Details

Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 3007

De stilte vraagt storm te tieren
orkaan met razend geweld
daar het zwijgen zal ontsieren
de doden die zijn geteld.
 
Laat dan het hart schreeuwen
om rechtvaardigheid en recht
voor wezen en weduwen
en ieder die wordt geknecht.
 
Schaf recht aan rechtelozen
bied hulp die behoeftig zijn
die vrijheid hebben verkozen
boven onrecht en venijn.
 
Geef voedsel aan de armen
laaf hen met brood en wijn
laat hen in uw huis warmen
dan zal de storm geluwd weer zijn.
 

Details

Geschreven door: Mul, Jan

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 2699

Het bos moet vaak een zware storm doorstaan
die velt wat dreigt de boventoon te voeren
-levensbedreigend voor nieuw leven in de dop-
en ruimte maakt voor wat dreigt te verstikken,

wat niet bestaan kan moet het loodje leggen,
restloos verdwijnen, vermalen en verbrand,
het nieuwe leven vraagt om ruimte om zich heen,
om zich te koesteren in licht en zon en warmte,

de stormen razen dikwijls door ons leven
en dragen pijn en moeiten met zich mee,
de grote schoonmaak kan ons keihard treffen
en vragend gaan wij door de stormwind heen,

maar in en na het mateloos geweld
ontkiemt gelouterd leven met de Heer
en in de stilte van de avondkoelte*
is daar het zachte suizen van de wind.

* Zie ook: 1 Kon. 19 : 11 en 12

Details

Geschreven door: Roelofsen, Wim

Categorie: Dankbaarheid

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 2244

De Heer zegt tot ons in Zijn Woord,
Geloof in Mij en zegt het voort.
Maar wat zal ik, met schuld belaan,
Tot Zijn eer uit mijn mond doen gaan?

Ik weet geen zinnig woord te spreken
In eigen kracht. Heer geef een teken,
En maak mij vol door Uwe Geest.
'k Ben nog nooit zo gepast geweest,

Om ’s Heeren eer te melden, nu
Aan jong en oud en ook aan u.
Om met gebroken hart en stem,
Te melden dan, de eer van Hem.

Te zingen van mijn: Abba, Vader.
Hij is nu ook mijn Levensader.’
‘k Mag tot Hem komen met mijn last
Hij geeft mij rust, dat weet ik vast.

Mijn wegen zijn nu in Zijn hand,
Hij draagt mij naar het Vaderland.
De weg kan moeilijk zijn en lang,
Geen zorgen maken mij nog bang.

Komt zoekt die vrede voor uw leven,
Bij Hem die zichzelf heeft gegeven.
Door Zijn overwinning op de dood:
Jezus Christus, Zijn naam is groot!  

‘k Ben nu op weg naar ’t zalig oord,
Dat Hij mij voorstelt in Zijn woord.
Om dan te zingen, tot eer van Hem,
Met mijn vernieuwde hart en stem.

Details

Geschreven door: Roelofsen, Wim

Categorie: Pasen (opstanding)

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 2010

Kunt u dat nou begrijpen?
Dat Jezus weende om uw zonden
Dat Hij, zo diep gebukt in angst en stof,
Daar kroop in de olijvenhof?
Zonder dat Hij zich heeft verweerd,       
Werd Hij 's nachts gearresteerd.

Een kroon werd op Zijn hoofd gezet,
Een purp’ren mantel omgedaan.
Veroordeeld toen, ook naar hun wet.
Ondanks Zijn liefdevol vermaan.
Hij moest en zou gaan sterven.
Kunt u dat nou verstaan?

Aan ’t kruis werd Hij gehangen.
De oorzaak van al mijn verlangen,
Moest ook Zijn Vaders gunst ontberen,
Toen ’t drie uur nacht werd in Zijn leven.
Door dorst en pijn totaal ontkracht,
Riep Hij met macht: ”Het is volbracht”

Liefdevol van ’t kruis genomen
Werd Hij in een nieuw graf gelegd
Heeft die bange plaats voor mij geheiligd.
Op sabbat dan tot rust gekomen.
Op Paasmorgen is ’t geschied.
Jeruzalem hoort: Hij is hier niet.

Het blijde nieuws wordt kond gedaan:
Dat Jezus weer is opgestaan.
Zoals Hij zei, heeft Hij gedaan.
Ik kan het nog steeds niet vatten.
‘k Wil het óók niet meer begrijpen.
’t Is een wonder, ik geloof!

