- Details
- Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)
- Categorie: Lijden
- Hits: 7334
Waarom, moest dit gebeuren Heer ?
Was U niet meer met mij begaan ?
Ik weet het nu niet meer,
Wat heb ik toch misdaan ?
Was U niet meer met mij begaan ?
Ik weet het nu niet meer,
Wat heb ik toch misdaan ?
U was toch steeds mijn grote Vriend ?
U zorgde toch altijd voor mij,
Waaraan heb ik dit verdient ?
Is Uw liefde nu voorbij ?
U zorgde toch altijd voor mij,
Waaraan heb ik dit verdient ?
Is Uw liefde nu voorbij ?
Waarom nu verder in een rolstoel ?
Ik had het toch altijd zo druk.
Dit is toch niet Uw doel ?
Waarom krijg ik dit zware juk ?
Ik had het toch altijd zo druk.
Dit is toch niet Uw doel ?
Waarom krijg ik dit zware juk ?
Heer, ik dankte U overal voor,
Voor zoveel goede dingen,
Maar U ging er niet mee door,
Ik kan mijn kwaad niet bedwingen.
Voor zoveel goede dingen,
Maar U ging er niet mee door,
Ik kan mijn kwaad niet bedwingen.
Toch Heer, weet ik, U was erbij,
Toen het ongeluk gebeuren ging.
U stond toch aan mijn zij,
U gaf mij, nadien, berusting.
Toen het ongeluk gebeuren ging.
U stond toch aan mijn zij,
U gaf mij, nadien, berusting.
Veel pijn en smart heb ik geleden,
Ik wist niet meer waar U was gebleven
En dacht heel veel aan het verleden.
Veel kan ik niet meer beleven.
Ik wist niet meer waar U was gebleven
En dacht heel veel aan het verleden.
Veel kan ik niet meer beleven.
Mijn opstandigheid is verdwenen.
Ik probeer weer verder te leven.
Er was veel te klagen en te wenen.
God, wil mij Uw sterkte geven.
Ik probeer weer verder te leven.
Er was veel te klagen en te wenen.
God, wil mij Uw sterkte geven.
Zo, dat ik weer verder mag gaan,
De hoop in U niet mag verliezen,
Wetende dat U mij bij zal staan
En U boven alles mag verkiezen.
De hoop in U niet mag verliezen,
Wetende dat U mij bij zal staan
En U boven alles mag verkiezen.
Fedde Nicolai
maart 2005
- Details
- Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4192
Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Helaas is de mens vaak een dwaas
Met veel ophef, geraas en gedaas.
Deze aarde zou zijn een paradijs
Helaas is de mens vaak een dwaas
Met veel ophef, geraas en gedaas.
Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Maar helaas het mag niet zo wezen
De mens heeft nog veel te vrezen.
Deze aarde zou zijn een paradijs
Maar helaas het mag niet zo wezen
De mens heeft nog veel te vrezen.
Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Nu is het vaak een hel op aard’
Waar men haat en nijd vergaart.
Deze aarde zou zijn een paradijs
Nu is het vaak een hel op aard’
Waar men haat en nijd vergaart.
Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Oorlogen zouden verdwijnen
Vrede, liefde en geluk verschijnen.
Deze aarde zou zijn een paradijs
Oorlogen zouden verdwijnen
Vrede, liefde en geluk verschijnen.
Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Geen haat en nijd meer
Geen strijd en geen verweer.
Deze aarde zou zijn een paradijs
Geen haat en nijd meer
Geen strijd en geen verweer.
God alleen kan wijsheid geven
Als wij met Hem willen leven
God geeft wijsheid en kracht
Niemand heeft wijsheid in pacht.
Als wij met Hem willen leven
God geeft wijsheid en kracht
Niemand heeft wijsheid in pacht.
Laten wij bidden om wijsheid
In deze vaak zo moeilijke tijd
God bereidt voor ons Zijn Paradijs
Wij allen zijn naar Hem op reis..
In deze vaak zo moeilijke tijd
God bereidt voor ons Zijn Paradijs
Wij allen zijn naar Hem op reis..
Fedde Nicolai
mei 2005
- Details
- Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 7004
Wat betekent zinloos geweld ?
Het komt steeds vaker voor.
