- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 5645
een gebaar toont dan te weinig,
toch wil het hart de ander
duidelijk maken dat het
om de ander geeft.
Dan is er voor die mensen,
die geloven in God,
nog iets anders:
het gebed.
Indien het mogelijk is,
vouwt men de handen
en praat zijn zorgen weg.
Ook de vrolijke kanten
van het leven kan
men bij Hem kwijt.
Soms gebruikt men
veel zinnen om
één woord
duidelijk te maken,
maar dat geeft niet
Hij weet wat u bedoelt.
Klaas van Eijbergen
15 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Doop kinderen
- Hits: 22420
Welkom in ons midden
zo net uit de Jordaan,
wij zullen voor jou bidden
zolang jouw jaren gaan.
Nu zijn wij verbonden
de hele kerk is een,
jij bent door God gevonden
als Christen ga jij heen.
De Heer is nu jouw herder
jij loopt verder aan Zijn hand,
en hoe jouw leven ook verder gaat
jij kunt steeds schuilen in Zijn hand.
Mijn hart staat voor jou open
en mijn deur is nooit op slot
samen zullen wij nu hopen
en leven naar het gebod.
Jij bent nu een pelgrim geworden
en vertelt een ieder over God
ga dan heen als een gereinigde
en doe het zendingswerk.
Klaas van Eijbergen
15 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Afscheid
- Hits: 11502
in een mensenleven
soms vroeg, soms laat
dat er een geliefde
voorgoed van ons weggaat.
Je leven voelt dan leeg
maar het hart is gevuld
met mooie, lieve herinneringen
die altijd weer gaan leven
als je aan hem of haar denkt.
Sterft een partner, kind of ouder
voel je een leegte die niemand
kan opvullen, ook al willen
ze dat zo graag want het
verdriet is te groot voor woorden.
Nooit meer zie jij je geliefde
- in dit leven tenminste - meer.
Een tijdperk is afgesloten,
voorgoed verleden tijd terwijl
jij in het heden verder moet gaan.
Toch komt er een moment
in je leven dat ook dat verdriet
een plaats heeft gekregen
in je hart, in je ziel, in je geest
en jij verder gaat naar je
toekomst toe en je verleden
mee leeft in het heden en
deel uitmaakt van je toekomst
zonder een vervelend, naar gevoel.
Klaas van Eijbergen
16 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Angst
- Hits: 7735
met alleen maar zand
voel je de angst over
je heen komen
angst voor de stilte
het ongewisse en angst
voor de angst zelf.
Je ziet geen toekomst meer
het verleden achter je
is alleen maar zand
en waar je nu loopt
voel je de hitte van
de zon en weet je dat
je alleen bent in die
grote hete, brandende zandbak.
Kijk dan naast je. daar loopt altijd
Jezus, om je te begeleiden
naar een toekomst
die je nu even niet ziet,
maar Hij loopt met je mee
de hele woestijn door
tot je bij een oase komt
waar alles op eens anders is
de angst is verdwenen
het groene van de oase
de koelte van het water
zorgen er voor dat er weer
een toekomst op je wacht.
Eerst moet je de angst
die in je leeft overwinnen
en weten dat Jezus
naast je loopt
dan is er hoop
voor de angst in jou!
Klaas van Eijbergen
17 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3415
ook vandaag staat er nog niets geschreven
en dat geeft je een fris, leeg gevoel.
Toch lukt het nooit om leeg te beginnen
want het verleden neemt altijd een aparte
plaats in, net zo veel als jij toelaat.
Alle irritaties, conflicten en andere
somberheden van gisteren neem je mee
terwijl de vreugde en andere vrolijke dingen
dezelfde dag nog geleefd en beleefd worden.
Het is goed om stil te staan bij het geleefde leven
maar het leven gaat door en dat mogen we niet vergeten.
Volg daarom je hart en ga de weg waarvan jij denkt
dat het goed is en krijg je dorst moet je stoppen
om te drinken en krijg je honger ga dan wat eten.
Bedenk wel dat je het leven niet alleen hoeft te leven
want God staat achter jou en dat is niet niks, maar er
zijn altijd nog vrienden in je leven die jou niet alleen
laten gaan, dus je loopt je levenspad nooit alleen!
Klaas van Eijbergen
18 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Tijd
- Hits: 7073
vergeten kunnen we die tijd echter niet
wel een plaats geven in ons leven.
