- Details
- Geschreven door: Veen-Niemeijer, Marian van der
- Categorie: Overlijden
- Hits: 7281
Soms is de hemel zo dichtbij
In onze dromen en gedachten
Daar spreken en verkeren wij
Met hen, met wie wij huilden, lachten
De mensen ooit zo liefgehad
Die wij nu node moeten missen
Een vrouw, man, kind, een lieve schat
Nooit uit ons leven weg te wissen
Een woord, een traan, herinnering
Middenin ons aardse leven
Een lied dat door ons hoofd steeds zingt
Kan ons weer inspiratie geven
God's mensen voor de eeuwigheid
Altijd met hun ziel verbonden
Ongeacht hun aardse tijd
Liefgehad, een plek gevonden
Uit onze harten nooit meer weg
Geschreven, sierlijk en oprecht
Het aardse leven afgelegd
Maar zielsverbonden, warm en hecht
In onze dromen en gedachten
Daar spreken en verkeren wij
Met hen, met wie wij huilden, lachten
De mensen ooit zo liefgehad
Die wij nu node moeten missen
Een vrouw, man, kind, een lieve schat
Nooit uit ons leven weg te wissen
Een woord, een traan, herinnering
Middenin ons aardse leven
Een lied dat door ons hoofd steeds zingt
Kan ons weer inspiratie geven
God's mensen voor de eeuwigheid
Altijd met hun ziel verbonden
Ongeacht hun aardse tijd
Liefgehad, een plek gevonden
Uit onze harten nooit meer weg
Geschreven, sierlijk en oprecht
Het aardse leven afgelegd
Maar zielsverbonden, warm en hecht
Marian van der Veen-Niemeijer
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Afscheid
- Hits: 20122
De lucht is licht gesluierd
een enkele wolk
op een blauwe achtergrond
Mannen gekleed
in zwarte jassen
en hoge hoeden
dragen moeizaam
de met bloemen bedolven
baar over de drempel
Golven van verdriet
rollen uit het orgel
Langzaam
stroomt de rivier
in de richting van de zee
in de bronzen glinstering
een reiger
zoekend naar voedsel.
een enkele wolk
op een blauwe achtergrond
Mannen gekleed
in zwarte jassen
en hoge hoeden
dragen moeizaam
de met bloemen bedolven
baar over de drempel
Golven van verdriet
rollen uit het orgel
Langzaam
stroomt de rivier
in de richting van de zee
in de bronzen glinstering
een reiger
zoekend naar voedsel.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Overlijden
- Hits: 8023
Zijn hart is leeg van verlangen
leeg van wanhoop en pijn
In de kamer weerkaatst de echo
woorden die nooit gesproken zijn
't maakt hem bang en desolaat
Weer waant hij 'n doordringende geur
en 'n schim van 'n bleek gelaat
Hij had haar nog zoveel willen zeggen
Maar hij wachtte
tot het vuur gedoofd was
en schikte bloemen onder psalmgezangen
leeg van wanhoop en pijn
In de kamer weerkaatst de echo
woorden die nooit gesproken zijn
't maakt hem bang en desolaat
Weer waant hij 'n doordringende geur
en 'n schim van 'n bleek gelaat
Hij had haar nog zoveel willen zeggen
Maar hij wachtte
tot het vuur gedoofd was
en schikte bloemen onder psalmgezangen
Trudis Velthof
ingezonden 27 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Overlijden
- Hits: 6857
Golvend
Hangt de mist
Tussen wit marmer
Bladeren
Ritselen speels
Over vochtig aarde
De dag
In het teken
Van afscheid
Doffe slagen
Klinken
Uit de klokkentoren
Een wasbleek gelaat
Schoongestreken van levenslijnen
Welt bij de laatste slagen
Uit een herinnering omhoog.
