- Details
- Geschreven door: dreyfsandt, julius zu schlamm
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4247
nog nimmer
zag ik het onzienlijke
nimmer de diepte
van uw grootsheid
het oneindige
is uw deel
wat is de mens
min en slechts een
schamel deel
en daarvan
slechts een stip
omdat nog kleiner
niet zichtbaar is
in de naaste
zou u zijn
in de bloem zou u zijn
in leed
in verdriet
in sterven
zou u zijn
geen woorden
voor uw aanwezigheid
geen beeld van u
raakt mij
ja slechts fantasie
is ons deel.
verstaan,
omvatten
zijn mensenwoorden
toch blijkt u
in alles en iets
zoekend naar
uw zelf en niets
niets is alles,
blijkt ook nog
alom en durend
te zijn
hoe kennen wij
dan uw zijnde,
vaak vertwijfeld
bij ons einde
liefde
zou u zijn,
dragend zou u zijn
bij onze pijn
ik , mens, die
erken,
zeggenschap heb ik niet:
de zogenaamde vrijheid?
die mij verleidt
zo zie ik de scheppende
zonder te zien,
hoor hem
zonder te horen,
voel hem
zonder te voelen
maar ervaar
zonder te kennen,
niet wetend hoe het heet,
dat moet ik erkennen,
dat het IS
al voel ik vaak het gemis
julius dreyfsandt zu schlamm
2 maart 2006
- Details
- Geschreven door: Boorsma-Navest, M.A.
- Categorie: Bezinning
- Hits: 5927
Eenmaal wordt het anders
Het blijft niet zoals nu
Daar is voor geleden
Voor mij maar ook voor u
Eens zal Hij toch komen
In grote kracht en heerlijkheid
Nu kan ik slechts dromen
Van deze mooie tijd.
M.A. Boorsmanavest
28 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Boorsma-Navest, M.A.
- Categorie: Afscheid
- Hits: 4788
Zijn komst is de enige uitkomst
Van problemen en zorgen
Dus wordt er steeds uitgekeken
Naar de dag van morgen
Je ogen nat van tranen
Zien alleen nog maar verdriet
Ook nare dingen gaan voorbij
Al zie je dat nu nog niet.
M.A. Boorsmanavest
28 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Bezinning
- Hits: 10131
Als een roos die langzaam open komt
opent zich in mij de vaste grond
waarop ik rustig bouwen kan
De schoonheid komt langzaam
aan het Licht,
God van mijn verlangen
die Liefde is,
zichtbaar in elke bloem of mens
voorbij de grens
van niet meer weten,
vergeten
vormt zich een nieuwe horizon
De Bron wordt herkend
komt stralend aan het Licht
mijn zicht wordt ruimer
de weg breder
mijn hart opent zich totaal,
wil alles geven alles delen,
Die Liefde laat mensenogen stralen
als sterretjes, diamanten
Hij wil ons verwarmen
omarmen,
koesteren keer op keer,
Zo op te bloeien
maakt me stil van vrede en geluk
die God in me zelf overmant!!
Tineke Ebing
28 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Vries, Sytze de
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 7171
maar zucht en schreit
omdat het geen recht van bestaan,
geen toekomst kent,
bidden wij:
dat het nieuwe adem
van u zal ontvangen.
Om alle tranen
die niet drogen,
niet kunnen worden afgewist,
bidden wij:
om mensen, verloren aan de dood,
maar nog altijd bij ons.
Om gemis, dat pijn blijft doen,
ook als niemand daar meer naar vraagt.
Om ons eigen onvermogen
en onbeholpenheid
om elkaar te kunnen troosten:
dat wij elkaar durven zegenen
met onze nabijheid,
zoals ook gij zelf
uw licht over ons niet laat verduisteren.
Sytze de Vries
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Bezinning
- Hits: 5984
'Men moet niet van het lieve Dood-zijn ijzen,'
schreef eens een dichter zonder God.
Hij zal wel in zijn mooie vers herrijzen
en léven wordt zij eeuwig lot.
'Men moet niet van het lieve Dood-zijn ijzen,'
schrijf 'k vol verlangen naar mijn God.
Ik zal wel in dit troostend vers herrijzen,
God geeft mij leven, eeuwig lot.
Vanaf de hemel klinkt een stem tot leven
een stem van liefde, vrede, recht;
een stem tot leven, verder dan de dood.
