- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Bezinning
- Hits: 9054
hoe wij hier op aarde moeten leven
wel schijnt daar altijd de zon
al ver voor de jaartelling begon.
Probeer ook eens zo`n zonnetje te zijn
dat je naasten verlicht met wat zonneschijn
want het is een gegeven
zonder zonneschijn kan niemand leven.
En mochten er in je leven donkere wolken komen
zorg dan dat die worden weggenomen
zo begin je het jaar met een blij gemoed
want zonneschijn die doet een ieder goed.
Daar het leven niet over rozen gaat
is een ieder met wat zonneschijn gebaat
geef de zon in je hart ruim baan
om moeilijke momenten te weerstaan.
Geef de regenboog weer kleur
laat jouw zonnetje die boog beschijnen
met de mooist gekleurde lijnen
als een open deur.
probeer te leven als een zon
met jou schijnsel als een bron
die jou naasten warmte geven
ja dat is de zin van `t leven.
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 9335
met uitzicht naar buiten op de straat.
Met mensen,winkels, ja zelfs een bloemenkraam.
Zij raakt niet uitgekeken, er is niets wat haar ontgaat.
Dit stadsbeeld is haar vertier
zij is al twee jaar hier,
maar nu pas staat haar naam;
op het ledikant dicht bij het raam.
Triomfantelijk kijkt zij door de ruiten
naar het stadsgewoel daar buiten.
Twee jaar heeft zij dit moeten ontberen
en lag achter in de zaal langzaam weg te teren.
Vier bedden afgeschermd door gordijnen
van mensen die lagen weg te kwijnen,
geen praatje met je naaste buur,
alleen een zuster om het uur.
Die paar zusters hadden 't druk,
zij liepen zich de benen stuk;
om de patiënten dat te geven.
wat van node was bij dit moeizaam leven.
Daar om had zij ook nooit geklaagd,
maar na maanden toch wel eens gevraagd.
"Wanneer komt nu eens mijn naam
op een bed dicht bij het raam?"
De zuster van de zaal
kwam dan met een heel verhaal,
over de patiënten die daar lagen;
die leefden misschien nog maar een paar dagen.
Doch twee jaar heeft het moeten duren,
met alleen zicht op gordijnen en twee muren.
Twee jaren van ergernis,
het was net een gevangenis.
Zij kan haar bed niet uit,
ze is verlamd tot aan haar stuit.
Maar de zusters doen er alles aan
nee; hen treft geen enkele blaam.
En nu zij zo fijn naar buiten kijkt,
is haar leven toch verrijkt.
Ze heeft minder erg in haar gebrek,
zij ziet de wereld van af haar plek.
Ja zo aan de avond van haar leven,
heeft men haar nu toch iets moois gegeven.
Medelijdend kijkt zij naar die hoek achter de gordijnen;
waar nu een ander ligt weg te kwijnen.
Als de zuster haar komt toedekken voor de nacht;
zegt die heel begripvol en zacht.
" Ik weet dat deze plaats je heel goed zint
en de patiënt op je oude plaats, die is blind."
Als de zuster dan is weg gegaan,
loopt over haar wang een traan.
Zij vouwt dan heel devoot;
voor een dankgebed de handen in haar schoot.
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Verdriet
- Hits: 6516
opdat de herinnering herleeft
zoals jij door het verleden dwaalt
en dit steeds weer naar `t heden haalt
Zo vind jij nooit de nodige rust
nadat je haar ten afscheid hebt gekust
vindt, al turend naar de horizon
berusting en een nieuwe levensbron.
Sluit af wat is geweest
haal haar niet steeds weer voor de geest
het maakt je maar verwart
sluit haar in een hoekje van je hart.
Terwijl de tonen van muziek
steeds leiden naar `t refrein
zal in het leven de mystiek
de leidraad naar de toekomst zijn.
Pak toch weer op de draad
daar het leven steeds weer verder gaat
maak ook zonder haar iets van dat leven
dit is de boodschap die ik je nu wilde geven
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Verdriet
- Hits: 4535
heel mijn leven is een gesloten boek
alles wat ik heb meegemaakt
is in een maalstroom zoekgeraakt.
Wie was toch weer mijn lieve vrouw
waar ik misschien nog steeds van hou
ook ken ik mijn kinderen niet meer
waarom moet dat toch zijn O Heer.
Ik voel mij nu gelijk een plant
te midden in rul zand
ik heb niets om mij aan vast te klampen
mijn herinnering die verdampen.
Heel mijn verleden verdween in mist
alles werd uit mijn brein gewist
heeft het leven voor mij nog zin
zo zonder terugblik op het begin.
Zonder begin is er ook geen eind
wat houdt mij nog langer overeind
ik zie de mensen om mij heen
maar toch ben ik zo alleen.