Hangt de mist
Tussen wit marmer
Bladeren
Ritselen speels
Over vochtig aarde
De dag
In het teken
Van afscheid
Doffe slagen
Klinken
Uit de klokkentoren
Een wasbleek gelaat
Schoongestreken van levenslijnen
Welt bij de laatste slagen
Uit een herinnering omhoog.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Overlijden
- Hits: 3887
afgebakend
door winterse rijp
dat als een sluier lag gedrapeerd
weerspiegelen kale bomen
in een verkwikkend waterplas
kristal
met duizenden figuren
door heldere stralen geflambeerd
oase van de dood
ontsproten
uit een hel wit licht
maar een blinde
kan de ochtendzon niet zien
de ochtendzon
die kiezels
tussen het struikgewas
als edelstenen laat schitteren.
door winterse rijp
dat als een sluier lag gedrapeerd
weerspiegelen kale bomen
in een verkwikkend waterplas
kristal
met duizenden figuren
door heldere stralen geflambeerd
oase van de dood
ontsproten
uit een hel wit licht
maar een blinde
kan de ochtendzon niet zien
de ochtendzon
die kiezels
tussen het struikgewas
als edelstenen laat schitteren.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Afscheid
- Hits: 22009
stilaan verdwijnt de gloed
die ten westen
is verschenen
ogen
vol melancholie
staren naar het onbekende
laten stil een traan
diamanten
als laatste groet
het tij keert
witte rozen drijven af
verdwijnen uit het zicht
'n late meeuw scheert
breed over koppig water
die ten westen
is verschenen
ogen
vol melancholie
staren naar het onbekende
laten stil een traan
diamanten
als laatste groet
het tij keert
witte rozen drijven af
verdwijnen uit het zicht
'n late meeuw scheert
breed over koppig water
Trudis Velthof
okt. '99
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 7055
kil
sloot de duisternis mij in
beroofde mij
van licht en hoop
ik was verloren
zonk weg
diep en stil en
toen was jij daar
jij
die hoger reikte en
dieper ging dan ik
mij ontdekte
mij riep
bij mijn naam en
mij leidde
naar een wereld
van warmte en
licht
jij
een mens
die ik ontmoette
op de bodem
van mijn bestaan.
sloot de duisternis mij in
beroofde mij
van licht en hoop
ik was verloren
zonk weg
diep en stil en
toen was jij daar
jij
die hoger reikte en
dieper ging dan ik
mij ontdekte
mij riep
bij mijn naam en
mij leidde
naar een wereld
van warmte en
licht
jij
een mens
die ik ontmoette
op de bodem
van mijn bestaan.
Trudis Velthof
mei '91
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 6555
Even voor de brug
lag een jongen kind haast nog
tussen de resten van het gevecht.
Zijn uniform besmeurd
een been verdraaid onder hem
alsof het in het andere was geschoven.
Hij was moe te moe om op te staan
en bleef liggen
tot het laatste reveille werd geblazen.
lag een jongen kind haast nog
tussen de resten van het gevecht.
Zijn uniform besmeurd
een been verdraaid onder hem
alsof het in het andere was geschoven.
Hij was moe te moe om op te staan
en bleef liggen
tot het laatste reveille werd geblazen.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Verdriet
- Hits: 8628
Een zilveren sluier
Spreidt zich uit
Over struiken en gras
Verhult vele geheimen
Na een koele zomernacht
Dauwdruppels hangen
Als kleine regenbogen
Te schitteren in een web
Omringd door een geur
Van vochtig aarde
Vroege zonnestralen
Trekken hun baan
Doorbreken de sluier
Druppels vallen
Als tranen in het gras.
Spreidt zich uit
Over struiken en gras
Verhult vele geheimen
Na een koele zomernacht
Dauwdruppels hangen
Als kleine regenbogen
Te schitteren in een web
Omringd door een geur
Van vochtig aarde
Vroege zonnestralen
Trekken hun baan
Doorbreken de sluier
Druppels vallen
Als tranen in het gras.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Afscheid
- Hits: 4720
Een dikke mist
Duwt mij onverstoorbaar voort
Lichtgevende bladeren
Dwarrelen
In een helder schijnsel
Zij roepen mij van verre
Mijn benen
-slap- en willoos-
Zweven mee
Als ik
Met onbeheerste bewegingen
Mij aan de mist omhoog trek
Om het licht te omhelzen.