Laat mij dan zoeken U, heel even
spreken, mij die aan de wereld hecht,
maak na het sterven mij toch groot.
Frans den Harder
23 februari 2006
---------------------------------------------------------------------------
Dichter: Willem Kloos, gedicht: Dood-gaan
Bron: Komrij's Nederlandse Poëzie... pag. 531,
uitgeverij Bert Bakker
--------------------------------------------------------------------------
- Details
- Geschreven door: Seine, Alida
- Categorie: Afscheid
- Hits: 10843
Uw idealen nagestreefd.
Ik heb gestreden,
Uw wetten nageleefd.
Nu dient mijn laatste strijd zich aan
en vraag ik U beleefd,
om mij te laten gaan.
Maar, voordat ik mijn ogen sluit
wil ik U,
wellicht ten overvloede vragen,
voor allen die ik achterlaat,
met liefde zorg te dragen.
Alida Seine
17-02-2006
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den - Gebeden
- Categorie: Gebeden bij Psalmen en Erediensten
- Hits: 4562
Mijn God,
heen en weer geslingerd
tussen goed en kwaad
zoekt U mijn hart.
Boosheid heerst zo vaak in mij:
wrok, toorn,afgunst.
Zij strikken mij tot onheil.
het zwaard, bedrog en rijkdom,
zij willen mij allen verslinden.
Stilte voor U,
wijsheid in mijn hart.
zegen in mij hart
zij doen mij U zoeken.
Ik laat U in
in een eenvoudig hart,
in een hand die ontvangen wil
in een hoofd dat zich buigt voor U.
U staat sterk;
sterker dan het kwaad
komt het goede van U.
Leg mij de hartstocht in mijn ziel
om U te volgen
en de stilte te horen
als een geschenk van U.
Mijn God,
U bent mijn schuilplaats
Frans den Harder
18 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den - Gebeden
- Categorie: Gebeden bij Psalmen en Erediensten
- Hits: 4196
roep om bevrijding.
In mijn leven
zie ik slechts schuld,
last om te dragen,
Ziek ben ik, gebogen.
Van angst bonst mijn hart.
Vrienden verlaten mij,
wie kwaad wil heeft vrij baan.
Zien hoe ik lijden moet,
doet U dat God?
Voor U mag ik staan,
ontdaan van mijn waan,
mijn zonden benoemen,
en zwijgen over mijn weg.
Mijn hoop is op U,
mijn verlangen ziet uit
naar Uw erbarmen.
Frans den Harder
18 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den - Gebeden
- Categorie: Gebeden bij Psalmen en Erediensten
- Hits: 4521
hoe lang mag ik nog leven,
nog mens zijn, staan voor U?
Waar mensen zijn
en ik van U wil spreken
- daar hoort men niet -
dan zwijgt ik stil van U.
Kom God, kom mij bevrijden.
Ik hoop op U,
verwacht Uw naam.
waar ik ook ga, wil horen mijn gebed.
Neem m' in genade aan
als U eens mijn vaad'ren deed.
Mijn hartstocht is
- als and'ren niet begrijpen -
bij U te zijn
hier op de aarde.
Wijs mij de weg,
dan komt de hemel in mij aan.
Frans den Harder
18 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den - Gebeden
- Categorie: Gebeden bij Psalmen en Erediensten
- Hits: 5525
Met groot verlangen
zie ik uit naar U.
U geeft steeds leven,
een lied in mijn mond.
Gelukkig maakt U mij,
vol vertrouwen.
Verbaasd over uw wond're wegen
wil ik Uw grootheid kennen
mijn woorden, mijn taal, zij schieten tekort,
ook een offer is niets in Uw ogen.
Geheel en al mag ik mij U geven
mijn leven is toch bij U doorgrond
en gekend. Met vreugde volg ik
de weg van Uw regel ten leven.
Steeds weer roem ik
Uw recht en Uw trouw.
Bewaar mij dan, bescherm mij,
want mijn tekort ligt op de loer
en de twijfel zetelt zo gauw in mijn hart
Haast U o Heer, mij ter hulpe
en wees tot mijn redding gereed.
Ik zal dan niet leven met spotters
maar schuilen voor hun bijtend venijn.
Als ik klein ben, onmondig,
wees dan mijn hulp,
de wacht van mijn hart.
