelen minder te maken
Echter tijdens de donkere periodes in mijn leven
Was het telkens God die mij weer zekerheid heeft gegeven
 

Details

Geschreven door: Made, Frits van der

Categorie: Troost & Bemoediging

Gepubliceerd: 07 oktober 2013

Hits: 7522

Israël
land van Gods beloften,
plaats waar Hij woont,
de eeuwen door bevochten,
maar altijd  ging de Heer
vooraan in jullie strijd
waarvan geen zinnig mens,
je ooit nog iets benijdt.
 
Toch is  aan jou gegeven
voorgoed Gods Bruid te zijn.
Eens komt er een nieuw leven,
en plaats  voor zonneschijn.
Hij komt met Zijn gerechtigheid,
die dag zal spoedig  komen !
Want Zijn doel is van eeuwigheid,
Zijn schepping te bekronen.
 
Het volk dat Hij benoemde
Zijn oogappel te zijn,
met wie Hij zich verzoende
door lijden en door pijn…..
God heeft die prijs gegeven,
Zijn Zoon aan ’t smadelijk kruis,
Hij gaf daar Zijn belofte:
Kom allen in Mijn huis……
 
Kom dan toch christenmensen,
verenigt u met hen…..,
om hand in hand te trekken
op naar Jeruzalem .
Het is die stad door Hem bemind,
in ’t land van wijn en broden,
waar plaats is voor elk mensenkind,
maar éérst toch voor de Joden !
…………………………………………………….
Jesaja 43 “Maar nu, zo zegt de Heere,
uw Schepper, Jakob, uw Formeerder, Israël,
Wees niet bevreesd, want Ik heb u verlost.
Want Ik ben de Heere, uw God,
de Heilige van Israël, uw Heiland.
Wees niet bevreesd, want Ik ben met u.
Vanwaar de zon opkomt, zal Ik uw nageslacht halen
en vanwaar zij ondergaat zal ik u bijeenbrengen.”

H.S.V.
 (Het gebeurt sinds 1917 en 1948…..)

Details

Geschreven door: Beijersbergen-Groot, Diny

Categorie: Bijbeltekstgedichten

Gepubliceerd: 07 oktober 2013

Hits: 2159

Jeruzalem, gebouwd op oude pijn
met stenen vol herinneringen.
Jeruzalem, waar ik zo graag wil zijn
om lof en eer aan God te zingen.

Jeruzalem, stad vol met lagen
van steen op steen, van val tot val.
't Herinnert ons aan gouden dagen
aan glans die God eens geven zal.

Jeruzalem, God heeft behagen in haar stenen,
het puin wekt deernis en verdriet.
Ruïnes die eens Jezus horden wenen,
en muren boden hun beschutting niet.

Jeruzalem, het steen draagt Gods verhalen,
de woorden die tot heil gesproken zijn.
Men sprak Gods lof in alle talen
en droeg de wereldlast met pijn.

Jeruzalem, o stad van pijn en leven
van puin en steeds toch weer herbouwd.
De stad van eeuwig voort te leven.
De plaats waar God van Joden houdt.

Jeruzalem, daar zullen wij ontvangen
de zoon van David, al zo lang verwacht.
Als Jood en heiden samen één verlangen:
Uitzien naar het licht in onze nacht.

Psalm 102 : 13 - 23. Ter gelegenheid van Israël zondag 2013.

Details

Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 07 oktober 2013

Hits: 2617

Ben ik een golf
die ruist en buigt,
om losse korrels rolt,
voelend de zuiging,
door stormen
voortbewogen,
zonder vaste grond,

Heer, vorm mij
tot een rots
die vaststaat
in de branding
en weerstand biedt
aan water, schrale wind,
vertrouwend op
de Maker
van hemel, zee
en aarde,

dan overstem ik golven,
dan zingt het uit mijn mond;
als God ons niet geschapen had
was er toch niemand
die bestond.

 

Geïnspireerd door Jakobus 1 : 6
Wie twijfelt is als een golf in zee, die door de wind heen en weer wordt bewogen.

Details

Geschreven door: Hoogendoorn, Rieteke

Categorie: Verdriet

Gepubliceerd: 07 oktober 2013

Hits: 3119

Hier is een stukje van mijn ziel,
ik wil het aan je geven.
Vertel me maar, wat is er toch,
wat zijn de zorgen van je leven.

Ik leen je een stukje van mijn ziel,
- want dat betekent luisteren -
vertel me alles, alles wat je zo benauwt,
al is het maar een fluisteren.