‘k Mag nu hier Zijn naam al roemen
Als ik Hem mijn naam hoor noemen.
Wanneer Hij zich hier, nu levend,
aan de dis, bij brood en beker,
aan mijn ziele-oog vertoont.
Halleluja, lof zij het Lam,
dat al mijn zonden op zich nam.

Details

Geschreven door: Roode-Blankestijn, Jannie

Categorie: Overlijden

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 3341

Details

Geschreven door: paauw, jannie de

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 3894

      Vaart mijn schip op woeste golven
        loeien stormen om mij heen,
        ik mag weten en vertrouwen
       Jezus laat mij nooit alleen.

       Ik kijk met ogen van geloof
       en vat weer nieuwe moed.
       Want midden in de storm
       komt Hij mij tegemoet.

     

Details

Geschreven door: Casier, Greta

Categorie: Overlijden

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 2813

d’ eerste maal dat zij ging naar zijn graf
met in haar armen 'n bos witte chrysanten
vielen de tranen  op de mouw van haar jas
en kleumerig koud voelden haar handen
 
trillend van angst stond ze voor ‘t ijzeren hek
de stapels bloemenkransen lagen nog fris
om haar mond speelde ’n zenuwachtige trek
verslagen was zij door ‘t ondraaglijk gemis
 
zij moest haar levensweg heel alleen gaan
hun begeerde kind was er nooit gekomen
zij voelde de zinloosheid van haar bestaan
nu alles wat zij liefhad haar werd ontnomen
 
uitzichtloos lag de verre toekomst voor haar
zou zij ooit nog haar liefde kunnen schenken
iedere minuut leek zelfs ongelooflijk zwaar
als zij aan die eenzaamheid moest denken
 
de herfstwind beet snijdend in haar gezicht
dorre blaren dwarrelden op haar haren neer
viel er maar uit de hemel een teken of bericht
zware wolken verduisterden ’t licht om haar heen
 
langs een smal zijweggetje ging ze de weg terug
haar gedachten bevroren door kou en verdriet
hoorde zij nog eens zijn stem of zijn gekuch
was er Iemand in de kamer die haar toch niet verliet?

Details

Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 5813

Kijk maar eens door die wolken heen.
Het lijkt misschien wel grauw.
Maar hoger... nog veel hoger, kijk:
Daar wordt de lucht weer blauw!








 

Details

Geschreven door: klumper, inge

Categorie: Algemeen Natuur

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 2054

dag en nacht
dwarrelen
afgedankte bladeren
op de grond
 
hamsterhanden
vergaderen
en zoeken in 't rond
met open mond
 
de wereld
is boven en onder
goeddeels getooid
in gouden kleuren
verstrooid
 
berooid
staan kale bomen
in de tijd te dromen
met een zucht
 
van weemoed
hun vrucht
ligt aan hun voet
 
ingenieus
dat uit dat kleine
opnieuw een woudreus
zal verschijnen
 
en het proces van leven
en sterven voltooit
als een kringloop
 
van hoop
zo weldoordacht

Details

Geschreven door: Welle, Ina van der

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 2939

Langs de lucht
stormen de wolken
ze jagen de zon voorbij
maar de ogen van de Schepper
zijn op mij
 
windkracht twaalf wordt er voorspeld
mensen bedekken hun ogen
maar de ogen van de Schepper
zijn op mij
 
al gaat de storm
in mijn leven te keer
dan nog ben ik veilig
want de handen van de Schepper
dragen mij

uit gedichtenbundel: Windkracht twaalf

Details

Geschreven door: Hardenbol, Cor

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 2824

Details

Geschreven door: Bijzet-Pullen, Truus

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 02 november 2013

Hits: 3099

 

 
Soms slaan er stormen over je leven.
Je levenschip zwalkt stuurloos rond.
De golven dreigen je te verpletteren,
want je pijn is één grote, rauwe wond.
 
Je weet niet meer waar je ‘t moet zoeken.
Wanhopig hef jij je handen omhoog.
Je roept als Petrus: ‘Help, ik verdrink Heer.
Waar bent U en waar is Uw alziend oog?’
 
Denk je dat de Heer, jou is vergeten
en dat je reddeloos verloren gaat?
Want Jouw leven is voor Hem niet zinvol,
omdat Hij jou maar dobberen laat?
 
Nee, zoals toen, is Hij aanwezig.
Hij verliest jou echt niet uit het oog.
Heus, Hij laat je schip niet zinken.
Ook jou trekt Hij uit de golven omhoog.
 