Ik zit hier maar te staren
en laat mijn blikken varen
maar alles wat mijn ogen observeren
kan mijn brein niet meer verteren.
Het leven is een loze kreet
voor mij die van niets en niemand weet
ik weet het nu niet meer.
laat mij toch gaan O Heer.
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 9425
voel ik mij meteen thuis
want ik voel dat God bij mij is.
Nooit is Hij verhinderd
of ergens anders bezig
Hij is altijd in mijn hart aanwezig.
Daarom kom ik nooit in
een lege kerk
of een leeg huis
want er is altijd
Iemand aanwezig.
Klaas van Eijbergen
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 20030
maar `t samen zijn met hem maakte haar gelukkig en blij
het gaf haar de kracht om tegenslagen te kunnen overwinnen
om samen met hem een nieuw leven beginnen.
Door diepe dalen moesten zij gaan
gesterkt in het geloof konden zij die aan
hun gebeden werden verhoord
waardoor nu het geluk weer gloort.
En wat er ook gebeuren mag
zij zijn dankbaar voor iedere dag
want na alles wat er is geweest
is het nu iedere dag weer feest.
Genieten zij samen van dit geluk
ontworstelen zich van alle druk
en verheugen zich elke dag
die men te samen nog beleven mag.
Om zien heeft geen zin
er is nu een nieuw begin
zij blikken nu saam naar boven
en zijn in wonderen gaan geloven.
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4959
de werkelijkheid duwt hen snel opzij
wanneer ik mijn ogen open sla
vertel ik de meeste dromen niet meer na.
Maar één droom is mij altijd bij gebleven
hij staat in mijn brein beschreven
een droom over liefde en geluk
over mensen zonder enig nuk.
Het speelde zich af in hoger sferen
waar niemand meer iets kon deren
het was ver boven de sterren en de maan
zover als raketten nooit kunnen gaan.
Daar in dat verre verre land
ging een ieder hand in hand
geen kanonnen geen geweren
een ieder kon er vrij verkeren.
Men kende daar geen haat en nijd
geen hebzucht waar het mensdom zo van lijdt
er was geen zucht naar macht
geen mens die daar een moment aan dacht.
Een ieder ging daar heel tevreden
zijns weeg door het hof van Eden.
Deze droom was geen bedrog
gewoon en kwestie van geloven toch?
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 10342
het komt de rust in het paleis verstoren
het wiegje staat reeds kant en klaar
doorweven met een gouden snaar.
met een dekje `O zo fijn
gemaakt van Hermelijn
En met een waterkruik van goud
krijgt het koningskind het nimmer koud
En lakentjes van damast
houden die warmte vast.
met zachte muziek omgeven
krijgt het kind een heerlijk leven.
Als het toch eens een prins zal zijn
dan komt over de wieg een blauwe baldakijn
een baldakijn met franje
voor het prinsje van Oranje.
Voor de deur staat een lakei
alleen de moeder komt daar voorbij
om het koningskind te voeden
het voor de aardse gevaren te behoeden.
Voor gevaren moet zij zijn beducht
voor haar nog ongeboren vrucht
De dwaze moeders kunnen haar verhalen
hoe despoten hun geliefde kinderen stalen.
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Dankbaarheid
- Hits: 6564
die dagen welke met zonlicht waren overgoten.
Bezie toch keer op keer,
die dagen van weleer.
Zie dan toch in dankbaarheid terug
en ga niet met gebogen rug,
gebukt onder die dingen die nog komen.
Vlij u aan de dagen die u als gelukkig hebt bekomen.
Dan is het misschien te accepteren,
dat men nog veel moet incasseren.
Leef bij het geluk van iedere dag,
zolang de zon ook voor u nog schijnen mag.
Ook al gaat niet alles zoals we `t ons hadden voorgesteld
en moeten wij vaak eerst driemaal slikken
en een afkeer van Hem bij ons welt;
zodat wij het niet meer willen pikken.
Bezie dan de dingen om u heen,
heus u staat in deze niet alleen.
De schepping der natuur is zeer omwonden
en door ons moeilijk te doorgronden.
Als wij naar de zin van `t leven zoeken
en dan duiken in Zijn boeken.
Dan vinden wij daar heel omstreden
dat naast geluk er ook heel veel wordt geleden
Aanvaard de dingen zo als ze zijn,
al is het heel moeilijk bij veel pijn.
Blijf dan toch sterk in uw streven,
naar een gelukkig en heilzaam leven.
Om voor hen die allen naast u staan
en met de dingen zijn begaan.
Geluk te vinden in dit moeizaam leven,
om dan toch uw lot in Zijnen hand te geven.