De tijd die achter ons ligt,
is soms weggestopt in een laatje
diep in ons lichaam en wij denken
daarna tijd genoeg te hebben.
Er zijn ook tijden die gewoon
in het hart mee leven
dag in dag uit.
Tijd is iets ongrijpbaars,
een vogel in de wind op
zoek naar het onbereikbare
maar kan ook genieten
van een mooie boom
die zijn bloesem schenkt aan ons.
De tijd
dat zijn wij
niemand anders
dan wij bepalen hoe
de tijd er uit gaat zien
nu en in de toekomstige tijd.
Er is alleen één Iemand
die onze tijd regisseert
en dat is God, alleen Hij
weet wat er met ons
gebeurde, gebeurt en
nog staat te gebeuren.
Dat is een veilig gevoel
elke dag weer!
Klaas van Eijbergen
18 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 7480
in een waas van druppels kwam jij ter wereld
de natuur werd een handje geholpen door veel
helpende handen die jou op aarde zette.
De wereld begint voor jou in een liefderijke omgeving.
Waterig kijken de volwassenen je aan
hun hart is nevelig groen en groots tegelijk
op jou hebben ze maanden gewacht.
Jouw stem klinkt als de galm
van de vogels en de krekels
op een mooie zomeravond in het veld.
Elke toon wordt met een glimlach begroet
want op jou is met veel liefde gewacht.
God waakt over jou en brengt Licht
dat de duisternis doet verdwijnen.
Houdt dat Licht vast in je leven
want dat brengt vreugde in je hart.
Vreugde, verdriet, hoop hebben
daarin een een vaste plaats veroverd.
Jouw toekomst lziet er nu nog nevelig uit
als de tranen zijn gedroogd zul je zien dat
jouw levenspad al is aangelegd.
Nu ben jij nog ��n en al broosheid
Die zal straks overgaan in kracht
zodat de wind de zeilen bolblaast
en jou een vliegende start geeft om
het leven te leven dat jij van je ouders
hebt meegekregen, daarom wens ik
jou een behouden vaart en een goede
reis door je leven heen en geniet ervan!
Klaas van Eijbergen
19 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 4780
die wachten op een graf
omgekomen voor de vrede.
Straks ligt hij op een veld
dat vol staat met graven
allemaal hebben zij hun leven
zoals velen voor hen dat deden
Velden vol met littekens
elk kruis heeft zijn eigen verdriet
één schot maakt een eind
aan zijn leven
één schot, meer waren het niet.
Velden vol met herinneringen
waarvan al velen zijn vervaagd
en anderen weer diep weggestopt
maar onverwachts komt het weer naar boven.
Velden vol met pijn
woede, angst en agressie
ongeloof, boosheid en haatgevoelens
over zoveel verspilde levens.
Velden vol met stilte
omdat woorden tekort schieten
daar worden minuten uren
en maanden vergaan tot jaren.
Velden vol met gedachten
aan hen die daar liggen
die in blind vertrouwen
ons land wilde verdedigen.
Een wereld vol met monumenten
die ons herinneren aan al die oorlogen
gevoerd om vrede te bereiken.
Ik vouw mijn handen en bidt tot God
maak alstublieft een einde aan al die
momenten van zinloos geweld!
- Details
- Geschreven door: Pronk-Waterlander, Anke
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 5870
En de bergwind blaast
Hun legenden door mijn haar
Onbeweeglijke pracht
Eeuw na eeuw
Koele trots, eeuwige sneeuw
De stilte is er hoorbaar
Gods aanwezigheid haast tastbaar
Niets ter wereld
Maakt me zo onbeduidend klein
Alsof in hun nabijheid
Iets belangrijk zou kunnen zijn
Zo lang ik leef
Zal mijn wezen naar hen verlangen
Houden ze mijn hart
Tussen hun hellingen gevangen
Anke Pronk-Waterlander
19 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 8705
in rulle aarde vastgeklonken,
verbeeld ik mijn bestaan,
soms door een watervloed welhaast verdronken,
en toch, het water zakt, de lucht klaart op,
een nieuwe knop
zoekt naar de zon
vanuit haar schrale top.
De stam, gelaagd in ringen,
wordt jaar na jaar geruwd
en door de stormwind scheefgeduwd,
haar veerkracht lijkt oneindig groot,
maar binnenin vertraagt de uitgeleefde boom
haar levensstroom,
ontkracht daarmee een nieuw ontluikend loot.