Onschuldigen worden gekweld,
normen en waarden gaan teloor.
Waar komt dit geweld vandaan ?
Grenzen worden overschreden.
Dit mag toch niet zo doorgaan ?
Het moet snel worden vermeden.
Men durft niemand te attenderen,
op zijn slechte gedrag.
Bang dat ze je zelf molesteren.
Waar is nog het gezag ?
Stenen gooien vanaf een viaduct,
autorijders worden hier de dupe van
en worden plots van de weg gerukt.
Dit is toch iets wat niet mag of kan ?
Geweld is en blijft altijd zinloos.
Waar gaat het heen met het mensdom ?
het leven is al zo kostbaar en broos,
bekommert men zich nergens meer om ?
Geen geweld meer op straat,
maar streven naar recht en gerechtigheid.
Niemand is bij geweld gebaat,
maar veel meer bij rust en veiligheid.
Terug naar normen en waarden,
en zich houden aan Gods gebod,
elkaar in goedheid aanvaarden,
en niemand overlaten aan zijn lot.
Het komt steeds vaker voor.
Onschuldigen worden gekweld,
normen en waarden gaan teloor.
Waar komt dit geweld vandaan ?
Grenzen worden overschreden.
Dit mag toch niet zo doorgaan ?
Het moet snel worden vermeden.
Men durft niemand te attenderen,
op zijn slechte gedrag.
Bang dat ze je zelf molesteren.
Waar is nog het gezag ?
Stenen gooien vanaf een viaduct,
autorijders worden hier de dupe van
en worden plots van de weg gerukt.
Dit is toch iets wat niet mag of kan ?
Geweld is en blijft altijd zinloos.
Waar gaat het heen met het mensdom ?
het leven is al zo kostbaar en broos,
bekommert men zich nergens meer om ?
Geen geweld meer op straat,
maar streven naar recht en gerechtigheid.
Niemand is bij geweld gebaat,
maar veel meer bij rust en veiligheid.
Terug naar normen en waarden,
en zich houden aan Gods gebod,
elkaar in goedheid aanvaarden,
en niemand overlaten aan zijn lot.
Fedde Nicolai
15 februari 2005
- Details
- Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)
- Categorie: Tijd
- Hits: 5026
De zomertijd is aangebroken,
de trieste dagen zijn voorbij,
de natuur is weer ontloken,
het is de mooiste tijd voor mij.
de trieste dagen zijn voorbij,
de natuur is weer ontloken,
het is de mooiste tijd voor mij.
Ik zie het frisse groene gras.
het doet mij elk jaar wat,
rustig zit ik op mijn tuinterras
en denk de winter hebben we gehad.
het doet mij elk jaar wat,
rustig zit ik op mijn tuinterras
en denk de winter hebben we gehad.
Zomertijd, blijde tijd,
de mens vrolijkt weer op
en vergeet de somberheid,
voelt zich weer op en top.
de mens vrolijkt weer op
en vergeet de somberheid,
voelt zich weer op en top.
Zomer, het mooiste seizoen,
steeds kijk ik er naar uit
om weer nieuwe energie op te doen
en te luisteren naar het vogel gefluit.
steeds kijk ik er naar uit
om weer nieuwe energie op te doen
en te luisteren naar het vogel gefluit.
Zomer, de mooiste tijd van het jaar.
alles bloeit en groeit weer,
de zon schijnt, heerlijk, wonderbaar,
het geeft alles zo’n blijde sfeer.
alles bloeit en groeit weer,
de zon schijnt, heerlijk, wonderbaar,
het geeft alles zo’n blijde sfeer.
Dankbaar ben ik voor deze tijd,
waarin de aarde z’n gewas weer geeft,
door Gods trouw en goedheid,
zodat mens en dier de winter overleeft.
waarin de aarde z’n gewas weer geeft,
door Gods trouw en goedheid,
zodat mens en dier de winter overleeft.
Och, kon het maar altijd zomer zijn,
geen kou, storm, vorst en regen,
altijd lekker warm en zonneschijn,
maar misschien valt dat ook wel tegen.
geen kou, storm, vorst en regen,
altijd lekker warm en zonneschijn,
maar misschien valt dat ook wel tegen.
