- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Verdriet
- Hits: 5206
Weduwe...!
10-4-05 / 10-4-06
Wat een stilte, een verdriet
soms meer, soms minder
die dierbare tijd is teniet
weggevlogen als een vlinder.
Menigvuldige herinnering
viert juist vandaag hoogtij
levend je leven in bijstelling
want wat was, is écht voorbij!
Zo schrijdt de tijd voort
maar in moeite, geluk, verdriet
en al wat bij dit leven hoort
is Hij het, die ook de weduwen ziet.
Lisa
14 april 2006
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4113
Een open deur
doorgaan en niet weten
hoe je toekomst
er uit gaat zien,
vraagt moed
en vastberadenheid.
de Mens staat centraal
wordt geleid
door de Heilige Geest
die als een duif van vrede
met kracht in het hart
van de mens wil neerdalen,
om voor EEUWIG
aanwezig te zijn!!
Liefdevolle Vaderarmen
omringen het Kruis,
Zijn bescherming
mogen wij dagelijks voelen,
ontmoeting in je Hart
het Huis van je Ziel
vol Liefde gegeven
voor EEUWIG.!!!
Tineke Ebing
14 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4408
Er is een stad met brede straten,
waar alles blinkt in klatergoud.
Waar mensen, lachen, zingen, praten,
en waar men van elkander houdt.
Een stad waarin men feest doet vieren,
waar allen blij, gelukkig zijn.
Waar blijdschap elk gezicht doet sieren,
met eeuwig durend zonneschijn.
Dit is de stad die God deed bouwen,
het hemelse Jeruzalem.
Die Hij ons eenmaal laat aanschouwen,
wanneer wij zullen gaan tot Hem.
Het is een stad vol groene bomen,
met waterbronnen, schoon en fris.
Met weiden die de stad omzomen,
een stad waar enkel vreugde is.
Het is de stad van Gods belofte,
het is de stad van heil en vree.
Het is de stad van Zijn gelofte,
die is gebouwd naar Gods idee.
Het is een stad vol diamanten,
en edelsteen in elke soort.
Die schitteren naar alle kanten,
het door de Heer beloofde oord.
De hemelstad is vrij van plagen,
waar dood en ziekten niet meer zijn.
Waar allen witte klederen dragen,
die in de stad aanwezig zijn.
De stad heeft ongekende maten,
haar oppervlakte eindeloos wijd.
Waar vreugde in haar hoogste staten,
door God aan ieder wordt bereid.
Justus. A van Tricht
13 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 2852
Mens, wil jij al de geheimen ontsluiten,
die Ik in Mijn wijsheid verborgen nog houd.
Dat gaat je vermogen, je kunnen te buiten,
je kunt niet begrijpen al wat je aanschouwt.
Beperkt zijn je inzicht en is je vermogen,
al schiep Ik je ook naar Mijn beeld eens gelijk.
Maar Ik zal naast Mij nimmer een godheid gedogen,
Mijn kennis, Mijn macht, die blijft buiten bereik.
Je hand kan wel naar de hemel doen reiken,
je kunt door 't heelal zijn op reis naar de maan.
Ik weet dat je ogen veel verder doen kijken,
daar waar de planeten en sterren doen staan.
Maar hier is de plaats die Ik aan je deed geven,
zult daarvan op aarde de rentmeester zijn.
Daarop zul je wonen, daarop zul je leven,
en daarop je arbeid steeds vruchtbaar doen zijn.
Ik heb je op d' aarde Mijn opdracht gegeven,
om die te vervullen en je uitgelegd.
Dat je altijd naar vrede en liefde zult streven,
en dat Mijn gebod niet opzij mag gelegd.
Want enkel hierdoor zul je Mijn hart behagen,
dat is wat ik doe verwachten, je vraag.
Dat jij als een boom goede vruchten zult dragen,
waar niet aan de voet ligt een bijl of
een zaag.