Frans den Harder
18 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den - Gebeden
- Categorie: Gebeden bij Psalmen en Erediensten
- Hits: 4297
vindt heil bij God, Hij maakt hem groot.
Van vreugde mag zijn hart opspringen.
God laat hem een loflied zingen.
Niet altijd deed ik wat U vraagt,
'k geef soms de zonde die mijn ziel belaagt
de kans om tot mij door te dringen,
dan doe ik onwelvoeglijke dingen.
Rondom mij klinkt de stem
van haters. Zij roepen: weg met hem.
Zij spreken kwaad van mij
en roepen in hun roddels zelfs mijn vriend terzij.
Zij spreken kwaad, zij maken mij beschaamd
en zeggen tot in hun hart verwaand:
het kwade heeft hem aangegrepen.
Hun woorden klinken overal en zo geslepen
en listig openen ze hun mond,
dat 'k bij mijn beste vrienden geen bescherming vond.
Zo roep ik, Heer, tot U,
stel mij bij Uw getrouwen nu
en geef mij held're nieuwe krachten
om toch weer op Uw woord te wachten.
Geloven mag ik, in vrijheid gaan
en dankbaar voor Uw aanschijn staan
Nu love al wat adem heeft de Heer
en zinge "Amen," altijd weer.
Frans den Harder
19 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Wijgerden, Cees van
- Categorie: Ziekte
- Hits: 8879
Soms komt het weer naar boven,
de chaos in mijn hoofd.
Mijn hersencellen
ontladen zich in het wilde weg.
Een ontlading,
een kettingreactie.
Mijn lichaam verkrampt,
de pijn is hevig.
Dingen zijn niet werkelijk,
en zo vecht ik tegen mijn chaos.
Chaos in mijn hoofd,
soms wordt het mij teveel.
Een ander begrijpt mij niet.
Ontwijkt mij,
schaamt zich voor mij.
Ieder heeft zijn eigen kruis.
Toch heb ik genoeg aan het mijne,
maar het jouwe past er nog wel bij.
Zo hoop ik dat ondanks mijn chaos,
er een weg is naar die ander,
die mij neemt, zoals ik ben.
Open staat, begrip toont,
liefdevol,
met een arm om mijn schouder.
Dat ik zo mag leven,
zoals mijn Vader mij heeft geschapen,
geschapen naar Zijn beeld.
Dankbaar, vertrouwend.
Cees van Wijgerden
http://www.tienergedichten.nl
17 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Wijgerden, Cees van
- Categorie: Ziekte
- Hits: 13756
Je gezicht schuilt achter een masker.
Je lach is verdwenen,
de ziekte neemt bezit van je.
Je kijkt me aan zonder gevoel
en zo vecht je
om nog even bij ons te zijn.
Je ogen vragen
�Waarom ?�
Zoekend naar antwoorden,
dwaal ik door het leven.
Je bent nog zo jong.
Het is niet eerlijk.
Woorden vallen in het niet.
Juist misschien op dit moment,
in deze leegte
kan je niet meer bereiken.
Het is niet eerlijk,
maar ik moet je laten gaan.
Ik hou van je,
maar... ik weet
dat ik je moet loslaten.
Het gevecht tegen de dood begint.
De ziekte die
je lichaam langzaam kapot maakt.
Je ogen spreken,
ik ga naar mijn Vader.
Laat me nu maar gaan,
ik heb genoeg geleden.
Mijn tijd wordt Zijn tijd.
Daar zal ik rust vinden
geborgen in het Vaderhuis
met zijn vele woningen.
Cees van Wijgerden
http://www.tienergedichten.nl
17 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Guijt, Ans
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4093
Is ‘t God die tot ons roept: ,,o kom l’’
Ze luiden om ons te wekken,
Dus draai je nu niet nog eens om.
‘t Is zo verleidelijk , nog even slapen.
,, Ja, ik kom zo,’’ zeg je dan.
Beneden staat je moeder nog te wachten
En roept: ,,zeg komt er nog wat van?’’
Je laat, het is al weer bij tienen,
De klokken zijn al weer gestopt.
Je hart is nog gesloten,
Je oren dichtgestopt.
Weer geen gehoor gegeven aan de klokken,
En rustig slaap je voort.
God staat aan je hart te kloppen,
Leef toch niet zo ongestoord.