God heeft het alles zo gemaakt,
dus zal het best zo moeten zijn,
Hij is almachtig en volmaakt
en waakt voor ieder’s welzijn.
dus zal het best zo moeten zijn,
Hij is almachtig en volmaakt
en waakt voor ieder’s welzijn.
F. Nicolai, maart 2000
13 april 2005
- Details
- Geschreven door: Noorhoff, Hans H.G.
- Categorie: Tijd
- Hits: 6195
Vanuit het niets, niemand weet hoe
Was daar ineens de dag ontstaan
Waar hij vandaan kwam was onbekend
Hoe hij heette wist nog niemand
Het wonder verspreide zich alras
Iedereen wilde hem zien en aanraken
Dat kon wel heel gemakkelijk nu
Alleen soms, als de schaduw overwon
Was de dag niet meer goed te zien
Verdwijnen deed hij echter nooit
Altijd was hij er weer, heel hardnekkig
Hij had een plaats bevochten nu
Welke hij nimmer meer zou verliezen
Zijn stralen veroverden de nachten
Bonden hen vast en hielden hem apart
Gescheiden van de andere momenten
De dag, hij veroverde plots de aarde
Mensen vochten om hem een keer te zien
Hun blindheid verdween door de dag
Hun ogen kregen hun rol weer terug
Wat zij toen zagen was zo verblindend
Zijn kracht werkte volledig op hen in
Het gezang bleef maar duren, altijd voort
De eeuwigheid werd hun enige ware deel
De dag, eeuwig partner van de nacht.....
Was daar ineens de dag ontstaan
Waar hij vandaan kwam was onbekend
Hoe hij heette wist nog niemand
Het wonder verspreide zich alras
Iedereen wilde hem zien en aanraken
Dat kon wel heel gemakkelijk nu
Alleen soms, als de schaduw overwon
Was de dag niet meer goed te zien
Verdwijnen deed hij echter nooit
Altijd was hij er weer, heel hardnekkig
Hij had een plaats bevochten nu
Welke hij nimmer meer zou verliezen
Zijn stralen veroverden de nachten
Bonden hen vast en hielden hem apart
Gescheiden van de andere momenten
De dag, hij veroverde plots de aarde
Mensen vochten om hem een keer te zien
Hun blindheid verdween door de dag
Hun ogen kregen hun rol weer terug
Wat zij toen zagen was zo verblindend
Zijn kracht werkte volledig op hen in
Het gezang bleef maar duren, altijd voort
De eeuwigheid werd hun enige ware deel
De dag, eeuwig partner van de nacht.....
Hans H.G. Noorhoff
- Details
- Geschreven door: Noorhoff, Hans H.G.
- Categorie: Vrede
- Hits: 7601
Als het licht haar opwachting maakt, waar vandaan
Zwermen de stralen uit, bereiken ons hart in diepte
Verlichten zij ons, zij verrijken ons dan voor eeuwig
Geen moment meer van niet weten, alleen nog voelen
Niets blijft nog verborgen, zij ontroert onze diepste ziel
Geen twijfel over over de zuiverheid van haar werk
Het licht, zij bevrijdt ons van de eerdere schaduwen
Zij stroomt bij ons binnen als een ultiem geluk
Niets is nog hetzelfde, de wereld is voorgoed veranderd
Liefde komt met golven ons vergezellen, nooit meer zonder
Zij maakt ons rijk in het koninkrijk van waar gevoel
Ooit zal blijken waarom het licht altijd schijnen mag
Nu mogen wij haar stralen delen in vrede
Zwermen de stralen uit, bereiken ons hart in diepte
Verlichten zij ons, zij verrijken ons dan voor eeuwig
Geen moment meer van niet weten, alleen nog voelen
Niets blijft nog verborgen, zij ontroert onze diepste ziel
Geen twijfel over over de zuiverheid van haar werk
Het licht, zij bevrijdt ons van de eerdere schaduwen
Zij stroomt bij ons binnen als een ultiem geluk
Niets is nog hetzelfde, de wereld is voorgoed veranderd
Liefde komt met golven ons vergezellen, nooit meer zonder
Zij maakt ons rijk in het koninkrijk van waar gevoel
Ooit zal blijken waarom het licht altijd schijnen mag
Nu mogen wij haar stralen delen in vrede
Hans HG Noorhoff
9 februari 2005
- Details
- Geschreven door: Patrick, St.