Wat heeft het voor zin naar de hemel te reiken,
en trachten toch stapvoets weer verder te gaan.
Ik zal door Mijn macht je de grenzen doen blijken,
en jou met je voet weer op d' aarde doen staan.
Blijf nu nog maar wachten en stilletjes dromen,
op d' aard, waar de hemel verborgen moet zijn.
Want eens zal de dag die je hoopt zijn gekomen,
dan wijs Ik je het pad waar Mijn hemel zal zijn.
Justus. A van Tricht
13 april 2006
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 4437
om door dat open graf
heen te zien?
Voorbij te kijken
aan het lijden
van Jezus,
en ons zelf
centraal te stellen?.
Een andere houding
is er nodig,
van omzien naar elkaar.
Naar echte eenheid streven
willen wij louter Licht
en Liefde prediken?
In het woord opstanding
zit opstaan,
en aan het werk gaan
Verloochen je afkomst
niet langer,
wordt zwanger van Licht
en nieuw leven,
je hebt zoveel te geven!!
Tineke Ebing
13 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3225
Heer draag mij naar de overzijde,
door 't water van de doodsrivier.
Verlos mij van het smartelijk lijden.
en laat mij gaan met U van hier.
Ik weet mijn leven loopt ten einde,
maar 't eindoel is door U bepaald.
Laat m' in Uw armen Eeuwig Zijnde,
gebracht naar huis en thuis gehaald.
Geliefden moet ik hier verlaten,
en alles Heer wat ik bezit.
Maar voer mij naar Uw gouden straten,
Heer in Uw licht zo blinkend wit.
'k Verlang Heer bij U te verblijven,
voorgoed in Uw aanwezigheid.
Die al mijn smarten zal verdrijven,
door hemelvreugd mij toebereid.
Uw liefde is mij 't hoogst in waarde,
waarin ik mij geborgen weet.
Hef mij dan op Heer van de aarde,
toon mij Uw zalen hemelsbreed.
Laat mij Heer door Uw tuinen lopen,
wil met mij gaan door 't bloemenland.
Heer zet Uw hemeldeuren open,
en neem mij kind, maar bij de hand.
Justus. A van Tricht
13 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Vrede
- Hits: 4651
Gij brengt ons de vrede,verlicht onze harten,
en heft onze ziel uit de duisternis op.
Een mantel van liefde rondom ons geslagen,
reikt Gij aan de deur van ons hart als Gij klopt.
Uw ogen met zachtheid en teder bewogen.
Uw armen wijd nodigend voor ons gespreid.
Uw stem die ons roepende wenkt in de stilte,
Uw hand die bewogen ons veilig geleid.
Gij zijt als een licht in de wereld gekomen,
het Goddelijk licht dat de aard' overstraalt.
Het licht ons verschenen dat nimmer zal doven,
wiens lichtglans ons leven de richting bepaald.
Het wijst ons de wegen om die te betreden,
Haar gloed werpt haar stralen met heldere schijn.
Verlicht onze voeten en doet onze schreden,
in vrolijkheid opgaan naar 's hemels festijn.
Uw licht roept ons op in haar voetspoor te treden,
naar oorden van vrede, van heil en van rust.
En volgend dit licht, zullen wij eens bereiken,
het land waar de Vader Zijn kinderen kust.
Waar Hij ons omarmend met vree zal begroeten,
wij na ons omzwerven, herenigd met Hem.
Door het licht dat Hij zond, ons de weg heeft ontsloten,
het licht van Zijn liefde, Zijn roepende stem.
Uw licht ons verschenen, het licht der verwachting,
het licht dat ons voorgaat bij dag en bij nacht.
Het licht dat haar stralen rondom ons blijft weven.
het licht dat de Vader Zijn kind'ren toedacht.
Dat licht zal ons leiden naar d' hemelse poorten,
uit edelgesteenten en paar'len gebouwd.