Duwt mij onverstoorbaar voort
Lichtgevende bladeren
Dwarrelen
In een helder schijnsel
Zij roepen mij van verre
Mijn benen
-slap- en willoos-
Zweven mee
Als ik
Met onbeheerste bewegingen
Mij aan de mist omhoog trek
Om het licht te omhelzen.
Trudis Velthof
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 6295
Door 'n schemerige tunnel
gleed ik weg
naar 'n blauw-wit schijnsel
Vage gestalten
riepen mijn naam
Namen mij mee
naar stille oorden
Een toegestoken hand
ging als een warmtebron
door mij heen
Verdreef
droefheid en kilte
versterkte
mijn lichaam en geest.
gleed ik weg
naar 'n blauw-wit schijnsel
Vage gestalten
riepen mijn naam
Namen mij mee
naar stille oorden
Een toegestoken hand
ging als een warmtebron
door mij heen
Verdreef
droefheid en kilte
versterkte
mijn lichaam en geest.
Trudis Velthof
ingezonden 28 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Afscheid
- Hits: 9654
woord'loos
deelde hij honing uit
aan larven in hun
eenzame cel
honing van het evangelie
die bleke gezichten
kleur moest geven
een kleine larve
klom na zijn vrijlating
als een jonge god
op moeders vleugel
en speelde een overture
van chopin
later
nam de herder hem mee
naar de tuin
waar bijen zoemden.
deelde hij honing uit
aan larven in hun
eenzame cel
honing van het evangelie
die bleke gezichten
kleur moest geven
een kleine larve
klom na zijn vrijlating
als een jonge god
op moeders vleugel
en speelde een overture
van chopin
later
nam de herder hem mee
naar de tuin
waar bijen zoemden.
Trudis Velthof
nov. 90
- Details
- Geschreven door: Velthof, Trudis
- Categorie: Overlijden
- Hits: 5128
Een gouden hand
Plooit hemelse gordijnen
De poort van vrede en rust
Staat open
Weer wordt er iemand geroepen
Hoe groot is de stilte de leegte
Verbijstering
Plooit hemelse gordijnen
De poort van vrede en rust
Staat open
Weer wordt er iemand geroepen
Hoe groot is de stilte de leegte
Verbijstering
Trudis Velthof
ingezonden 27 juli 2004
- Details
- Geschreven door: Verschuren, Frank
- Categorie: Bezinning
- Hits: 6454
Wachtend tot hun bladeren zullen vallen.
alleen de den staat op de top,
hij spartelt, springt en draait niet met de groep.
maar zijn naalden zullen nooit vallen.....
Frank Verschuren
4 juni 2004
- Details
- Geschreven door: Verwaal, Jelly (overl. 14-09-2022)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 5066
Heer, leer mij mijn dagen tellen
slechts een handbreed
is het leven
leg mijn hand in de Uwe
en geef de vijf vingers
een taak:
laat mijn duim een
duimstok zijn
metend met Uw maat
grenzeloos vergevend
en vergetend
laat mijn wijsvinger
de ander de weg wijzen
naar boven
laat mijn middelvinger
mij steeds laten zien
wie het Middelpunt is
van mijn leven
laat mijn ringvinger
liefde brengen
daar
waar liefdeloosheid heerst
en laat mijn pink, Heer,
laat die kleinste vinger
de kleine dingen groot maken
de kleine wonderen van elke dag
tot één grote vreugde
laat zó mijn hand, Heer, een werktuig zijn in Uw hand.
slechts een handbreed
is het leven
leg mijn hand in de Uwe
en geef de vijf vingers
een taak:
laat mijn duim een
duimstok zijn
metend met Uw maat
grenzeloos vergevend
en vergetend
laat mijn wijsvinger
de ander de weg wijzen
naar boven
laat mijn middelvinger
mij steeds laten zien
wie het Middelpunt is
van mijn leven
laat mijn ringvinger
liefde brengen
daar
waar liefdeloosheid heerst
en laat mijn pink, Heer,
laat die kleinste vinger
de kleine dingen groot maken
de kleine wonderen van elke dag
tot één grote vreugde
laat zó mijn hand, Heer, een werktuig zijn in Uw hand.