Haar takken zijn als open handen,
zij reiken naar omhoog
en snakken naar de regenboog,
nog éénmaal zal zij met haar kleuren
de tere bloesem openbranden
en mij bedwelmen met haar zoete geuren.
Zo wordt haar bloesem volle vrucht,
zij rijpt en wordt in vogelvlucht
opnieuw gevormd tot levensboom.
Mijn God wat is het leven schoon,
het lijkt soms eventjes een paradijselijke droom!
Niek van der Hoest
10 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 8974
een donker gat, eens vreugdevol getooid,
met toekomstdromen, levensmoed,
maar nu, gesloten, afgedaan, eens en voorgoed.
Géén doorzicht meer,
geen uitzicht op een nieuw bestaan,
het lieve leven nam een keer,
ik kan, ik wil niet verder gaan.
Opeens, door al mijn tranen heen,
zag ik zijn kil doorboorde handen,
zij raakten mij met stille onvermoede kracht.
Die ongedachte, onvoorziene macht
heeft toen mijn levensvuur weer doen ontbranden.
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Tijd
- Hits: 6053
behoedzaam door het leven
tot hij bij een tweesprong komt.
Dan twijfelt hij en denkt lang na
toch blijft zijn beslissing impulsief
meestal neemt hij de juiste weg
en gaat verder op zijn pad.
Soms komt er geen verkeer
hem tegemoet, dan weet hij
dat hij in de verstilling van zijn leven
de weg afloopt naar een nieuwe weg
die pas op het einde zichtbaar wordt.
Is er wel verkeer op zijn weg
dan gaat zijn leven verder
het gaat goed met hem
hij zal dan nog vele kruispunten
in zijn leven moeten nemen.
Soms is er elke dag een kruispunt
dan lijkt het leven zonder zin
de twijfel slaat dan om het hart
loop ik wel de juiste weg?
De levensweg leidt
vaak naar een tweesprong
vouw dan de handen
sluit de ogen en open het hart
want Vader weet altijd de weg,
ja Vader weet altijd de weg!
Klaas van Eijbergen
10 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Zagers, Marcel
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 4132
Ik zie: de aarde is een tuin
een lévensgrote tuin
die bruist van energie,
Ik weet niet wat ik zie.
Ik weet niet wat ik ruik.
Ik ruik de kleuren, ruik het groen,
een zacht-papieren bloem
een scherpe rozenstruik,
Ik weet niet wat ik ruik.
Ik weet niet wat ik proef.
Ik proef het leven zout en zoet.
Het smaakt me goed, zo goed
dat ik niets anders hoef.
Ik weet niet wat ik proef.
Ik weet niet wat ik hoor.
Ik hoor de stem van de natuur.
Die zingt van uur tot uur
in één meerstemmig koor.
Ik weet niet wat ik hoor.
Ik weet niet wat ik voel.
Ik voel en raak de dingen aan
die stil als eeuwen staan,
en wat beweegt, krioelt.
Ik weet niet wat ik voel.
Je weet niet wat je ziet
en ruikt en proeft en hoort en voelt.
´t Is zó door God bedoeld:
de aarde is Zijn lied.
Ik weet en ik weet niet.
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Overlijden
- Hits: 7090
zijn aan de dood voorbij
De Heer sloot hun de ogen dicht,
ze leven voort, zijn vrij.
de mensen van het licht
zijn naar God toe gegaan.
de tijd is slechts een ogenblik,
dan breekt de grote morgen aan.
(bij het gedenken van overledenen in de kerk)
Frans den Harder
9 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Lijden
- Hits: 6007
en God wil het ontmoeten.
Het "ik" loopt langs de weg
van vreugde en geluk.
Het "ik" komt vaak
verdriet en wanhoop tegen.
Het "ik"zoekt alle wegen af
en vindt te vaak een doods en donker graf
Het "ik" staat zo alleen;
Wie komt het nu nog tegen?
Het "ik" verbaast zich:
er is een God die spreekt.
Het "ik" hoort nieuwe ongehoorde woorden
van Pasen, van een weggerolde steen.
Het "ik" hervindt zichzelf in God,
vindt toekomst verder en nieuw leven.
Het "ik", het ziet rondom,
verheugt zich dat een vogel zingt.
Het "ik" vindt groots en onbevangen
het woord van God dat ook zijn leven richt.