De weg ons er heen met haar stralen plaveien,
Jeruzalems Goddsstad van 't zuiverste goud.
Justus. A van Tricht
13 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 12569
als het licht is uitgedoofd.
Je in 't donker ligt te worst'len,
van je nachtrust wordt beroofd.
Als je zachtjes ligt te huilen,
en je nergens uitkomst ziet.
Leg je moede hart dan open,
voor de Heer die alles ziet.
Spreek tot Hem en leg je noden,
vragend voor Zijn voeten neer.
Spreek Hem van je angst, je twijfel,
met "Hebt U het antwoord Heer?"
Ja de Heer wil naar je luisteren,
en Hij zegt het fluisterzacht.
Ik heb gehoord je stille fluisteren,
slaap gerust, "Ik houd de wacht"!
Morgen mag je weer ontwaken,
morgen ben ook Ik er weer.
Sluit nu maar gerust je ogen,
Ik werk aan de ommekeer.
Morgen dan is alles anders,
en wanneer je bent ontwaakt.
Zul je zien met hartsverblijden,
Ik heb alles nieuw gemaakt!
Justus. A van Tricht
(Uit de bundel "Hij die mij zegent" Justus. A van Tricht)
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4904
Eenmaal zal de hemel zingen,
galmen zal haar vreugdelied.
Als met hemelslicht de aarde,
overspoeld, Gods vrede ziet.
Als de stem van de bazuinen,
heeft geklonken met geschal,
En de graven openbreken,
al de doden wekken zal.
Eenmaal zal de hemel zingen,
als die grote dag aanbreekt,
Waarop God in 't aardse duister,
't eeuwig licht voor ons aansteekt.
't Uur waarin Hij al Zijn kind'ren,
al de vromen tot zich trekt.
Die in Christus rein bevonden,
voor Zijn ogen onbevlekt.
Eenmaal zal de hemel zingen,
en haar vreugde kent eind.
Als in 't licht van Gods genade,
de gebrokenheid verdwijnt.
Als de hemel en de aarde,
nieuw herschapen zullen zijn.
In de glanzen van Gods glorie,
eeuwig feest, met spijs en wijn.
Justus. A van Tricht
13 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4312
U kwam voor verdrukten, U kwam voor de minsten,
U kwam voor de mensen, naar deze aard.
U kwam als een kindje, U kwam als een dienaar,
de pijn en het lijden, is U niet bespaard.
U koos voor de armen, de zieken de blinden,
de rijken die zond U, ontmoedigd weer heen.
U kwam om 't verloor'ne te zoeken, te vinden,
gestuurd uit de hemel, Gods licht dat verscheen.
U sprak in de steden, U sprak in de velden,
de boodschap van God, waar U zieken genas.
De komst van het komende Godsrijk vermelden,
Uw hand'len liet zien, hoe de Vader ons was.
U leerde aan mensen, in liefde te leven,
U hield hen steeds voor, hoe zij dat moesten doen.
Dat zij om elkaar, steeds meer moesten geven,
het grote gebod, hoe zij dat moesten doen.
U koos voor de mensen, van Gods welbehagen,
U bracht door Uw komst, de verbinding tot stand.
U hebt weer de brug hen, naar God toegeslagen,
U heelde de breuk, U herstelde de band.
U was in hun midden, bij feesten, deed wond'ren,
een teek'nen deed U, de gerechtigheid Gods.
U zocht vaak de stilte, om U af te zond'ren,
er waren die hoorden, maar velen ook trots.
Men nam U gevangen, men deed U verhoren,
men kleedde U uit, met de gees'ling als straf.
Maar U deed Uw stem, niet klagende horen,
Men gaf U een kroon, nam het kleed van U af.
Men heeft U gekruisigd, aan 't kruishout geslagen,
men heeft U vernederd, bespot en gehoond.
Maar U hebt dit alles, voor ons mensen verdragen,
zo, aan ons, Gods grote liefde getoond.