Vertel me alsof ik ben je beste vriend,
of moet ik juist een onbekende blijven?
Doe maar wat jou het beste lijkt,
ook als je anoniem wilt schrijven.

Kom verbreek het zwijgen van je hart,
blijf toch niet eenzaam met je vragen,
denk niet, ik kan het wel alleen,
maar laat me ook wat helpen dragen.

Als je aarz’lend aan ’t vertellen gaat
en ik van je verdriet mag horen,
dan doet mijn mond er ’t zwijgen toe,
maar wordt er wel een stil gebed geboren.

Wanneer ik ’s avonds neder kniel
en alles aan mijn Vader mag gaan zeggen,
dan neem ik ook jóúw vragen mee
en zal ze in Zijn handen leggen.

Dan bid ik: “Heer wil met haar zijn,
in ‘t donkerst van haar leven,
vertroost haar met Uw liefde Heer
en wil haar antwoord geven”.

Al zijn je zorgen dan niet weg
en zijn er steeds nog donk’re dagen,
dan weet je nu: ik ga niet alleen,
want, ik word naar God gedragen.

Hier is een stukje van mijn ziel,
ik wil het aan je geven….

februari 1999

Details

Geschreven door: Cieremans, Hans

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 07 oktober 2013

Hits: 2709

Wat was het toch anders
in vroegere tijden,
toen alles ‘waar’  was
wat ouderen zeiden.
Je twijfelde zelden
aan wat ze vertelden.
je vader, je moeder
je juf uit de klas.
Die veilige tijd
waarin God ‘zeker’ was.
Naar zondagschool
in je mooiste kleren.
Het nieuwe gezang
om voor maandag te leren.

Altijd voor het eten 
werd er gebeden
En ook voor het slapen
al zo lang geleden.
Dat God alles maakte
en over je waakte
dat leed echt geen twijfel
God was dicht bij
Je was heel tevreden
zo zorgeloos blij.
W.G. van de Hulst
werd ons voor gelezen
Dat was de tijd
dat God was ‘bewezen’.

Dat is het  geloof
waar ik naar kan verlangen
waarvan de herin’ring
nog altijd blijft hangen.
Toen wij kind’ren waren
de vijftiger jaren
Het letterplankje
met aap, noot en Mies,
de kinderbijbel
van Anne de Vries.
Heer als u luistert
in de hemel hier boven
‘Helpt u mij weer
als dat kind te geloven.’

Details

Geschreven door: Roode-Blankestijn, Jannie

Categorie: Huwelijk

Gepubliceerd: 06 oktober 2013

Hits: 5642

Details

Geschreven door: consemulder, jose (overl. 14-08-2018)

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 06 oktober 2013

Hits: 2924

Wat is twijfel anders dan een zoeken
naar de diepere zin van ons bestaan,
dus zoekt en gij zult zeker vinden
de deur die draagt Zijn herdersnaam

Details

Geschreven door: Vermeer-Bakker, Gea

Categorie: Dankbaarheid

Gepubliceerd: 06 oktober 2013

Hits: 2504

Er stromen tranen langs de ramen
en ik volg ze allemaal
Langzaam glijden ze naar beneden
alles lijkt zo leeg en kaal

De tranen stromen door m'n hart
wat is de zin van mijn bestaan
Mijn dromen zijn als schepen
die in de storm vergaan

Er stromen tranen langs de ramen
en ik tel ze één voor één
Zet voor elke druppel nu een zegen
voel me niet meer zo alleen

De lucht begint al op te klaren
ik zie de laatste druppels gaan
Maar de druppels van mijn zegeningen
vullen samen een hele oceaan.

Details

Geschreven door: Vermeer-Bakker, Gea

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 06 oktober 2013

Hits: 2725

Soms lijk ik veel op Petrus
lopend over het water
met m'n ogen gericht op de Heer
denk ik toch weer aan later

Zet vol vertrouwen de eerste stap
voel de koele zee onder m'n voeten
gaandeweg slaat de twijfel toe
hoe zou ik nu verder moeten

Here help mij, schreeuw ik dan,
ik dacht dat ik dit kon
laat mij nu niet verdrinken
maak de weg af die ik begon

Een warme hand pakt mij nu vast
liefdevolle ogen kijken mij aan
"lief kind, vertrouw toch eens op Mij,
dacht je echt dat Ik je zou laten gaan?"

