Men zegt vaak, vroeger was alles beter,
de wereld is ras aan het veranderen.
Alles gaat snel en de mens, een betweter,
denkt vaak steeds minder om anderen

Vroeger was er meer saamhorigheid,
nu is er meer geweld en terreur
en verdwijnt vaak de gast vrijheid,
men komt dan voor een gesloten deur.

Vroeger was het leven goed,
rustig, kalm en men was meer tevreden.
Nu gaat alles met veel spoed,
een groot verschil met nu en het verleden.

Toch kan het leven nu ook goed zijn,
in voorspoed, liefde en geluk,
voor mensen, groot en klein,
jong en oud, stuk voor stuk

Ouderen denken vaak aan die goede oude tijd
en denken graag en veel aan vroeger terug.
Vroeger was het beter, meer gezelligheid,
de wereld veranderde toen nog niet zo vlug.

Toch kunnen we het getij niet keren,
deze moderne tijd gaat in tempo door
We zullen het moeten accepteren
er is geen andere mogelijkheid voor.

Als we leven met God, onze Heer
kan het leven goed en rijk zijn
en hoeven we niet steeds meer en meer,
dan kunnen we rustig en tevreden zijn.

Dan zien we de toekomst blij tegemoet
met geloof, hoop en vertrouwen.
Wetende dat God ons leidt en behoedt
Op Hem kunnen we ons leven bouwen.

Fedde Nicolai

25 januari 2005
Waarom, moest dit gebeuren Heer ?
Was U niet meer met mij begaan ?
Ik weet het nu niet meer,
Wat heb ik toch misdaan ?

U was toch steeds mijn grote Vriend ?
U zorgde toch altijd voor mij,
Waaraan heb ik dit verdient ?
Is Uw liefde nu voorbij ?

Waarom nu verder in een rolstoel ?
Ik had het toch altijd zo druk.
Dit is toch niet Uw doel ?
Waarom  krijg ik dit zware juk ?

Heer, ik dankte U overal voor,
Voor zoveel goede dingen,
Maar U ging er niet mee door,
Ik kan mijn kwaad niet bedwingen.

Toch Heer, weet ik, U was erbij,
Toen het ongeluk gebeuren ging.
U stond toch aan mijn zij,
U gaf mij, nadien, berusting.

Veel pijn en smart heb ik geleden,
Ik wist niet meer waar U was gebleven
En dacht heel veel aan het verleden.
Veel kan ik niet meer beleven.

Mijn opstandigheid is verdwenen.
Ik probeer weer verder te leven.
Er was veel te klagen en te wenen.
God, wil mij Uw sterkte geven.

Zo, dat ik weer verder mag gaan,
De hoop in U niet mag verliezen,
Wetende dat U mij bij zal staan
En U boven alles mag verkiezen.

Fedde Nicolai

maart 2005
Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Helaas is de mens vaak een dwaas
Met veel ophef, geraas en gedaas. 

Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Maar helaas het mag niet zo wezen
De mens heeft nog veel te vrezen.

Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Nu is het vaak een hel op aard’
Waar men haat en nijd vergaart.

Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Oorlogen zouden  verdwijnen
Vrede, liefde en geluk verschijnen.

Ach, waren alle mensen wijs
Deze aarde zou zijn een paradijs
Geen haat en nijd meer
Geen strijd en geen verweer.

God alleen kan wijsheid geven
Als wij met Hem willen leven
God geeft wijsheid en kracht
Niemand heeft wijsheid in pacht. 

Laten wij bidden om wijsheid
In deze vaak zo moeilijke tijd
God bereidt voor ons Zijn Paradijs
Wij allen zijn naar Hem op reis..

Fedde Nicolai

mei 2005
Wat betekent zinloos geweld ?
Het komt steeds vaker voor.
Onschuldigen worden gekweld,
normen en waarden gaan teloor.
 
Waar komt dit geweld vandaan ?
Grenzen worden overschreden.
Dit mag toch niet zo doorgaan ?
Het moet snel worden vermeden.
 
Men durft niemand te attenderen,
op zijn slechte gedrag.
Bang dat ze je zelf molesteren.
Waar is nog het gezag  ?
 
Stenen gooien vanaf een viaduct,
autorijders worden hier de dupe van
en worden plots van de weg gerukt.
Dit is toch iets wat niet mag of kan ?
 
Geweld is en blijft altijd zinloos.
Waar gaat het heen met het mensdom ?
het leven is al zo  kostbaar en broos,
bekommert men zich nergens meer om ?
 
Geen geweld meer op straat,
maar streven naar recht en gerechtigheid.
Niemand is bij geweld gebaat,
maar veel meer bij rust en veiligheid.
 
Terug naar normen en waarden,
en zich houden aan Gods gebod,
elkaar in goedheid aanvaarden,
en niemand overlaten aan zijn lot.

Fedde Nicolai

15 februari 2005
De zomertijd is aangebroken,
de trieste dagen zijn voorbij,
de natuur is weer ontloken,
het is de mooiste tijd voor mij.

Ik zie het frisse groene gras.
het doet mij elk jaar wat,
rustig zit ik op mijn tuinterras
en denk de winter hebben we gehad.

Zomertijd, blijde tijd,
de mens vrolijkt weer op
en vergeet de somberheid,
voelt zich weer op en top.

Zomer, het mooiste seizoen,
steeds kijk ik er naar uit
om weer nieuwe energie op te doen
en te luisteren naar het vogel gefluit.

Zomer, de mooiste tijd van het jaar.
alles bloeit en groeit weer,
de zon schijnt, heerlijk, wonderbaar,
het geeft alles zo’n blijde sfeer.

Dankbaar ben ik voor deze tijd,
waarin de aarde z’n gewas weer geeft,
door Gods trouw en goedheid,
zodat mens en dier de winter overleeft.

Och, kon het  maar altijd zomer zijn,
geen kou, storm, vorst en regen,
altijd lekker warm en zonneschijn,
maar misschien valt dat ook wel tegen.

God heeft het alles zo gemaakt,
dus zal het best zo moeten zijn,
Hij is almachtig en volmaakt
en waakt voor ieder’s welzijn.

F. Nicolai, maart 2000

13 april 2005
Vanuit het niets, niemand weet hoe
Was daar ineens de dag ontstaan
Waar hij vandaan kwam was onbekend
Hoe hij heette wist nog niemand

Het wonder verspreide zich alras
Iedereen wilde hem zien en aanraken
Dat kon wel heel gemakkelijk nu
Alleen soms, als de schaduw overwon

Was de dag niet meer goed te zien
Verdwijnen deed hij echter nooit
Altijd was hij er weer, heel hardnekkig
Hij had een plaats bevochten nu

Welke hij nimmer meer zou verliezen
Zijn stralen veroverden de nachten
Bonden hen vast en hielden hem apart
Gescheiden van de andere momenten

De dag, hij veroverde plots de aarde
Mensen vochten om hem een keer te zien
Hun blindheid verdween door de dag
Hun ogen kregen hun rol weer terug

Wat zij toen zagen was zo verblindend
Zijn kracht werkte volledig op hen in
Het gezang bleef maar duren, altijd voort
De eeuwigheid werd hun enige ware deel

De dag, eeuwig partner van de nacht.....

Hans H.G. Noorhoff   

Pagina 1149 van 1278