Een uurtje voor de Heer
Uit eerbiet voor je God.
En weet je wat er zo erg is ?
Je doet je eigen ziel te kort .
Straks als de klokken eens gaan luiden,
En ’t niet op zondag is,
Dan kan het wel te laat zijn,
En is het voor eeuwig mis.
Blijf toch niet langer slapen,
Als de kerkklok ’s zondags roept.
Maar ga dan toch naar ’s Heren huis,
Hij is het, die je zoekt.
Geef toch gehoor aan Jezus,
Hij geeft voor alles moed en kracht.
Als je de klokken weer hoort luiden,
Weet dan, ’t is God die op je wacht.
Ans Guijt
16 februari 2006 (ingezonden door Silvia Lamboo)
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4784
een opdracht uitgegaan,
om met een hart vol liefde
naast anderen te staan,
te wijzen op het goede
waar men de weg niet ziet,
een schouder aan te bieden
in zorgen en verdriet.
Er is voor Gods beminden
een werktaak weggelegd,
gelijk de Heer het eenmaal
zo duid’lijk heeft gezegd
met deze schone woorden:
”Heb God lief bovenal,
uw naaste als uzelve!”
Dat het zo worden zal!
Er is aan Gods beminden
een hemel voorgesteld,
waar niet de kracht der groten,
maar van geringen telt.
Die nederig en stil zijn,
verhoogt Hij in Zijn rijk.
Zo maakt Hij hen volkomen
aan ’t beeld Zijns Zoons gelijk!
Frits Deubel
14 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 8560
Ik kijk eens stil naar buiten
en hoor een goudgetinte vink
een vrolijk wijsje fluiten.
Een kind loopt blij aan moeders hand,
een dame glimlacht even
en op de hoek een jeugdig stel
elkaar een pakkert geven.
Het is zo’n heel gewone dag
en eigenlijk bijzonder.
Het lijkt een dag als elke dag
en toch zie ik een wonder.
Ik leef, ik denk en ik geniet,
zacht neurieend vanbinnen
en alle vezels van mijn ziel
de tweede stem beginnen.
Het is zo’n heel gewone dag,
die God mij weer wil geven
om als een ingelukkig mens
met Hem te kunnen leven.
Ik strek mijn armen naar omhoog
en wuif naar alle bloemen.
Wat heerlijk dat ik deze dag
gewoon van mij mag noemen!
Frits Deubel
14 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 3567
door een gouden gloed van boven?
Brandt in ons het heilig vuur
van een kinderlijk geloven?
Heffen wij nog ons banier
als een vaandel van vertrouwen,
waar een ieder die het ziet
op kan leunen en kan bouwen?
De adrenalinestroom,
werkt hij nog om te getuigen
van de God waarvoor wij ons
elke dag deemoedig buigen?
Is de liefde nog de kracht
die ons stuwt met vreugd te dienen
en te spreken van de Heer,
Hem, de grote Ongeziene!
Maak u op! Zo klonk ons lied,
als een antwoord op de woorden,
die zich als een vlammend schrift
diep in onze harten boorden.
Maak u op, nog is het tijd!
Strijd uw strijd vanaf de daken
om met waap’nen van de vreugd
and’ren in hun ziel te raken!
’t Is de aangename tijd!
God vraagt helpers om te werken
en Zijn groots verlossingswerk
door uw arbeid te versterken.
Maak u op en word verlicht!
Dat zij in ons hart geschreven
en het laat ons, kind’ren Gods,
werken, strijden, dienen, leven!
Frits Deubel
14 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4605
dat soms ineens naar voren komt,
een nieuw geluid dat doorklinkt
als elke klank reeds is verstomd.
Misschien dat je soms wanhoopt
om alles wat je zo benauwt,
maar wie zegt dat het wonder
jou morgen niet wordt toevertrouwd?
Er is nog steeds het wonder!
Leef met die wetenschap maar voort.
Is het vandaag je dag niet,
misschien dat morgen ’t wonder gloort.
Ga nu maar rustig slapen
en leg je moede hoofd dan neer.
Wellicht in zoete dromen
verschijnt dat stille wonder weer!
Er is nog steeds het wonder,
dat boven het verstand uitstijgt
en jou weer doet berusten,
waardoor je nieuwe moed verkrijgt.