Je bent veilig, blijf vertrouwen,
Hij is je Leidsman, die je loodsen zal.
Grijp Zijn hand en laat je leiden,
naar rustig water en de vaste wal.
 

Details

Geschreven door: Beijersbergen-Groot, Diny

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 3381

De wind rukt wreed aan mijn bestaan,
ik tracht mijn groen angstvallig te bewaken.
Ik weet: Ik moet mijn tooi straks laten gaan,
maar eens zal ik al mijn verzet doen staken.

Eens zal mij alle kracht ontbreken
en zie ik hoe mijn gouden kroon verwaait.
Mijn schoonheid zal voorgoed verbleken
als al mijn blad wordt uitgezaaid.

Dan zal ik, kaal en opgeheven
nog treuren om wat ik verliezen moet.
De rauwe naaktheid van het leven,
de koude winter eenzaam tegemoet.

Maar diep in mij 't geheim van nog geloven
dat nieuwe stromen door de banen gaan.
Een frisse kracht van weten dat van boven
er weer een nieuwe tijd zal opengaan.

Dan draag 'k weer blij de kroon van loven,
mijn armen rijk begroeid en uitgespreid.
Dan sta ik, vrij en hoog naar boven,
dan draag ik vrucht in wintertijd.

Nog rukt de wind  wreed aan het aards bestaan,
maar in mijn wortels Gods geheim verweven.
Ik weet dat 'k bloeiend heen mag gaan
en in zijn eeuwigheid de lente mag beleven.

Details

Geschreven door: Laneuze, Priscilla

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 2160

In Zijn Vaders hand lag Hij in diepe rust.
Toen stak er opeens een hevige storm op.
Zalig was Hij zich van geen kwaad bewust,
doch zij keken tegen torenhoge golven op.

Angstig riepen zij  : "Word wakker, Heer,
de boot staat vol water, een storm raast,
de wind buldert, hij gaat verwoed tekeer,
Heer, ontwaak toch, we verdrinken haast !"

Hij stond op en met een krachtige stem
sprak bevelend uit : "Zwijg en wees stil !"
Gezwind gehoorzaamde de storm Hem,
gaf prompt daarop gehoor aan Zijn wil.

"Waarom zijt ge bevreesd ?", vroeg Hij toen,
"ge zult ongedeerd komen aan de overkant,
hebt gij dan geen vertrouwen in Zijn doen,
Mijn Vader, die u behoudt in Zijn hand ?"

Als we windhozen en stormen tegenkomen,
varend in onze levensboot naar de overkant,
al valt het ons zwaar 't gemoed in te tomen,
laten we evengoed be-rusten in Zijn hand.

Details

Geschreven door: Linde-Altena, Tiny van der

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 3166

 
Ons levensscheepje kabbelt rustig op de golven.
Ook aan boord lijkt alles goed te gaan.
We wenden in vertrouwen onze steven,
en varen af om naar de overkant te gaan.
 
Geen enkele wolk bedekt de zon voor onze ogen.
’s Nachts is er de maan die het hemelruim verlicht.
De overkant is bijna met het blote oog te aanschouwen.
Aan ons oog weerspiegeld zich een heerlijk vergezicht.
 
Het water van ons leven lijkt zo heerlijk rustig.
Ons levensscheepje is niet in storm en tegenweer.
Aan de oever van de bruisende levenszeeën,
staat wenkend met Zijn liefdevolle hand, de Heer.
 
Toch kunnen stormen onze levenszeeën teisteren.
Ons scheepje raakt steeds verder van de veilige kust.
De overkant is ook al niet meer waar te nemen,
We dobberen roerloos rond en vinden nergens rust.
 
De oversteek naar een veilig oord van rust en vrede,
wordt bemoeilijkt door een storm van geweld.
In spanning en met angst staan we aan de reling.
Met een hart vol pijn worden we door zorgen gekweld.
 
Boven onze ogen lijkt het wolkendek de hemel af te sluiten.
Het zuivere licht van zon en maan dringt niet meer door.
Door onze tranen zien we niets meer van een veilige oever.
Onze levensvreugd gaat in het stormgeweld teloor.
 
Wanneer wij zelf de steven niet meer kunnen wenden.
Wanneer ook het roer niet meer vast in onze handen ligt.
Is er een Stuurman die ons voor verdrinken wil behoeden,
Hij is de Redder, Hij is het die onze donkere geest belicht.
 