- Categorie: Tijd
- Hits: 7126
De Heer zij voor u
Om u de juiste weg
te wijzen.
De Heer zij naast u
Om u in de armen te sluiten
en te beschermen
tegen de gevaren
van links en rechts.
De Heer zij achter u
om u te bewaren
voor de valsheden
van boze mensen.
De Heer zij onder u
om u op te vangen
als u valt,
en u uit de strik te trekken.
De Heer zij in u
om u te troosten
als u treurig bent.
De Heer zij om u heen
om u te verdedigen
als mensen over u
heenvallen.
De Heer zij boven u
om u te zegenen.
Mode de genadige God
u zegenen,
nu en morgen.
Om u de juiste weg
te wijzen.
De Heer zij naast u
Om u in de armen te sluiten
en te beschermen
tegen de gevaren
van links en rechts.
De Heer zij achter u
om u te bewaren
voor de valsheden
van boze mensen.
De Heer zij onder u
om u op te vangen
als u valt,
en u uit de strik te trekken.
De Heer zij in u
om u te troosten
als u treurig bent.
De Heer zij om u heen
om u te verdedigen
als mensen over u
heenvallen.
De Heer zij boven u
om u te zegenen.
Mode de genadige God
u zegenen,
nu en morgen.
Dit gebed is geschreven door de Ierse apostel
St. Patrick
een bisschop die in de vijfde eeuw naar Ierland ging.
Uit: Vandaar september 1998
- Details
- Geschreven door: Peperkamp, Rubina
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 4352
Sterven+
Begin*
van het eind
Eind
een oneindig begin
Zonder eind
Eeuwigheid*
Begin*
van het eind
Eind
een oneindig begin
Zonder eind
Eeuwigheid*
Rubina Peperkamp
- Details
- Geschreven door: Petten, Henk van
- Categorie: Vrede
- Hits: 6041
Ik sta op die berg
en zie daar boven
donkergrijze wolken
die slecht weer beloven
Ik sta op die berg
en kijk dan omlaag
Wat zijn we dan nietig
de verschillen zo vaag
Ik sta op die berg
en zie meer dan ik zie
Minachten van levens
bedrog en hypocrisie
Ik sta op die berg
en voel mij ook schuldig
Ook ik ben vaak ontrouw
aan normen die ik huldig
Kom ook op die berg
en kijk mee naar benee
Zie jezelf ook zo nietig
als een druppel in zee
Toe...kom ook op die berg
om elkaar te verstaan
Oplossingen zoeken..vinden
Saam de weg van vrede gaan
en zie daar boven
donkergrijze wolken
die slecht weer beloven
Ik sta op die berg
en kijk dan omlaag
Wat zijn we dan nietig
de verschillen zo vaag
Ik sta op die berg
en zie meer dan ik zie
Minachten van levens
bedrog en hypocrisie
Ik sta op die berg
en voel mij ook schuldig
Ook ik ben vaak ontrouw
aan normen die ik huldig
Kom ook op die berg
en kijk mee naar benee
Zie jezelf ook zo nietig
als een druppel in zee
Toe...kom ook op die berg
om elkaar te verstaan
Oplossingen zoeken..vinden
Saam de weg van vrede gaan
Henk van Petten
- Details
- Geschreven door: Peuter, Bas de
- Categorie: Tijd
- Hits: 6225
Het jaar zowat aan het einde
Het einde van het jaar
Jaarlijks terugkerend van verre
Zo verre van elkaar
Smeulend naar het einde
Het einde toch in zicht
Inzichtelijk gemaakt door kaarslicht
Kaarslicht wat er ligt
Het nieuwe ligt te wachten
Wachtend op het tij
Tijdelijk, maar niet blijvend
Een jaar is zo voorbij
Daarom geniet ten volle
Volledig jaar aan jaar
Jaarlijks terugkerend van verre
Zo verre van elkaar
Het einde van het jaar
Jaarlijks terugkerend van verre
Zo verre van elkaar
Smeulend naar het einde
Het einde toch in zicht
Inzichtelijk gemaakt door kaarslicht
Kaarslicht wat er ligt
Het nieuwe ligt te wachten
Wachtend op het tij
Tijdelijk, maar niet blijvend
Een jaar is zo voorbij
Daarom geniet ten volle
Volledig jaar aan jaar
Jaarlijks terugkerend van verre
Zo verre van elkaar
auteur : Bas de Peuter
Uit :Gedichtenbundel " 't HULPGAT"
- Details
- Geschreven door: Polderman, Erik
- Categorie: Huwelijk
- Hits: 34143
Geluk kan je niet grijpen in een hand
Niet zetten in een lijstje
Of vast zetten met een band.