Men achtte U niet, men wilde U doden.
men joelde U uit, lachend rondom het kruis.
Zie hier hangt de Koning, de Koning der Joden,
doch voordat U stierf, bracht U een moordenaar thuis.
Men bleef U maar sarren, met scheuten en schimpen,
Kom af van het kruis dan, bent U nu Gods Zoon?
Maar U bleef gehoorzaam, ondanks 't pijnlijk krimpen,
verdroeg de bespotting, hun scham'rende toon.
Toen bent U gestorven, gestorven voor allen,
toen gaf U Uw geest, in de handen van God.
Uw dood deed ons in Gods genade weer vallen,
Uw sterven bracht omkeer, in ons menselijk lot.
Toen hebben geliefden Uw lichaam gedragen,
gebalsemd, en legden het stil in een graf.
Maar U bent verrezen, na drie lange dagen,
stond op en U legde, het doodskleed weer af.
Daarna bent U weer, naar de hemel gevaren,
gezeten naast God, op Zijn hemelse troon.
Toen schonk U Uw Geest, die is in ons gevaren,
de Trooster die kwam, met Zijn machtig vertoon.
O Heer 'k wil U danken, dat U bent gekomen,
gekomen voor mij voor de wereld, de aard'.
Dat U door Uw lijden,de schuld afgenomen,
vergeving ons schenkend, mijn dankbaarheid waard.
Ja eenmaal zult U ons, opnieuw weer verschijnen,
opnieuw op de wolken, als U ons begroet.
Dan treden op d' aarde, de groten, de kleinen,
U juichend de Koning, met vreugd tegemoet.
Thans is het nog wachten, op het grote weerzien,
maar U heeft beloofd, dat U heel spoedig komt.
Ik roep "Maranatha", ja Heer ik roep "Amen",
en dat als U komt, mij niet slapende vond.
Justus. A van Tricht
13 april 2006
- Details
- Geschreven door: paauw, jannie de
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 5782
Het einde
is het einde niet.
God gaf een nieuw begin.
De dood
is dood!
Verslagen!
Begint het al te dagen?
Krijg je al zicht
op het Licht
van eeuwigheid?
Zie je daar
bij het open graf
wat Hij gaf?
Vieren we samen
Pasen?
Jannie de Paauw
11 april 2006
uit de bundel; Laat los, houd vast
- Details
- Geschreven door: Braam, Mirjam
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 9792
Ik zit in de bus
Ik ben aan het praten,
met een van mijn beste maten
Zijn naam is Jezus
Ik ben aan het vragen,
of Hij mijn zonden wil dragen
Hij schenkt mij vergeving,
ik zeg: “O, wat een beleving”
Ik vraag of Hij bij me wil zijn deze dag
Ik dank Hem dat ik Zijn kind wezen mag
Ik hou mijn ogen gesloten
En ik vraag of Hij zijn wil bij mijn klasgenoten
Ik dank Hem dat ik uit de bijbel mag lezen.
Hij is altijd bij me, ik heb niks te vrezen
Ik ben bijna op het station aangekomen
Maar ik mag weten dat Zijn liefde de hele dag blijft stromen
Mirjam Braam
12 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4658
Hij kiest de kleurpatronen.
Dat Hij zal sieren en afmeet,
en dat Hij je eens zal tonen.
Wat jij ziet is de onderkant,
maar God Hij kijkt van boven.
Hij maakt een kunstwerk naar Zijn hand,
Zijn kunde zul je eens loven.
Gods hand is vaardig in het werk,
Hij overziet de dingen.
Hij kent geen moeiten, geen beperk',
Zijn Geest laat vreugd ontspringen.
Zijn plan door God voor jou bedacht,
daarvan zie jij slechts draden.
Naar 't geen wat je van Hem verwacht,
kun je nu slechts nog raden.
Eens komt de dag dat je zult zien,
't patroon dat Hij deed weven.