De stormwind luwt en de levenszee wordt rustig.
De grote Stuurman laveert ons veilig naar de overkant.
Dan zien we de veilige Haven aan ons oog verschijnen.
Zo brengt Hij ons in Zijn heerlijk Oord aan land.

Details

Geschreven door: Cieremans, Hans

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 3001

Als het zwaar stormt in je leven
als de vloed tot springtij dreigt
Als het water hoog gedreven
tot boven de lippen stijgt?

Als je niet meer staand kunt blijven
en totaal ontworteld raakt.
Als er donk’re wolken drijven,
en de storm je angstig maakt?

Als de stormwind in je leven
een verwoestend spoor na laat.
Levensgolven je doen beven
als je kopje onder gaat?

Als de schade onherstelbaar
je tot grote wanhoop drijft.
Jij je afvraagt heel  voorstelbaar
waar je hulp en redding blijft?

Als je lijdt door de ontbering
van een brute windkracht elf?
Dan is daar de stormvloedkering,
in je hart, dicht bij jezelf.

God is als een stormvloedkering
van onmetelijke kracht
Toen je levensstorm tekeer ging
was Hij bij je dag en nacht

Stormvloedkering die je rust geeft,
tegen levensstorm beschermt
Die ’t onrustig hart weer moed geeft
en zich over jou ontfermt.

Stormen zullen blijven woeden
golven ver omhoog geduwd
Maar Gods hulp zal je behoeden
tot je stormen zijn geluwd.

Details

Geschreven door: Mulder-Zuur, Mina

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 2763

Storm en tegenwind
zijn onvermijdelijk
in het leven van Gods kind

Hevige stormen
kunnen ons leven
zomaar binnenstormen

Jij hebt er geen grip op
het gooit jouw leven
helemaal over de kop

Op de grote levenszee
gaat de trouwe bootsman
altijd met ons mee

Hij bepaalt de koers
van ons leven
Hij staat aan het roer

Zelfs met felle tegenwind
varen wij op woelige baren
onder Zijn bewind

Met vaste hand
loodst Hij ons veilig
naar de overkant

Details

Geschreven door: Dick Tillema

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 3302

de wind hij komt en gaat
niet zomaar en wij mensen
doen ons best er tegenin
te gaan; het blijft bij wensen

want hoe harder het te keer gaat
om ons heen, zelfs bomen vallen
hoe meer dat diep besef 
zich nestelt in ons allen

er is maar één die boven wind
en krachten troont
en groter is dan al ons streven
de God die in de hemel woont

en als dan alles is geraasd
wat er te razen viel
dan daalt de stilte in ons neer
en meer nog als ik voor Hem kniel

Details

Geschreven door: Heuvel, Marij van den

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 2760

   Ach, Heer, ik weet het wel
   de stormen blijven woeden
   is het niet in mijn leven
   dan wel in mijn omgeving
  
   zo veel schade zo veel smart
   onrustig razend is mijn hart
   meegezogen meebewogen
   willoos machteloos geveld

   blijft me slechts dat ene over
   dat stille plekje in de storm
   waar Uw vrede mij verbergt
   en ik weer op adem kom

  
     
  
   

Details

Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der

Categorie: Gebedengedichten

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 2119

liefde gegeven door Uw woord
wil mij maken aan U gelijk
zacht en vriendelijk
zo het hoort.
 
Geef mij Heer, in Uw ontferming,
liefde en lankmoedigheid
in mijn doen en daden
van druk en last
bevrijd.
 
Wil bij twijfel en wankel mij schragen
en geef mij moed en zekerheid
dat U mij steeds wilt dragen
naar Uw heerlijkheid
tot aan mijn einde
de weg door U bereid.

Details

Geschreven door: Fokkema, Arma

Categorie: Gebedengedichten

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 1950

Verleden tijd?
 
“Die christenen! Neem hun gebeden:
Uw wil geschiede zeggen zij.
Dat is met twee d’s, da’s verleden,
dat is over en voorbij”.
 
Ze hebben ons toch zo hard nodig
om hen geduldig uit te leggen:
twee d’s is hier echt overbodig
want de Heer wil hiermee zeggen:
 
Ik zal komen op Mijn tijd,
dan zal Ik openbaren
waarom Mijn rust en eeuwigheid
voor jullie raadsels waren.
 
Het stopcontact dat Ik ooit gaf
voor genadestroom op aarde
verstopten jullie in Mijn graf;
je dacht dat je het spaarde.
 