Het "ik" buigt zich, knielt neer,
wil deze God ontvangen.
Hier loopt het "ik"
en God wil het ontmoeten.
Frans den Harder
9 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Elisabeth Gedichtensite.nl
- Categorie: Bezinning
- Hits: 5002
Stiltes van verlangen
Het hopen steeds maar langer
Er zijn stiltes in het leven
Stiltes van vertwijfeling
Het bange twijfelen van vernedering
Er zijn stiltes in het leven
Stiltes van onmacht
Het missen van moed en kracht
Er zijn stiltes in het leven
Stiltes van het leven
Het verbreken heeft God ook gegeven
Elisabeth
3 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Bewogenheid
- Hits: 6410
als iemand
een oor zoekt,
om zichzelf leeg te
praten bij een medemens.
Luister
naar je partner,
want ook hij/zij maakt
maakt deel uit van je leven.
Luister
naar een kind
dat aandacht vraagt
ook dat is een naaste.
Luister
naar je hart
wanneer het verstand
een beslissing moet nemen.
Luister
naar de vogels
wanneer zij een lied
voor jou gaan zingen.
Luister
naar de wind
als hij probeert jouw
zorgen weg te waaien.
Luister
naar de zee
als zij een lied
voor een overledene zingt.
Luister
naar het Woord
dat uit de Bijbel komt
want dat is ook voor jou bedoeld!
Klaas van Eijbergen
3 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 6165
Het grootste gebod is liefde te geven.
Heb God lief en uw naasten,
daartoe moeten we ons haasten..
Maar waar is de liefde op deze aarde ?
Stelt men dit nog wel op grote waarde ?
Is er groter liefde tussen moeder en kind?
Worden kinderen niet door ouders bemind ?
Als het goed is, hoort dit wel zo te wezen
en hoeven kinderen niets te vrezen.
God, die de grootste liefde is
vertrouw op hem gewis.
Hij wil ook u liefde geven
en u leiden door dit leven.
Ken Hem in al uw wegen
en het zal u zijn tot zegen.
Fedde Nicolai
3 augustus 2005
http://www.christelijkegedichten.tk
- Details
- Geschreven door: Bouter, Chris
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 7277
En alles wat jou toebehoort.
Moge Hij jouw hart verlichten
En je sterken als jonge arenden.
Moge de Heere God jou Wijsheid verschaffen
En het geduld om ze toe te passen.
Moge Hij je Liefde leren
En de volharding om erin te leven.
En wanneer Hij verkiest om jou te tuchtigen--
Dat doet Hij aan al Zijn geliefden;
Het is de enige manier om ons echt te veranderen--
Moge jij doorgaan in het Geloof en niet opstandig zijn.
En moge jij in het einde tevoorschijn komen als Goud,
Precies gelijkend op Christus Jezus Zelf;
Met Liefde zelfs voor jouw vijanden, zegenend die vervloeken.
Moge Hij jou zegenen en tot een zegen maken.
Amen!
Chris Bouter
zomer 2003
http://www.is888.nl
- Details
- Geschreven door: Gorp-Kaan, Tilly van
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 7377
Maar de winter was voorbij
De lente zagen wij niet komen
De tijd stond stil voor jou en mij
Twee zwervers in een eenzaam landschap
Bijeengedreven door de wind
Sla je arm maar om mijn schouder
Geef me van je warmte, kind
Hand in hand gingen wij verder
Waar jij liep, moest ik ook gaan
Samen lachen, samen zingen
Wij kwamen in de zomer aan.
Tilly van Gorp-Kaan
4 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Afscheid
- Hits: 6776
een bijbels woord, typerend voor mijn vader,
een mild zachtmoedig mens, een zoete levensader,
zo heb ik hem geëerd en liefdevol gekend.
Maar na het sterven van zijn zeer geliefde vrouw,
bleef hij gebroken achter en geamputeerd
tot op de bodem van zijn ziel bezeerd,
verweesd, ontredderd en gedompeld in de zwartste rouw.
Een stervende reeds bij zijn leven,
verlangend om bij haar te zijn,
geen greintje levensmoed, slechts liefdespijn.
Gelaten ging hij ingekapseld voort
met zijn gestolen liefde nauw verweven.