Dan laat Hij 't kleurig kleed je zien,
de uitkomst van Zijn streven.
Verbaasd, verwonderd zul je zijn,
kijkend naar alle kleuren.
De tekening zo schoon en fijn,
een heerlijk blij gebeuren.
Justus. A van Tricht
12 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 5210
Hij was een mens gewoon als wij,
wie zou Zijn koningschap vermoeden.
In Zijn eenvoudige kledij,
zoals Hij zorgde, sprak, deed hoeden.
Hij wilde meer een herder zijn,
een hoeder voor verdoolde schapen.
Heler van ziekten, smart en pijn,
opwekker van wie was ontslapen.
Maar Hij had Goddelijke macht,
door God Zijn Vader Hem gegeven.
Bezittend heerlijkheid en macht,
zijnd heerser over dood en leven.
Hij is de deur waardoor men gaat,
Hij is de waarheid ons gegeven.
Hij is het licht dat voor ons staat,
en enkel liefde is Zijn streven.
Hij was een mens gewoon als wij,
Hij kende onze moeiten, noden.
Hij ging aan niemand ooit voorbij,
maar heeft Zijn hulp steeds aangeboden.
Hij wilde de Verlosser zijn,
Hij werd voor ons aan 't kruis geslagen.
Waaraan Hij alle zonde en pijn,
van deze wereld heeft gedragen.
Maar dood en graf hield Hem niet vast,
Hij deed hun beide overwinnen.
In 't gloriekleed Hem aangepast,
zal Hij Zijn glorietocht beginnen.
Hij woont nu in het Vaderhuis,
om ons een woning te bereiden.
Hij brengt ons aan Zijn hand eens thuis,
Hij zal ons eenmaal binnen leiden.
Hij was een mens gewoon als wij,
Hij is Gods Zoon aan ons gegeven.
In trouw en liefde ons nabij.
Hij schenkt ons eens het eeuwig leven.
Als eenmaal de bazuin weerklinkt,
zal Hij als koning tot ons komen.
Gods koninkrijk waarvan men zingt,
zijn dan vervulde toekomstdromen.
Justus. A van Tricht
12 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3302
Nu lig je slapende te wachten,
nadat je stil bent heen gegaan.
Maar weet je blijft in mijn gedachten,
in mijn herinnering voortbestaan.
Je mag nu op je rustplaats dromen,
van alles wat je nog verwacht.
Van wat de Heer nog uit laat koen,
en wat je straks wordt toebedacht.
Eens zal Zijn hand je aan doen raken,
wanneer de Heer je wakker maakt.
Dan zul je blij verrast ontwaken,
als Zijn stem roept: Mijn kind, ontwaakt!
Hij laat de nacht niet langer duren,
want zie de Morgenstond is daar!
Hij opent van Zijn huis de schuren,
de akker is voor d' oogsttijd klaar.
Dan zul je als het zaad verrezen,
dat in de aarde werd gelegd.
Door Hem een nieuwe schepping wezen,
omkleed met glans door Hem voorzegd.
Aan 's Heren hand die zal opwekken,
wordt al Zijn heerlijkheid getoond.
Die mag je blij met Hem ontdekken,
en met Zijn eeuwige vreugd beloond.
Justus. A van Tricht
12 april 2006
- Details
- Geschreven door: Melker, Wil
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 4412
en wist zijn
laatste avondmaal
één zou er gaan
voordat de haan
drie keer zou kraaien
de anderen zouden
volgen onder hoongelach
en spot bedolven
maar geloofde nog in
zijn messiaszijn ondanks
de kruisiging en pijn
hij had het lot met zijn
herrijzenis beschikt de mens
deelde in God met eigen ik
wil melker
13/04/2006
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 4416
Tijd voor vernieuwing
van oude inzichten
het kruis verdwijnt
achter de horizon
Het heeft zijn werk
gedaan.