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Bewogenheid
- Hits: 12116
hij ziet niemand meer op straat
Het is al nacht
`t is alleen de maan die tegen hem lacht.
Een ieder is reeds lang naar bed
er is niemand die nog op hem let
zijn gang is traag
zij doel is vaag.
De handen in de zakken gestoken
en diep in z`n kraag weggedoken
gaat hij door de grote stad
zijn ogen die staan mat.
Terwijl hij bij elke kruising van de straat
besluitloos verder gaat
het is hem om het even
zijn doel is onbeschreven.
Zijn toekomst is onbepaald
terwijl hij daar zo dwaalt
de zin van `t leven is hem ontgaan
hij loopt daar zeer ontdaan.
Als zwerver staat hij geboekt
door zijn naasten vervloekt
door de samenleving gehaat
en zijn thuis dat is de straat.
Ondanks normen en waarden
moet hij zich schikken en zijn lot aanvaarden.
en ondanks onze menselijkheid
zoekt hij zijn weg in eenzaamheid.
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Verdriet
- Hits: 6646
omdat er geen tranen meer zijn.
zal dat het verdriet alleen maar verhogen
en zal men nog eenzamer zijn.
laat daarom je tranen vrijelijk gaan
het verlicht en je kunt de dingen beter aan
waarom zou een man niet huilen mogen
moet hij zijn tranen soms stiekem drogen.
Laat je gerust maar eens gaan
Je zult daarna misschien wat sterker staan
en al gaat alles je te boven
en valt het je moeilijk om dan noch te geloven.
Denk dan terug in je leven
aan al het moois dat hij je ook heeft gegeven
aan al die dagen van zonneschijn
toen had je het zo fijn.
Ja het is heel moeilijk te aanvaarden
na al het moois dat je in je herinnering bewaarde
vecht niet tegen het verdriet
maar wanhoop niet.
Probeer alles toch te dragen
sluit haar handen in jou hand
om toch aan hem kracht te vragen
ondanks dat de onmacht in je brandt.
Dolf de Jong
27 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 6194
En in Jezus onze Heer.
Heil'ge Geest breng ons steeds nader
Tot genade, telkens weer.
In het brood en bij de beker
Vieren wij het heil van God.
Als wij delen met elkander
Leeft in ons de trouwe God.
te zingen op de melodie van gezang 292 ut het Liedboek voor de kerken
Frans den Harder
28 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Barsatie, Farial
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 4396
Bij een terrorist die leeft in de waan
Ouderwetse kleding en een grote baard
Vechtend met moderne wapens en of zwaard
Stijdend als een malloot
Met God's naam op de lippen willen ze graag dood
Om verder te leven als martelaren....
Hoe kunnen mensen zich ergens zo blind op staren?
Farial Barsatie
28 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Baaijens, Nico
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4336
En hij had direct 't antwoord bij de hand
Zie je daar die kerk met dat kruis?
Daar houdt Hij elke zondag open huis
't Was er druk en men zong er onverminderd
Maar God-zelf was helaas verhinderd.
Nico Baaijens
25 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Blomsteel, Ad
- Categorie: Overlijden
- Hits: 4795
Het einde is gekomen.
Het einde wat ik wil, van mijn dromen.
Het einde van het leven is gekomen.
Mijn droom is werkelijkheid geworden.
Ik ben op mijn bestemming aangekomen.
Ad Blomsteel
- Details
- Geschreven door: Pouwels, Ilona
- Categorie: Overlijden
- Hits: 6625
achter de regenboog,
zag ik mijn zusje staan.
En toen ben ik,
op gouden vleugels,
naar haar toe gegaan.
Ilona Pouwels
(Dit gedichtje stond op de geboorte/overlijdenskaart kaart voor mijn zoontje Timon*, nadat bijna een jaar eerder zijn zusje Vivianne* was gestorven.)
- Details
- Geschreven door: Gemert, Antoon van
- Categorie: Overlijden
- Hits: 8045
duurt maar even
te kort
het samenzijn
de herinnering
is gebleven
voor eeuwig
altijd mijn
Antoon van Gemert
- Details
- Geschreven door: Schweitzer, Albert
- Categorie: Overlijden
- Hits: 6801
zijn de sporen van de liefde,
die wij nalaten wanneer wij gaan.
Albert Schweitzer
- Details
- Geschreven door: Schut-Diks, Ria
- Categorie: Overlijden
- Hits: 6095
ik kan het soms niet vatten
het verdriet de tranen de pijn
dat de dood zo erg zou zijn
Ria Schut
- Details
- Geschreven door: Disveld, Esther
- Categorie: Overlijden
- Hits: 4200
weerkaatst in de ramen
van de lange trein
die zich traag
in beweging zet
In een flits
denk ik vaag
jouw gezicht te zien
maar jij bent het niet
Er verschijnt een herinnering
in mijn gedachten
aan onze verleden tijd
en met een schok besef ik
hoe broos
de beelden zijn
Ik wil jou niet vergeten
al ben je er niet meer.