Zijn ziekbed was een schier onmogelijke strijd,
tot schim verteerd, verlangend naar de eeuwigheid,
een stille glimlach op zijn sterk vermagerde gezicht,
omdat zijn visioen op hoopvol weerzien was gericht
en met gebroken hart en afgestorven hand,
ontwaakte hij verheugd in het zo fel begeerde land.
Niek van der Hoest
4 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3560
een goed gesprek is toch nooit weg?
Vertel me eens, hebt u de wereld echt verlaten,
zo nu en dan vind ik er heg noch steg.
En dan al die geloven bij elkander,
de één nog fanatieker dan de ander.
Wie heeft gelijk, de Palestijn of Jood
want oog om oog beduidt toch zeker: jij móet dood!
Wat vindt u van dat laf vermoorde kind,
waarom mocht het niet verder leven,
wie kent de ander in zijn eigenzinnig streven
als egotripper die zichzelf alleen bemint?
Ik las vanmorgen in de krant
dat moeders met hun baby's weerloos weerstand boden
aan moordenaars, gehersenspoeld tot zinloos doden
hun helse handgranaat nog in de witverkrampte hand.
Mijn buurvrouw kreeg zojuist te horen
dat kuren niet meer baten zal,
geschokt maakt zij een diep verpletterende val,
haar wereldbeeld, haar toekomstdroom, voorgoed verloren.
Ik weet het eigenlijk niet meer,
het klinkt zo mooi; wat gij niet wilt dat u geschiedt .. ,
waarom zo veel geween, zo veel verstild verdriet,
geef nu eens eind'lijk antwoord Heer!
"Volg mij", klinkt luid de roep van boven,
dan wordt het lijden tot een dragelijke last,
één ding wil Ik je graag beloven,
een ieder krijgt niet meer dan dat wat bij het lieve leven past.
Kijk naar mijn Zoon, een stralend zondagskind,
Hij deelt je pijn, je juk wordt heilzaam zacht,
een ieder leert opnieuw de vrede, de vluchteling wordt hooggeacht,
de terrorist zal niet meer doden, want liefde overwint!
Niek van der Hoest
4 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Afscheid
- Hits: 7668
waar warmte trilt als opgelaaide felle brand,
de zinderende lucht verkopert het vergloeide zand,
een koele kabbelende beek verdampt tot dode bron.
Wel honderd vlinders snoepen traag van een vergeelde zonnebloem
en fladderen een symfonie van bonte blijde klanken,
de gladde kikkers brommen eensgezind met bolle bellen aan hun flanken
en op de achtergrond zoemt als een groot orkest het bijenlegioen.
De koeien kauwen lomp het laatste dorre gras,
een boer klost met zijn lang versleten klompen,
in vaal verschoten kiel, sleets en gekrompen
met trage afgemeten pas
en mijmert naast de scheefgezakte druivenkas.
Al slent'rend langs de oude gracht, geniet het jong verliefde paar
van avondrood, van flarden popmuziek en van elkaar;
een trotse zwarte zwaan drijft statig voort
en in de sloom verwaaide wind wordt slechts de stilte nog gehoord.
Dan, in de blauwe nacht, flitst vliegensvlug de donder aan,
een regenvlaag spoelt muffig stof door uitgedroogde goten;
de lege greppels zwellen op tot modderige sloten,
het spat en spookt en even lijkt die lome wereld te vergaan.
Maar als de hemel van zijn zware last is leeggelopen
en droge aarde volgezogen wordt als natte weke spons,
klinkt in het dampig morgenlicht een tintelend gegons
van krachtig bruisend nieuw bestaan, van leven en wéér hopen.
Niek van der Hoest
4 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Breuker, Wil
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 4619
kijkt mij aan. Dood en angst.
Auschwitz Birkenau, 1943.
Beelden uit een zwart verleden.
Historie? Nooit meer vergeten.
Haar hoofdje rust licht op mijn schouder.
Een duimpje in haar mondje, zij slaapt.
Slaap der schuldeloozen.
Emma, vier jaar, Joods, tere schoonheid.
Teder kus ik haar voorhoofd.
Wil Breuker
juli 1993
- Details
- Geschreven door: Hubke (H.G.J. Ramaekers)
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 7038
van de wortel tot en met de bloeiende knop,
dacht ik: "Dit is niet het werk van een leek,
maar van iemand die staat aan de geniale top"
Twijfels aan het bestaan van zulk brein,
zijn een bewijs dat er een God móet zijn.
Hubke
5 augustus 2005