Geluk kan je niet maken
Van steen, klei of zand
Niet op papier zetten
Of schrijven in de krant.
Geluk moet je delen
Zeker met elkaar,
Het is een emotie die is voor velen.
Absoluut voor hem en haar.
Daarom wens ik jullie bij deze
Al het geluk dat er in de wereld mag wezen.
Niet zetten in een lijstje
Of vast zetten met een band.
Geluk kan je niet maken
Van steen, klei of zand
Niet op papier zetten
Of schrijven in de krant.
Geluk moet je delen
Zeker met elkaar,
Het is een emotie die is voor velen.
Absoluut voor hem en haar.
Daarom wens ik jullie bij deze
Al het geluk dat er in de wereld mag wezen.
Erik Polderman
ingezonden 22 september 2004
- Details
- Geschreven door: Pree, Patricia du
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 5488
Los hangt een blaadje
aan een draadje goud
eens zal het blaadje vallen
het leven al zo oud
langzaam zal het dwarrelen
zachtjes komt het neer
en wie weet ooit
als het draadje langer is
zien wij het blaadje weer
aan een draadje goud
eens zal het blaadje vallen
het leven al zo oud
langzaam zal het dwarrelen
zachtjes komt het neer
en wie weet ooit
als het draadje langer is
zien wij het blaadje weer
Patricia du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Patricia du
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 4288
Als ik in de diepste
verte staar zie ik
tussen wolken kussens
jouw mooie gezicht
om het beeld
niet te verliezen
knijp ik mijn ogen dicht
Je wuift ons toe
vanaf het hemels pad
ogen lachen
zoals ze altijd deden
stilletjes bedekken
witte sluiers jouw profiel
ben je weer terug
de hemel in gegleden
verte staar zie ik
tussen wolken kussens
jouw mooie gezicht
om het beeld
niet te verliezen
knijp ik mijn ogen dicht
Je wuift ons toe
vanaf het hemels pad
ogen lachen
zoals ze altijd deden
stilletjes bedekken
witte sluiers jouw profiel
ben je weer terug
de hemel in gegleden
Patricia du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Patricia du
- Categorie: Afscheid
- Hits: 10877
een verlaten strand
met zijn manen opstuivend in de wind
blijven zijn ogen zwart
tot hij zijn weg door de storm vind
Hoeven dreunen
druppels vallen als een draaikolk
rond hem heen
hij zoekt nog zijn bestemming
in zijn hart alleen
Zijn dromen vertellen hem
dat er een einde is
spant zijn spieren spreid zijn vleugels
hoog in de zwarte lucht
waar het snel helderblauw zal zijn
Het is zijn laatste vlucht
Patricia du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Patricia du
- Categorie: Verdriet
- Hits: 4161
Ik herinner mij het leven
voelde kouds ijs
gezicht door het raam
een blik in het paradijs
ik zie een schaduw
van een vrouw
wenend de kille nacht door
gekleed innerlijk
met het zwart van rouw
En morgen is er weer
een nieuwe dag
gelukkige mensen passeren mij
ik probeer naar hen te roepen
maar ik hoor er niet meer bij
Ik heb nooit gerealiseerd
hoe gelukkig ik was.
voelde kouds ijs
gezicht door het raam
een blik in het paradijs
ik zie een schaduw
van een vrouw
wenend de kille nacht door
gekleed innerlijk
met het zwart van rouw
En morgen is er weer
een nieuwe dag
gelukkige mensen passeren mij
ik probeer naar hen te roepen
maar ik hoor er niet meer bij
Ik heb nooit gerealiseerd
hoe gelukkig ik was.