Christus Symbool
van het Lijden
staat centraal voor
het onvermogen
om de Goddelijke
verbinding te vinden
in je zelf.
Houden van je zelf
is een Heilig moeten,
ga er niet achteloos
aan voorbij
leer van je zelf te houden
in Jezus Naam!
Tineke Ebing
12 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 5283
Het lege graf roept om verbazen,
het is een teken van Gods macht.
De doodsmacht blijft nog tijd'lijk razen.
maar hij verloor door God zijn kracht.
Zijn Zoon de eersteling der dagen,
is uit de doden opgestaan.
Een engel Gods doet ons gewagen,
het nieuwe leven vangt nu aan.
Hij is uit 't schaduwrijk verrezen,
de dooodse donkerheid weerstaan.
Hij heeft de dood zijn plaats gewezen,
door uit de doden op te staan.
Hij heeft zijn macht voor ons verbroken,
en aan die macht beperk gesteld.
God heeft het Paaslicht ons ontstoken,
in Christus onze sterke held.
Wat hebben wij nu nog te vrezen?
Want sterven is slechts slapen gaan.
God heeft aan ons Zijn macht bewezen,
de dood voor ons terneer te slaan.
Hij doet ons uit de doden wekken,
Hij roept ons tot een nieuw bestaan.
Wij mogen gelovig ziend ontdekken,
dat Jezus ons is voorgegaan.
Kom wees verheugd uw hart zij blijde,
God spreekt, een nieuwe toekomst wacht.
Want Christus staat ons sterk terzijde,
Zijn licht leidt door de wereldnacht.
Wij reizen naar de Grote Morgen,
waarheen de Heer ons op doet gaan.
Dan zullen Gods bazuinen zorgen,
in Christus ons weer op doen staan.
Het lege graf zij ons het teken,
dat God Zijn woord getrouw volbrengt.
En van ZIjn plan niet afgeweken,
Zijn kinderen het leven schenkt.
Laat ons dan blijde God bezingen,
zelfs in de dood blijft Hij nabij.
Nieuw leven laat Hij ons ontspringen,
Hij maakte ons in Christus vrij.
Justus. A van Tricht
11 april 2006
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 9939
de nacht is donker - hoor 't gehuil
geen stem - kan nu nog klinken
verbroken droom - verbroken dag
hoe bitter - is dít drinken
een twijg gebroken - van de stam
verslagen - afgelegd
mijn Redder - Heiland - Zoon van God
als mens - in 't graf gelegd.
de steen - van 't graf - drukt op mijn hart
litteken - op mijn ziel
De dood - snijdt ál het leven af
dit is de nacht - die viel
Hoe troosteloos - lijkt nu ons lot
hoe vormeloos - en leeg
Dit is de nacht - van het verdriet
die al het wit - verzweeg
---------------
Of… gloort er nog - een sprankje hoop
van Hem die schiep - het Licht
Belofte - door Zijn Woord - Zijn Zoon
waarvoor de dood - straks zwicht?
In 't donker - van immens verdriet
Schijnt zwak - het ochtendlicht
De stilte zwijgt - ontsteek de kaars
en geef elkander - zicht
De lange nacht - zál overgaan
Dé nieuwe dag - geboren
Het Licht der Wereld - opgestaan
Het donker - heeft verloren!
Uit: "Licht Verlangen"
- Details
- Geschreven door: Veltenaar-Huisman, Lineke
- Categorie: Overlijden
- Hits: 9741
Vechten moest je, vechten,
om te bestaan in een wereld,
een wereld waarin je moest vechten.
Vechten voor jou bestaan;
Vechten, voor hoelang?
Vechten moest je, vechten,
om te blijven in een wereld,
een wereld die je zoveel pijn deed.
Vechten tegen die ziekte;
Vechten, voor hoelang?
Vechten wilde je, vechten,
voor je familie en je vrienden,
voor hen die zouden huilen om jou.