Mens, durf te leven met het feit
dat Ik voor je zal zorgen,
maar doe dat dan op Mijn manier,
die uitziet naar de Morgen.

Details

Geschreven door: Groeneveld, Petra

Categorie: Storm

Gepubliceerd: 01 november 2013

Hits: 2629

Als stormen blijven woeden ,
de ene nog niet is wegge-ebt
en tot bedaren is gekomen.
Steekt de volgende op, gaat
zo verschrikkelijk tekeer.
Raak ik verward, is het de boze
die aanvalt of bent U het Heer?
Te midden van de storm vraag
ik mij af, waar blijft nu mijn
zekerheid die U mij gaf?

Details

Geschreven door: Beijersbergen-Groot, Diny

Categorie: Uitgelichte gedichten

Gepubliceerd: 31 oktober 2013

Hits: 9038

UITGELICHT GEDICHT: ONEINDIG (Kamp Westerbork) van Diny Beijersbergen - Groot

Achter elk gedicht ligt vaak een wereld van gedachten, zoeken naar woorden, vertolken van gevoelens. De meeste dichters proberen deze gevoelens in enkele zinnen weer te geven.
Ik vind het opmerkelijk dat iemand geproefd heeft dat achter dit gedicht een groot verhaal ligt. Een verhaal waar eigenlijk geen woorden voor zijn te vinden.
Ik probeer al vele jaren in woorden en gedichten toch iets van dit verhaal weer te geven. 
Ik zal trachten zo beknopt mogelijk iets over de achtergrond van dit gedicht te vertellen.
Dit kan ik niet doen voor ik een klein stukje voorgeschiedenis heb vertelt.

Het is al een halve eeuw geleden dat ik een Joodse jongen ontmoette.
De tweede wereldoorlog lag nog maar 15 jaar achter ons. We kregen verkering en we trouwden.
We waren jong en wat weet je dan van het grote leed dat onze Joodse landgenoten is aangedaan. Ach je wist het , maar de laatste 25 jaar is er meer over geschreven dan in die tijd. Van oorlogstrauma’s en het leed die deze genocide nog voor de overlevenden zou volgen, wisten we toen nog niet. 
Ik zal deze jongen David noemen. Hij vertelde wel enkele dingen uit zijn jeugd maar veel sprak hij er niet over. Achteraf was dit gewoon willen vergeten, weg stoppen.
Zijn vader en moeder waren uit de kampen teruggekomen en hoe het met zijn zussen ging wist hij niet. De Nederlandse instanties hadden hem in een gesticht gestopt voor idioten en imbecielen. (Zo stond het echt geschreven) David was niet gek en heeft al zijn energie gebuikt om aan te tonen dat hij normaal was, maar dat hij had geleden door de oorlog. Na vele jaren konden de instanties niet anders en werd hij zonder scholing en de kleren die hij aanhad de maatschappij ingezet.
Deze jongen had de Messias leren kennen. Toen had hij nog maar één wens, van Hem getuigen om zo als het ware een brug tussen Jood en heiden te kunnen zijn. Na een lange moeilijke weg is hij op zijn 50e verjaardag als predikant in de gereformeerde kerken bevestigd. Dit lange verhaal in het kort. 
Ik heb er twee boeken over geschreven: ‘Gevangene na bevrijding,’( is nog te koop,) en ‘Van Abram tot Abraham.’ (is tweedehands nog te krijgen.) David is zes jaar geleden naar zijn Messias gegaan.

Nu naar het gedicht:
In de vele jaren dat ik met hem mocht leven kwamen de gevolgen van de oorlog steeds heviger naar boven. Ik had een grote familie, hij had niets om op terug te vallen. Zijn moeder had Auswitch overleefd en zijn vader kamp Amersfoort, maar waren verknipt de oorlog uitgekomen en waren uit beeld gebleven. Van zijn zussen wist hij weinig. Verdere familie was er niet meer. 
Zo bezochten we eens het herinneringskamp Westerbork. 
Voor een betrokkene zijn deze herinneringen meer dan schokkend. De omgebogen rails zijn als vraagtekens in een lange nacht, en geven weer waarmee David, en met hem vele overlevenden, mee worstelen. Wat is er met onze familie gebeurd? De bomen die er nog staan hebben misschien nog iets van uitroeiing gezien en hebben wellicht in die tijd gehuild om Gods kinderen. Vers 1.
Je ziet bezoekers door het kamp lopen, kinderen lachen en spelen, de oorlog is al zo lang geleden. Maar voor de overlevenden is het nog steeds ‘nu.’ Vers 2.
De ijzers staren in het luchtledige, ze geven geen antwoordt. Door al de vele jaren waren er nog zoveel vragen. Tastbare beelden, levende familie, ze waren er niet. De jaren van zoeken, verlangen, heimwee, ze zijn als een bange tocht die steeds moeilijker wordt. Vers 3.
Internet kwam en veel was er te achterhalen. Maar van zijn oma was alleen te vinden dat ze in Auschwitz was omgekomen. De vragen bleven, ondanks Westerbork. Vers 4. 
Ik heb dit trachten te verwoorden in dit gedicht. Hiermee stopt het, maar het verhaal is verder gegaan.