Details

Geschreven door: Antonia

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 06 oktober 2013

Hits: 2661

jij denkt
twijfelt heftig
onderhand God
weet het
antwoordt al

toen jij
ernstige problemen
had trok
heilige Hij
jou uit
het diepe
donkere dal

stel de
Schepper had
getwijfeld teneinde
Zijn geliefde
Zoon toch
niet naar
de aarde
gebracht

nu zing
uit allemacht

Halleluja ik
geloof eeuwig
in Zijn
Goddelijk uitzonderlijke
kracht

Details

Geschreven door: Beijersbergen-Groot, Diny

Categorie: Algemeen Gevoel

Gepubliceerd: 06 oktober 2013

Hits: 2194

De laatste slag is vol met kleuren,
vlammen geel en laaiend rood.
Uitbundig afscheid, 't moet gebeuren,
een gunst door de natuur zo groot.

De schoonheid kleurt in de herinneringen,
we denken: O wat is de herfst toch mooi.
De wind blijft door de toppen zingen,
en langzaamaan verwaait de tooi.

De vruchten liggen wachtend op de grond,
ze worden brood voor wie ze vindt.
Gezaaid, gewaaid en overal in 't  rond,
zo gaat dat met de levenswind.

Een afscheid van een vruchtbaar leven.
Uitbundig, vrolijk, rijk gekleurde pracht.
Een laatste groet, het duurt maar even
want zie, volmaakte schoonheid wacht.

Details

Geschreven door: Hoogendoorn, Rieteke

Categorie: Gebedengedichten

Gepubliceerd: 06 oktober 2013

Hits: 2451

Ik kan geen woorden vinden, God
om U te smeken
te klagen
te vragen
de letters blijven steken
in een eindeloze rij.

In kleuren wil ik U vertellen
wat er zo van binnen schuilt
de pijn, de moeite en de tranen
alles waar mijn hart om huilt.

Zwart, een roepen in het duister
zonder luister
zwoegend strijden
vragend lijden
angst en pijn
eenzaam zijn.

Rood getuigt mij van Uw lijden
van Uw liefde en bevrijden
geliefd te weten
Uw kind te heten.

Geel omstraalt mij als een licht
een open poort, Uw aangezicht
Uw stem: kom naderbij
treed binnen, je bent van Mij.

Groen omringt mij als nieuw leven
minder strijden, overgeven
hopen en verwachten
wonden die verzachten
rusten bij het kruis
mijn hart is bij U thuis.

__

Dank U, Heer,
dat Uw gele stralen licht genoeg gaven
om mij de weg te wijzen
en samen met U door de
muur van pijn te gaan.

Dank U,
dat het rood van Uw liefde
sterk genoeg was om mij te helen
en de zwarte dikke muur
omver te werpen.

Dank U,
dat het groen van leven en van hoop
mij vertrouwen geeft.
om de toekomst in te gaan
en in geloof een zeker weten:
U houdt mij vast
U zult mij nooit vergeten.

Amen

Details

Geschreven door: Troost, Janneke

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 05 oktober 2013

Hits: 2685

Er zijn momenten in mijn leven,
dan twijfel ik er weleens aan,
of er een God is en een hemel,
waar ik ooit heen mag gaan.
 
Is het waar dat onze
godsdienst de waarheid is,
of volg ik iets en merk aan het eind
van mijn leven dat ik mij vergis.
 
Vader bedankt voor de momenten
die U mij gaf in mijn leven,
momenten dat U mij troost
en kracht wilde geven.

Details

Geschreven door: Linde-Altena, Tiny van der

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 05 oktober 2013

Hits: 2155

Tussen de geslagen puinhopen van het leven,
schijnt het of Gods hand onzichtbaar is.
Al struikelend en vallend ga ik verder,
telkens op zoek naar die hemelse Herder.
Alles lijkt gehuld in duisternis.
 
Brokken steen doen mijn voet steeds wankelen.
Geen helpende hand is er onder mijn bereik.
De weg lijkt zich ook al in duister te onthullen,
niets kan die vermoeiende leegte vullen.
Geen enkel gebaar geeft van Zijn liefde blijk.
 
Ik vraag me af: zijn er dan geen effen paden,
waarom val ik steeds weer in dat zwarte gat?
Een gat dat ik maar niet kan ontwijken,
dat steeds in mijn geheugen staat te prijken.
Waardoor ik genadeloos wordt afgemat.
 
Vermoeidheid in mijn brein wil maar niet wijken,
ondanks dat ik weet van een Redder in nood.
Vragen, duizenden vragen houden me bezig,
Waarom toch God was U niet aanwezig?
Was Uw liefde in de mensen toen dood?
 