En telkens als je twijfelt,
lees dan aandachtig dit gedicht.
Beslist dat het jou kracht geeft,
je blik blij naar de toekomst richt!
Frits Deubel
14 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3625
dat ik zo blij vertrouwde
en als een sterke rots
op Vaders wijsheid bouwde.
Wist niemand hoe het moest,
ik kwam een uitkomst tegen.
Mijn leven was een gang
van zegening op zegen.
Er was geen hinderpaal
of ’k wist hem te verwinnen
en zei:”Je moet zoiets
altijd met God beginnen!”
Was alles troos’loos zwart,
ik zag dat er ook wit was
en aan het tunneleind
ineens weer helder zicht was.
Misschien moet ik maar eens
terug naar vroeg’re dagen
en in mijn binnenhuis
om meer vertrouwen vragen,
met ramen wagenwijd
Gods warmte binnenlaten.
’t Is beter dat je’t voelt,
dan er slechts over praten!
Frits Deubel
14 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Ziekte
- Hits: 5425
we gaan van hot naar her.
We snellen over wegen
en niets is ons te ver.
We hebben zelfs geen tijd meer
eens rustig stil te staan.
Voordat het licht op groen springt,
moeten we overgaan.
We lopen en we hollen
in een gezwinde draf
en struik’lend over woorden
komt haast geen zin meer af.
De wereld tolt steeds sneller
en met dezelfde vaart
draaien wij onze rondjes,
ver weg van huis en haard.
Maar op een zeek’re morgen
komt ons geren tot staan.
De dokter zegt:”U moet echt
heel langzaam verdergaan!”
En stap voor stap bewegen
we als een hulp’loos kind.
Het lijkt wel of ons leven
ineens opnieuw begint!
Frits Deubel
14 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Overlijden
- Hits: 9307
zo innig liefgehad,
maar plots moest zij hem missen,
haar allerliefste schat.
Ach ja, het noodlot vraagt niet
of je alleen kunt zijn
en wel wilt achterblijven
met zoveel zorg en pijn.
Rondom haar was het eenzaam
en uitgesproken kil.
In haar benauwde woning
werd alles eind’loos stil,
totdat ze zelf verstilde
en eig’lijk niets meer wist.
Was hij haar wel ontvallen
of had ze zich vergist?
Ze leeft thans in een wereld
die niet de hare is.
Daar deelt ze met de stilte
haar troosteloos gemis.
Totdat de tijd zal komen
dat alles is voorbij.
Dan zijn ze saam verenigd
en eindelijk weer blij!
Frits Deubel
14 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3446
De steen
zegt dat jij dood bent.
Mijn hart
zegt dat jij leeft.
Ik luister
liever naar mijn hart
dan naar de steen
God ziet het
en Hij glimlacht
Dat is geluk
Frans den Harder
12 februari 2006
- Details
- Geschreven door: dreyfsandt, julius zu schlamm
- Categorie: Verdriet
- Hits: 4725
als tranen worden gehuild
die de Bosche Vrouwe
aldoor zijn toevertrouwd
zou de Dieze overstromen
zouden hoge stadse
kaden worden gebouwd
eeuwenlang kaarslicht
beschijnt het beeld
van de kleine madonna
de koningin van troost
voor het menselijk drama
alle zorg en leed
worden ongezien beschreven,
in stilte uitgesproken
ontvangen is haar antwoord
het zwijgend medeleven
in haar gestalte verwoord
in deze koude kapel
met ramen van glas in lood
leggen wij vaak,
ten einde raad ,
onze menselijke
kwetsbaarheid bloot
Julius julius dreyfsandt zu schlamm
11 februari 2006
- Details
- Geschreven door: Lammers, Ronald
- Categorie: Huwelijk
- Hits: 23536
Hoor de roep van de ziel
in woorden, in verlangen
wanneer je samen knielt
om Gods liefde te ontvangen.
Spreek de taal van de ziel
in daden, in gedachten
wanneer je samen knielt
om Gods liefde te verwachten.
Vind de weg van de ziel
om Zijn wegen te begroeten
wanneer je samen knielt
om Gods liefde te ontmoeten.
Want wanneer je samen wilt leven
door één van hart en ziel te zijn
zul je dwars door vreugde en door pijn
Gods liefde door gaan geven.
Ronald Lammers
1 februari 2006