Vechten, voor ons;
Vechten, voor hoelang?
Vechten wilde je, vechten,
huil maar niet om mij, zoals je zei,
je stond op het punt de wereld te verlaten,
Vechten, huil niet om mij,
Vechten, Tot Hij je komt halen….
Vechten, het hoeft niet meer…….
Er is leven na de dood,
God kwam je halen, het was je tijd.
Wij vechten verder met een leeg gevoel,
Vechten met vrede en gemis.
Vechten, voor jou is de strijd voorbij,
Jij hebt de strijd gestreden, je mag rusten,
Rusten, in de armen van de Vader,
Rusten, Eeuwig zingen voor Zijn troon,
Rusten, vechten hoeft niet meer!
Lineke Huisman
10 april 2006
- Details
- Geschreven door: paauw, jannie de
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 20499
Op die dag,
die verschrikkelijke vrijdag,
nam de wereld
een hand vol spijkers,
een balk en een hamer
en verwijderde Hem,
de Verlosser,
van de aarde.
‘Wij willen niet dat Deze koning over ons wordt!’
Hij hing aan het kruis
in diepe duisternis.
Weg van de hemel,
weg van de aarde.
‘Mijn God!’
Van God en mensen verlaten.
Op die dag,
die Goede Vrijdag,
aanvaardde God
het offer van Zijn Zoon.
Zodat ik nooit meer
van God verlaten zou zijn.
Mijn God werd mijn Vader.
Jannie de Paauw
Uit de bundel; Een hand vol vrede
10 april 2006
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4397
Kijken doe je met je hart.
Luist’ren met je ogen.
Spreken lukt met ieder woord
zuiver afgewogen.
Troosten is iets dat je door
eigen leed zult leren
en door niet zo groot te zijn
kun je groei vermeren.
Het is alles anders dan
je vaak denkt te weten,
want wat echt van waarde blijkt
is zo snel vergeten.
Je moet wel iets dieper gaan,
tot jezelf inkeren
om de grondbegins’len van
wijsheden te leren.
Sterkte komt uit zwakheid voort.
Tweedracht baart vergeven.
’t Sterven van de oude mens
laat wat nieuw is leven.
’t Is maar hoe je alles ziet:
kijken, luist’ren, spreken
kan de hemel in je hart
ruimschoots openbreken!
Frits Deubel
10 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5523
Hij was een volgeling van de Heer,
die 't komend koninkrijk verwachtte.
Hopend op status en op eer,
en de Romeinen zeer verachtte.
Hij was van Jezus de kassier,
voor wie hij al het geld beheerde.
Hij bleek geen mens voor speels vertier,
maar luist'rend naar wat Jezus leerde.
Maar naar gelang de tijd verstreek,
vervlogen langzaam Judas dromen.
Zoals hij naar de toekomst keek,
hij zag het koninkrijk niet komen.
Waarvan de Heer gesproken had,
daarom verkoos hij andere wegen.
Hij trok zijn plan en ging op pad,
hij was niet langer voor, maar tegen.
Hij wist niet dat het koninkrijk,
niet door geweld op aard' zou komen.
Maar eenmaal binnen handbereik,
wanneer Gods tijd daarvoor gekomen.
Want Judas had een ander beeld,
hij wilde vechten, wilde strijden.
Had de Romeinen graag gekeeld,
die 't volk van Israel lieten lijden.
Aan Judas werd een bod gedaan,
de Heer en Heiland te verraden,
Nam dertig zilverlingen aan,
zonder dat hij zich deed beraden.
Toen heeft hij zijn tijd afgewacht,
om met een kus Hem te verraden.
Kwam tot Hem in die laatste nacht,
verbitterd, kennend geen genade.
Toen werd de Heiland weggevoerd,
met touw zijn handen saam gebonden.
Dat strak en stevig aangesnoerd,
om beide polsen werd omwonden.