David is al enkele jaren overleden. 3 jaar terug kreeg ik van een Joodse instantie gegevens over zijn oma. Ze bleek voor de oorlog hertrouwd te zijn en had nog een kind gekregen. Het jongentje was 10 jaar toen hij met vader en moeder in Auschwitz was vergast.
Nog maar enkele weken terug kreeg ik van dezelfde instantie een brief waarin het ging over de overgrootmoeder, ook vergast. Als je eigen familie geen navraag kan doen omdat ze zelf zijn omgekomen kan het lang duren voor deze gegevens bekend worden. Voor betrokkenen stopt de oorlog nooit. 

Oneindig. ( kamp Westerbork)

Oneindig is de bange klacht,
gestoken in de wolkenluchten.
Verdwijnend in de lange nacht
waarin nog enkele bomen zuchten.

Het is voor velen lang geleden,
door al die jaren al verdaagd.
Wat in ’t verleden is gebeden
door nieuwe tijden al vervaagd.

Ik zie de ijzers vragend hemeltergen.
Waar zijn ze die ik jaren zocht.
Geen beelden die ik op kon bergen,
in ’t boek van deze barre tocht.

Oneindig zijn de beelden neergezet;
Ik zie mijn oma, pas gevonden 
waarvan gezegd op internet
‘Dat ze van hier naar Auschwitz is gezonden.’

Diny Beijersbergen-Groot.

Details

Geschreven door: Hoogendoorn, Rieteke

Categorie: Bijbeltekstgedichten

Gepubliceerd: 31 oktober 2013

Hits: 2493

Heer, als we tot U roepen.
Heer, als we tot U gaan.
Als we steeds weer naar U zoeken,
wilt Gij ons dan niet laten staan.

Heer, houd U toch niet stil,
zo kunnen wij niet leven.
Heer, dít is toch niet Uw wil,
Gij wilt toch moede krachten geven.

Heer, we knielen in Uw huis,
wil genadig aan ons denken,
richt onze blik toch op het kruis,
waar Gij het leven ons wilt schenken.

Uw aanspraakplaats, daar willen wij graag wezen,
daar leggen wij onze noden neer,
op deze plek hebben we niets te vrezen,
want daar woont Gij, ja Gij, o Heer.

Dan breekt de lucht, het wordt weer licht.
Van binnen gaat het zingen,
God toont ons Zijn vriend'lijk aangezicht
en vertelt ons grote dingen.

Ons hart wil danken, 't zal U prijzen,
dat Gij ons smeken hebt gehoord.
Dat Gij in liefde ons wilt wijzen,
wat Gij beloofd hebt in Uw woord.

U zult mijn rots zijn telkens weer.
Een huis om in te wonen.
Mijn sterkte, schild, verlosser, o mijn Heer',
Gij hebt Uw liefde willen tonen.

Ons hart springt op, het zal U loven.
Ons hart zal zingen tot Uw eer.
Geef ons Uw zegen, Geest van boven,
vul ons met vrede keer op keer.

oktober 1997

Details

Geschreven door: Hoogendoorn, Rieteke

Categorie: Eenzaamheid

Gepubliceerd: 31 oktober 2013

Hits: 3053

Denk niet, nu ben ik alleen,
want héden wil Ik bij je wonen
en Ik ga nimmer van je heen.

Gisteren is vandaag voorbij
en morgen moet nog komen,
maar…héden ga Ik aan je zij.

Wees dus niet bang voor morgen,
want morgen wordt vandaag
en héden zal Ik voor je zorgen.

Dus moet je maar niet vrezen,
voor nu en verre tijd,
want Ik zal bij je wezen,
héden…en tot in eeuwigheid.

april 1999