Jelly Verwaal
ingezonden 6 februari 2005 door Hannie Rollema
- Details
- Geschreven door: Verwaal, Jelly (overl. 14-09-2022)
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 13270
Bidden is...
in gesprek zijn met je vader
praten tegen je vriend
die je vertrouwt
en aan wie je
het meest intieme
durft te vertellen.
Bidden is...
praten met de ander
veel of weinig zeggen
gewoon
zonder gezwollen toon
zonder opgeblazen woorden.
Bidden is...
niet altijd vrágen
om meer
niet altijd reiken
naar het onbereikbare.
Bidden is...
soms alleen een zucht
soms alleen een schreeuw
soms alleen een s.o.s.
Bidden is...
Uw wil geschiede.
in gesprek zijn met je vader
praten tegen je vriend
die je vertrouwt
en aan wie je
het meest intieme
durft te vertellen.
Bidden is...
praten met de ander
veel of weinig zeggen
gewoon
zonder gezwollen toon
zonder opgeblazen woorden.
Bidden is...
niet altijd vrágen
om meer
niet altijd reiken
naar het onbereikbare.
Bidden is...
soms alleen een zucht
soms alleen een schreeuw
soms alleen een s.o.s.
Bidden is...
Uw wil geschiede.
Jelly Verwaal
ingezonden door Hanny Rollema d.d. 30 maart 2005
- Details
- Geschreven door: Verweijen, M.
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3716
Graaf niet in je hart naar verloren vriendschappen
Graaf niet in je ziel naar onbeantwoorde liefde
Graaf niet in je geest naar teleurstelling van mensen
Graaf niet in je maag naar gemiste kansen
Maar vul je longen met zuivere lucht
Graaf je door het duister naar het licht
Buig niet voor het kwaad door mensen aangedaan
Kniel niet voor de rijken
Wankel niet voor mensen die het zo goed weten
Buig alleen je hoofd voor de Heer
Zwelg niet in medelijden voor jezelf of een ander
Maak je niet boos over gemis
Wordt niet jaloers omdat het hun beter gaat
Maar verhef je hoofd omdat je gelooft
Wordt niet verdrietig omdat je je nu alleen voelt
Wees niet bang omdat iedereen tegen je is
Voel geen pijn waneer het duister zich laat gelden
Ik ben bij je
Vul je longen met lucht
Vul je hart met vuur
Geef je ziel de vrijheid
Vul je maag met het brood van de Heer
En voel je dan het bloed nog koken
Kom dan bij Mij
Voel je het zuur branden
Zeg het dan tegen Mij
Was je met het levend water
En reinig je met Mijn lichaam
Ik ben er
Voor jou
M. Verweijen
ingezonden 1 november 2004
- Details
- Geschreven door: Verwimp, Kristien
- Categorie: Angst
- Hits: 7596
Geef me de sterrenhemel
een onbeschreven blad
waar ik kan vertellen over gedachten
hersenspinsels die 'k gister had
en een wolk
waar 'k altijd op zweven mag
om te zoeken naar mensen
die 'k lang geleden nog zag
'k geef jou de zee, de oceaan
en 'n schip om ze te bevaren
dan vind je weer rust om verder te gaan
en de zee zal je geheimen bewaren
'k wil vluchten naar m'n hemel
achter m'n sterren verschuilen
even weg van al 't gewemel
waar niemand me ziet huilen
jij vlucht weg naar jou zee
zonder om te kijken
en 'k voel wel met je mee
maar of 'k echt begrijp zal later blijken
sterrenhemel volgeschreven
met zeeën van gedachten
gevoelens in menig hart verweven
kijk omhoog, je mag me verwachten
- starss -
Kristien Verwimp
- Details
- Geschreven door: Vittali, Willy
- Categorie: Verdriet
- Hits: 8162
Mag ik verlangen naar dat wat is geweest?