Kreeg dan die vijand, die Uw wil trotseerde,
zomaar de vrijheid om te doen wat hij wou?
O God, neem mij ook nu opnieuw in bescherming,
ik kan niet zonder Uw liefdevolle ontferming.
Leer mij te bouwen op Uw waarheid en trouw.
 
De tranen van pijn die vaak rijkelijk vloeien,
waarvan ik weet dat ze kostbaar zijn in Uw hand.
Geef toch machtige Vader dat ik kan aanvaarden,
al Uw plannen met mij, ze zijn van kostbare waarde.
Alleen Uw liefde houdt tot in eeuwigheid stand.
 
En al zal soms de zon achter de wolken verdwijnen,
al is soms mijn hart tot op het bot toe verkleumd.
Dan toch, zal alleen Uw liefde en trouw mij verwarmen,
U draagt mij mee in Uw veilige armen.
Ik weet mij door Uw genade gesteund.

Details

Geschreven door: Linde-Altena, Tiny van der

Categorie: Afscheid

Gepubliceerd: 05 oktober 2013

Hits: 3893

 
Zacht ruisen de bomen en wiegt er het gras.
Daar waar Gods Zoon het verdriet eens genas.
Daar in die tuin, waar je de stilte kunt horen.
Daar werd eens de vrede geboren.
 
Als ik daar ben en ik kijk om me heen.
Hoor ik er vaak een stil zacht geween.
Dan zie ik een stoet van mensen die huilen.
Die voor ‘t verdriet graag weg willen schuilen.
 
De Heer van het leven troost in verdriet,
Wanneer je door tranen Hem niet meer ziet.
Kom en luister, hoor het Hem zeggen:
Ik zal jouw hand in de mijne leggen.
 
Daar in die tuin van het stille verdriet.
Daar deed Christus de dood eens teniet.
De tuin van stilte werd een bedevaartsoord
Waar door Gods kinderen de stilte werd verstoord.
 
Omdat het huilen veranderde in een blij gezang.
Ook al wachten Gods kinderen nu al eeuwenlang
op de terugkeer van Christus op de wolken
Zo jubelen ze het uit samen met alle volken.
 
Dan zal de tuin van stilte op houden te bestaan.
Omdat eens daar alle graven open zullen gaan.
Dan zullen de bazuinen door het hemelruim klinken.
En zal de tuin van stilte in zijn lichtkring blinken.
 
De bloemen in die tuin zullen weelderig bloeien
Ook zal er geen traan meer hoeven te vloeien.
God zelf wandelt daar opnieuw met zijn kind.
Opdat het daar de eeuwige rust bij Hem vindt.

Details

Geschreven door: Heuvel, Marij van den

Categorie: Gebedengedichten

Gepubliceerd: 05 oktober 2013

Hits: 2068

     Vast
     houd Gij
     mij vast
     dat waar
     ik tast
     slechts U
     aanraak

     geen andere
     gezichten
     aanstaren
     dan die Uw
     heerlijkheid
     afstralen

     verhalen
     woordeloos
     de kracht
     van Uwe
     armen
    
     de echo
     van Uw
     waarheid
     trillend

     tot in het
     diepste
     weten

     eeuwig
     mij

     Gij

Details

Geschreven door: Bijzet-Pullen, Truus

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 05 oktober 2013

Hits: 2891

 
 
Ik groef diep in mijn ziel,
zocht antwoord op mijn twijfels,
alsof ik in een zandhoop groef.
Maar de kuil waarin ik viel
 
werd torenhoge vragen:
'Moest het nu zo? En 'wat voor zin
heeft het dat er een God bestaat?'
Dit is toch niet te dragen?
 
Heer, twijfel is er, geen geloof.
Ik wil zo graag, dit wordt te zwaar,
dus antwoord als ik tot U schrei!
Bent U dan horend doof?!
 
Het zand wordt drijfzand
en ik roep: "Heer, hoor naar mij
als U bestaat, Heer, red mij dan
en reik mij toch Uw hand!"
 
Ik heb U onrecht aangedaan,
dat weet ik nu, vergeef me toch.
Sla weer Uw armen om me heen.
Laat mij  niet gaan, maar neem me aan.
 
Het antwoord kwam: "Mijn lieve kind,
hier ben Ik, Ik, JAHWE, jouw God.
Grijp maar mijn hand, ik red je uit
het drijfzand waar jij je bevindt.