Patricia du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Patricia du
- Categorie: Overlijden
- Hits: 5239
Ik zie jouw gedachten
in gouden weilanden
hoge koren
zonnebloemen stralen
zilver glinstert op je gezicht
ben je nog op zoek?
naar het hemelslicht
Ik strek mijn armen
een waterval klettert
de enige melodie
behalve een snik
ik niet bij je komen kan
verloor mijn wederik
proefzilver op mijn huid
Het huilen van gemis
de klanken van geluid
in gouden weilanden
hoge koren
zonnebloemen stralen
zilver glinstert op je gezicht
ben je nog op zoek?
naar het hemelslicht
Ik strek mijn armen
een waterval klettert
de enige melodie
behalve een snik
ik niet bij je komen kan
verloor mijn wederik
proefzilver op mijn huid
Het huilen van gemis
de klanken van geluid
Patricia du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Richard M. du
- Categorie: Verdriet
- Hits: 6429
breng me de regen
opdat deze dag van mij afspoelt
en ik me kan wassen
in een nieuw begin
geef me een morgen
waarin ik ben vergeten
van die zwarte dag
zonder levenszin
laat mij dit moment
nog even vasthouden
voor de herinnering
aan mijn broertjelief
beloof me een toekomst
op een dag als deze
laat stromen die regen
als-t-U-blieft
opdat deze dag van mij afspoelt
en ik me kan wassen
in een nieuw begin
geef me een morgen
waarin ik ben vergeten
van die zwarte dag
zonder levenszin
laat mij dit moment
nog even vasthouden
voor de herinnering
aan mijn broertjelief
beloof me een toekomst
op een dag als deze
laat stromen die regen
als-t-U-blieft
Richard M. du Prée
19 januari 2002
- Details
- Geschreven door: Pree, Richard M. du
- Categorie: Verdriet
- Hits: 6204
Hetgeen u me heeft gegeven
de warmte en geborgenheid
in mijn veel te korte leven
neem ik mee naar de eeuwige tijd
de warmte en geborgenheid
in mijn veel te korte leven
neem ik mee naar de eeuwige tijd
Het lichaam door u gebaard
werd ons afgenomen, doch
nooit de moederhaard
daarom zal mijn geest bekomen
werd ons afgenomen, doch
nooit de moederhaard
daarom zal mijn geest bekomen
Geleidt door uw liefde
uw onnoemelijk verdriet
blijft u immer warmte geven
aan de zoon die men niet ziet
uw onnoemelijk verdriet
blijft u immer warmte geven
aan de zoon die men niet ziet
Richard M. du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Richard M. du
- Categorie: Verdriet
- Hits: 5689
Nevelen ontsluieren
de vroege morgen
een echo schreeuwt
het zonlicht tegemoet
de vroege morgen
een echo schreeuwt
het zonlicht tegemoet
een moeder ontwaakt
gedreven zonder zorgen
een lange schaduw
vertwijfelt haar gemoed
gedreven zonder zorgen
een lange schaduw
vertwijfelt haar gemoed
visuele woorden
welke haar doen breken
de zon schreeuwt
een echo van haar droom
welke haar doen breken
de zon schreeuwt
een echo van haar droom
voorspelling van geluiden
die de wereld doen verbleken
een moeders voorgevoel
het ontvallen van haar lieve zoon
die de wereld doen verbleken
een moeders voorgevoel
het ontvallen van haar lieve zoon
Richard M. du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Richard M. du
- Categorie: Afscheid
- Hits: 9894
is het nu
vandaag het moment
als de lente komt
dat ik afscheid nemen moet
bij een zachte wind
gedragen worden naar
een dartelende Zon
onzeker in zijn jeugdigheid
het ongewassen groen
de brabbelende bladeren
met op adem gekomen water
is het nu niet
vandaag het juiste moment
bij een mooie dag
vandaag het moment
als de lente komt
dat ik afscheid nemen moet
bij een zachte wind
gedragen worden naar
een dartelende Zon
onzeker in zijn jeugdigheid
het ongewassen groen
de brabbelende bladeren
met op adem gekomen water
is het nu niet
vandaag het juiste moment
bij een mooie dag
Richard M. du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Richard M. du
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3988