Esther Disveld
- Details
- Geschreven door: Hubke (H.G.J. Ramaekers)
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4455
Hij lijkt kort als alles goed verloopt
Maar een enorme lange lastige baan
Indien er drempels zijn, onverhoopt
Er zijn goede en ook slechte tijden
Vandaag zit het mee, morgen niet
´t Slechte is soms niet te vermijden
Belangrijk is dat je optimaal geniet
Hubke
23 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Tijd
- Hits: 5469
die een periode afsluiten
waar een mens genoeg van heeft
hij gaat dan naar de volgende halte.
De volgende halte
is er één van alledaagsheid
maar door de juiste mens
wordt het een unieke plaats.
Een plaats om naar toe te leven
die zo vertrouwd aan doet
dat de mens wantrouwend
de halte voorbij laat gaan.
Dan maar op weg naar de volgende
die wordt beschreven in de catalogus
als een plaats die men
niet mag missen op deze aardbodem.
De weg er heen is begaanbaar
maar de afslag: liegen en bedrog
lokt de mens met mooie beloften
die men vaak niet kan weerstaan.
Op weg naar mijzelf
zie ik de wereld voor het eerst.
Het dwangmatig haltes verzamelen
heeft nu iets lachwekkend gekregen
De halte is verlaten als men te laat komt
de hemel staat vol met sterren
maar die ene ster is er niet bij.
De hemel wordt langzaam wat lichter
ik zie zelfs weer wat groens
tussen de grauwe massa opkomen.
Dan zie ik jou ook weer staan,
ik hoop dat jouw weg ook
een Lichtpunt heeft en
misschien zien wij elkaar wel op
een kruispunt van wegen
waar wij elkaar dan toe roepen:
"het is een Wonder dat wij zover zijn gekomen!"
Beiden weten wij dat zonder Gods hulp
wij nu nog bij de eerste halte zouden staan.
Klaas van Eijbergen
11 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 4857
eens paradijs in al haar pracht,
zwerven de sterren en planeten.
Och Heer, waar kunnen wij uw hemel weten
in een onmetelijk heelal,
hebt u de wereld dan vergeten,
geslagen en vereenzaamd, in verval?
O, groot mysterie grondeloos,
tirannen woeden mateloos,
de wereld splijt door grof geweld
en heeft de moedeloze mat geveld.
Leef, Schepper Geest, kom dichterbij
laat ons uw hemel dan hervinden,
geef levenskracht aan uw beminden
en kom ons nader, zij aan zij.
Hoor nú, mijn kind
ik heb je altijd teer bemind
en slapend in mijn schoot gedragen;
je mág me naar de hemel vragen,
omdat wie vraagt die vindt!
Niek van der Hoest
13 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3856
en doet de einder zichtbaar goed
omdat de troosteloze dag zal zijn vergeten;
gelach, geween, gespot, wie zal het weten?
De duisternis dekt toe en alles zal verdwijnen
maar ach, wie weet hoeveel gedeukten er nog kwijnen
als zonnerood weer opstijgt in de morgen?
Heer, blijf nabij, ontferm u over wat nog is verborgen:
een vriendelijk gebaar, een zachte hand van strelen
geeft de geknakte moed om op te staan;
tot wie, o wie zouden wij anders moeten gaan?
Sta op, het leven wordt weer sprankelend weldadig;
voor ieder lamgeslagen kind bent u genadig.
Geluk om niet, voor iedereen, om overvloed met velen
in rijen dansend met elkaar te delen!
De lamme leidt wie blind is, zelfs met vederlichte voeten
om avondrood en ochtendzon met vreugde te begroeten.
Niek van der Hoest
13 augustus 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Bezinning
- Hits: 7820
hier beneden
leven onder satans kwaad,
gehaat door velen?
Men treurt om wat er hier gebeurt,
om duizend onrechtmatigheden
en ieder gaat zijn ongekende gang.
Wees maar niet bang
mijn kind, ik heb je toch beloofd
om nooit ver weg te gaan,
laat staan
dat ik je in de steek zou laten.
Míjn ogen houden in de gaten
dat duivels spel van mijn en dijn;
er is genoeg om van te leven
en voor een ieder vriend te zijn,
iets van jezelf te geven.
Zeg nooit meer oog om oog
en tand om tand;
een mensenleven zit mij hemels hoog,
ik heb verdriet om ieder die míj ooit bedroog,
zou ik dan liegen
en mijn kind bedriegen?
Kijk, boven staat de regenboog!
Niek van der Hoest
13 augustus 2005