De krijgsmacht bracht Hem voor 't gerecht,
waar koning,landvoogd, zouden spreken.
Maar Jezus heeft haast niets gezegd,
en toen naar Judas omgekeken.
Toen Judas Jezus blikken zag,
werd hij door grote schaamt' bevangen,
En heeft zichzelf toen op die dag,
aan een hoge boom opgehangen.
Nadat hij 't geld voor zijn verraad,
de tempel krachtig in deed smijten.
Maar 't was voor Judas reeds te laat
door schuld die hart en ziel deed splijten.
Justus. A. van Tricht
10 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Pasen Lijdenstijd
- Hits: 5030
Met d' ogen op het kruis gericht,
zie ik de Heer en Heiland hangen.
Tranen drupp'len van mijn gezicht,
stil stromend over beide wangen.
Ik zie een schouwspel hard en wreed,
ik zie een onbegrijpelijk lijden.
Ik kijk naar bovenmenselijk leed,
maar kan de aanblik niet vermijden.
Ik zie een mens met doornenkroon,
met spijkers door zijn voeten, handen.
Die dragen doet het zondeloon,
van mij en die van 's werelds schande.
Hij werd geslagen en veracht,
gehoond bespot en werd verraden.
En schuldloos naar het kruis gebracht,
want Hij deed enkel liefdedaden.
De pijn de wondkoorts die Hem kwelt,
trekt door zijn lichaam felle krampen.
De dorst waardoor zijn tong opzwelt,
komt door de zon die staat te dampen.
Maar zelfs een moordenaar aan 't kruis,
die zich in nood tot Hem doet keren.
Belooft Hij nog het Vaderhuis,
de toegang tot de hemelsferen.
Zijn moeder schenkt Hij weer een zoon,
voor beiden is Hij weer een hoeder.
Hij sprak tot hen met zachte toon,
wees tot een zuster en een broeder.
Zij keken beiden naar omhoog,
Hij zag de tranen in hun ogen.
Geroerd door Jezus liefd'betoog.
Hij bleef tot 't laatst met hen bewogen.
Wanneer plots 't wolkendek zich sluit,
en donkere wolken zich verspreiden.
Schreeuwt Hij verlatenheid luid uit,
tot God de Vader, al zijn lijden.
Maar voor zijn oog aan 't kruishout brak,
en Hij zijn geest aan God deed geven.
Klonk uit zijn mond: Het is volbracht!
toen vlood uit Hem het laatste leven.
Verbijsterd blijf ik daar nu staan,
bij alles wat ik deed aanschouwen.
Ziend wat de Heer werd aangedaan,
zijn liefd' tot 't einde stil beschouwen.
Die Hem zijn leven heeft gekost,
de weg verkoos van 't smartelijk lijden.
Maar mij, de wereld heeft verlost,
van zond' en schulden deed bevrijden.
Justus. A. van Tricht
10 april 2006
- Details
- Geschreven door: Verhoef, Coral
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 7664
Door Jezus lijdend sterven aan het kruis betaalde Gods Zoon
een iosprijs rondom de zonde
Schonk verlossing
door Zijn bloed
wiens mij bevrijde
men sloeg hem vele wonden
Jezus stil beraad
tot Godzijn Vader heeft verklaard UW wil O God mijn Vader zal geschieden
Want alzo had God de wereld lief
Door Jezus onschuldig
lijdend sterven aan het Kruis
sloeg God de mensheid juist
Jezus sprak
toen het offer
bijna was volbracht
Vader in Uw handen
beveel ik mijne Geest
Ik heb voleindigd het werk
dat U mij bevolen heeft
te doen
God legde zijn hand en
tilde Jezus boven
alle Hemelen uit
Evenredig schonk God ons
in de Heilige Geest verenigd
De Drie Enige Eenheid
welke ik aanbidden mag
Abba Groot Almachtig Vader
Coral Verhoef
10 april 2006