alweer
aarde verschoven
teruggelegd
op een trieste dag
brengt de koude
wind van boven
wordt deze kerst
een hard gelag
zeven jaren
van hoop doet leven
achter een grijze nevel
valt het doek
is het dan toch
van God gegeven
staan die dagen
in zijn boek
aarde verschoven
teruggelegd
op een trieste dag
brengt de koude
wind van boven
wordt deze kerst
een hard gelag
zeven jaren
van hoop doet leven
achter een grijze nevel
valt het doek
is het dan toch
van God gegeven
staan die dagen
in zijn boek
Richard M. du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Richard M. du
- Categorie: Angst
- Hits: 6114
zie de ijskristallen
mijn geweten ligt verscholen
transparant omhuld en uitgehard
het tergend schuldgevoel blijft dolen
wie kan mij zeggen
wanneer mijn ziel zal vloeien
in zwarte regen uitgeschreeuwd
opdat de stilte vermoogt te groeien
waarbij een mooie dag
de woorden schenkt
in breekbare kristallen
de waarheid is doordrenkt
mijn masker afgevallen
in het Licht.. een glimlach
mijn geweten ligt verscholen
transparant omhuld en uitgehard
het tergend schuldgevoel blijft dolen
wie kan mij zeggen
wanneer mijn ziel zal vloeien
in zwarte regen uitgeschreeuwd
opdat de stilte vermoogt te groeien
waarbij een mooie dag
de woorden schenkt
in breekbare kristallen
de waarheid is doordrenkt
mijn masker afgevallen
in het Licht.. een glimlach
Richard M. du Prée
7 september 2002
- Details
- Geschreven door: Pree, Richard M. du
- Categorie: Kerst
- Hits: 9366
en nu
sta ik hier
terwijl de ijskristallen
van mijn gezicht glijden
schrijf ik
in de sneeuw
van mijn gedachten
een kerstgedicht
over vroegere dagen
hoe het eens kon zijn
met zang en muziek
en tierelantijn
geborgenheid van warmte
het ultieme samenzijn
maar nu
heden
is alleen de kilte
grondslag van mijn hart
die mij woorden brengt
in ijskristallen
een breekbare stilte
sta ik hier
terwijl de ijskristallen
van mijn gezicht glijden
schrijf ik
in de sneeuw
van mijn gedachten
een kerstgedicht
over vroegere dagen
hoe het eens kon zijn
met zang en muziek
en tierelantijn
geborgenheid van warmte
het ultieme samenzijn
maar nu
heden
is alleen de kilte
grondslag van mijn hart
die mij woorden brengt
in ijskristallen
een breekbare stilte
Richard M. du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Richard M. du
- Categorie: Afscheid
- Hits: 8259
Ik kus je gesloten ogen, terwijl
mijn tranen vallend op jouw voorhoofd
de wens hebben nimmer
te drogen, opdat
zij de glans van liefde
immer blijven geven
ik hoop.. mijn broertjelief
voorbij dit leven
mijn tranen vallend op jouw voorhoofd
de wens hebben nimmer
te drogen, opdat
zij de glans van liefde
immer blijven geven
ik hoop.. mijn broertjelief
voorbij dit leven
Richard M. du Prée
- Details
- Geschreven door: Pree, Richard M. du
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 3104
als de dood zo ongrijpbaar is
en het leven niet te dirigeren
waarom denkt men dan
in mensleven, de dood te kunnen leren
men denkt toch, wij zijn voorbereid
niets kan ons nog verrassen
maar blijkt toch weer, zo'n dag in mei
de dood laat zich niet passen
een mens, een instrument toch
gebruikt in leven en bij dood
heeft echt niets te vertellen
vanaf de dag dat hij ontsproot
de wereld zal nooit anders zijn
ons lot, dat is geregeld
door leven, dood of God
onze tijd, die is verzegeld
Richard M. du Prée
en het leven niet te dirigeren
waarom denkt men dan
in mensleven, de dood te kunnen leren
men denkt toch, wij zijn voorbereid
niets kan ons nog verrassen
maar blijkt toch weer, zo'n dag in mei
de dood laat zich niet passen
een mens, een instrument toch
gebruikt in leven en bij dood
heeft echt niets te vertellen
vanaf de dag dat hij ontsproot
de wereld zal nooit anders zijn
ons lot, dat is geregeld
door leven, dood of God
onze tijd, die is verzegeld