Details

Geschreven door: Hoogendoorn, Rieteke

Categorie: Bijbeltekstgedichten

Gepubliceerd: 05 oktober 2013

Hits: 2588

 

Een groot verlangen naar Zijn woorden,
een groot verlangen naar Zijn stem,
een groot verlangen om bij Hem te horen,
bij Davids Zoon uit Bethlehem.

Elke dag trok Hij weer verder,
ik verloor Hem niet uit 't oog,
trouw bleef ik Hem verzellen
en luisterde naar Zijn betoog.

Ik genoot van Zijn verhalen,
ik zag de wond'ren die Hij deed,
ik wilde altijd bij Hem blijven,
Hem volgen, elke weg, in lief en leed.

Veel sprak Hij in gelijkenissen,
iedere keer een ander tafereel,
van zaad in akkers, een koning en een bruiloft,
van rechters en vergeving, ieder kreeg zijn deel.

Hij kon zo mooi vertellen,
van 't schaapje dat aan het dwalen was,
ik zag het helemaal al voor me,
dat ik het weggelopen schaapje was.

Dat Hij mij was gaan zoeken,
dat Hij mij in de struiken vond,
dat Hij mij meedroeg in Zijn armen.
Deze liefde was het die mij aan Hem verbond.

Een verhaal van Vader met twee zonen,
dat sprak me best wel aan.
De één een bruisend feestend leven,
de ander trouw zijn weg gegaan.

De oudste bleef in werken steken,
hij genoot niet van het Vaderhuis.
De jongste kwam weer terug in Vaders armen
en vond opnieuw een warm tehuis.

Een mooi verhaal – een open einde.
Toch kwam er opstand in mijn hart,
ik was niet de één, noch de ander,
ik dacht dat Jezus mij vergat.

Een derde zoon, dat leek me wenselijk.
Geen oudste zoon, met weinig blijde levenszin
en niet zo werelds als de jongste,
maar zo iemand net als ik, zo'n beetje tussenin.

Zo volgde ik Jezus verder,
als derde zoon in Zijn verhaal,
mijn eigen plekje had ik nu veroverd,
Ik geloofde eens te komen in de bruiloftszaal.

Ook volgde ik Jezus in Zijn lijden,
toen Hij opging naar Jeruzalem.
Ik begreep niet wat er ging gebeuren,
maar in alles bleef ik trouw aan Hem.

De weg naar Golgotha ging komen,
Hij droeg in pijn en smart Zijn kruis.
Dit alles ging mij ver te boven,
was dit de weg naar 't Vaderhuis?

Zij joegen spijkers door Zijn handen,
het kruishout werd rechtop gezet.
Was dit nu nodig voor mijn zonden,
ik was toch trouw en leefde nauwgezet?

Ik kon dit bijna niet verdragen,
was dit mijn Meester, was dit mijn Heer?
Ik keek omhoog en zag Zijn liefdevolle ogen,
en begreep, 't zijn mijn zonden die Hem kruisten, keer op keer.

Toen boog ik diep ter aarde
en beleed, er is geen derde zoon.
De oudste en de jongste broeder,
ze zijn het allebei die zitten op mijn troon.

Om voor een zoon als ik een plaats te bereiden,
gaf Vaders oudste Zoon Zijn kostbaar bloed.
Van die genade leerde ik leven,
daar bij Golgotha, daar werd het leven goed.

Voor mij brak het wolkendek toen open,
het kruis veranderde, het werd een weg naar huis,
en op die weg stond Vader, met uitgestrekte armen
en zei: Mijn zoon, welkom thuis!

september 2007

Details

Geschreven door: Mulder-Zuur, Mina

Categorie: Twijfel

Gepubliceerd: 04 oktober 2013

Hits: 3023

Het geloof kent zijn aanvechtingen
het kan ons tot wanhoop brengen
zekerheden in twijfel trekken
gevoelens van verlatenheid opwekken

De twijfel kan er zomaar insluipen
je plotseling bekruipen
in alle verdriet en pijn
kan de twijfel er zijn

Zet de twijfel niet dwangmatig aan de kant
God heeft ons geschapen met een verstand
wij kunnen nadenken en vragen stellen
onzekerheden kunnen ons kwellen 

Ons verstand is maar beperkt
wij kunnen niet begrijpen hoe God werkt
niet begrijpen maar vertrouwen
op Hem je toekomst bouwen

Ook in de bijbelse geschiedenis
ging er door twijfel heel veel mis
de strijd tussen satan mens en God
maakt al eeuwenlang veel levens kapot

God wil steeds opnieuw met ons beginnen
Hij zal satan voorgoed overwinnen
Hij geeft uitzicht in de strijd
geloof en zekerheid