De geur van de zomer, de kleur van de zee?
Heimwee naar vogelgeluiden en de zon?
Het web van de spin in de bloembak op het balkon.
Ik heb geen tranen meer,
Mijn ziel lijkt gevangen in ijskristallen.
Mijn geest is verstard, verward.
Ik wilde dat ik huilen kon.
Ik mis de zon.
De vlammende kleuren van wilde papaver.
De geur van het pasgemaaide klaver
Waarop ik dansen kon.
De zilte wind, het blauw.
O Zon. ik mis jou.
Willy Vittali
ingezonden 6 september 2004
- Details
- Geschreven door: Vlasblom, Chiela
- Categorie: Bezinning
- Hits: 5001
Jaag niet achter het verleden aan
Verlang niet naar de toekomst
Het verleden is niet meer,
De toekomst nog niet begonnen
Chiela Vlasblom
- Details
- Geschreven door: Vlies, Irene van der
- Categorie: Bezinning
- Hits: 9911
als ik denk
aan het leven
dan voel ik
de koude adem
van de dood
in mijn nek
bepeins ik de dood
dan borrelt en sist
het leven in mij
ik lach en ben vrij
Irene van der Vlies
- Details
- Geschreven door: Vlies, Irene van der
- Categorie: Afscheid
- Hits: 10160
hand van liefde
streel nog eens
mijn hart
het zwart
van de dood af
hand van liefde
omvat mijn
aarzelend vertrouwen
en blijf van me houden
als ik reeds lang
niet meer ben
Irene van der Vlies
- Details
- Geschreven door: Vlies, Irene van der
- Categorie: Afscheid
- Hits: 6026
soms verlies je
in het zicht van de haven
toch de moed
de hoop
de wens
en blijft alleen
het zeker weten
op een dag
vaar je de laatste
ankerplaats voorbij
geef je dan
maar over
aan Hem
Die alles volbracht
Irene van der Vlies
- Details
- Geschreven door: Vons Kohsiek, Jancorly
- Categorie: Ziekte
- Hits: 9424
Houd moed lieve ma
Zolang je kan
En als het niet meer gaat
Laat los
Leg je bij het onafwendbare neer
En leg je hoofd in de handen van onze lieve Heer
Je hebt veel goeds gedaan
En dankbaar herkennen wij
de vele dingen die je ons hebt gegeven
We zouden willen dat het nog langer zou gaan
En dat je weer even zonder pijn, verdriet en moeheid mag leven
Maar waar haal je de kracht vandaan
Wanneer het lichaam niet meer wil
Verstomt de Geest, de wil
Om nog verder te gaan
Waar haal je dat laatste beetje moed en kracht vandaan?
Hoe graag wij je hier ook houden
Het is goed lieve ma
Je hebt al heel lang gestreden
huil maar zacht,
Lieve ma, het mag echt
Je hebt genoeg geleden
Als het echt niet meer gaat
Weet dat wij je telkens weer
opnieuw zullen ontmoeten
En hopelijk nog een keer
Je lijfelijk mogen omarmen en begroeten
Maar als het echt niet meer gaat
Laat los, lieve ma
En weet je geborgen bij onze Heer
Jancorly Vons Kohsiek
- Details
- Geschreven door: Vos, Martine de
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 6980
gevoel van leegte
wordt gevuld door Zijn aanwezigheid
Hij houdt me vast
en doorbreekt de kille eenzaamheid
gevoel van zwakte
wordt verandert in ongekende kracht
Hij heelt de wonden
met Zijn onbegrensde macht
gevoel van schaamte
wordt weggewassen door Zijn tranen
Hij geeft me terug
dat wat mensen mij ontnamen