- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5172
Wij die de Heer verwachten,
die uit de hemel komt.
Zal zorgen door Zijn krachten,
dat ’t onrecht eens verstomd.
Hij brengt gerechtigheid,
Hij brengt aan ons de vrede,
Koning van Salems stede.
Hij is ’t die ons bevrijdt.
Hij zal de banden breken,
al wat ons nog bekneld.
Hij laat de bazuin steken,
die klinkt over het veld.
Hij, Overwinnaar, Held,
Laat ’t koninkrijk ons melden,
Hij maakt ons welgestelden.
Die in de vrijheid stelt.
De morgenstond zal komen,
waarop de Heer verschijnt.
Het hemelslicht zal stromen,
dat nimmermeer verdwijnt.
Treedt Hem dan tegemoet,
Uw hart vervuld van vreugde,
Dat zich in Hem verheugde,
Hem jubelend begroet.
Melodie L.v.d.K. 121 en 126
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 4311
Er zijn soms van die nachten,
dat het wel lijkt of Jezus komt.
Een ster straalt meer dan anders
en alles om mij heen verstomt.
’k Zie dat in ijle verten
een heerlijk morgenlicht opgaat
en op mijn netvlies trillend
het beeld van de Verlosser staat.
Ik denk weer aan de avond,
dat vader mij ’t verhaal voorlas
van Jezus die op aarde
voor ieder mens gekomen was.
Weer hoor ik eng’len zingen
op de antieke grammofoon.
De plaat was haast versleten
en toch klonk het zo wonderschoon.
Maar bij het pril ontwaken
zie ik geen enk’le herder staan.
De beelden die ik meedroeg
zijn als in dromen opgegaan.
Misschien dat deze nacht wel
het licht straalt van die wond’re ster,
mijn vader zacht zal wenken:
Kom nu maar mee, het is zover!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3425
Je zult deez’ wereld eens verlaten,
wanneer je adem je ontvliedt.
Die door je mond en je neusgaten,
aan ’t aards bestaan een einde biedt.
Dan zul je naar Gods hoogten stijgen,
waar Hij bij d’ hemeldeur je wacht.
En uit Zijn hand de lichttoorts krijgen,
als d’ engel je heeft thuisgebracht.
Die lichttoorts zul je altijd dragen,
en waarop brandt de gouden vlam.
Een witte mantel zul je dragen,
gelijk elkeen van Christus stam.
Gods ereteken zal Hij schenken,
voor liefde, moed, beleid en trouw.
En je daarmede blij gedenken,
in ’t hemelslicht wat je aanschouwt.
In eeuw’ge vreugde zul je delen,
in ’t hemelslicht zul je steeds gaan.
En dansen, zingen met de velen,
die met je om Gods troon doen staan.
God zal je hart met vrede sieren,
je krijgt van Hem het hemelsloon.
En in het hemelse plezieren,
klinkt blijde jubel, wonderschoon.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 9389
God heeft je bij je naam geroepen,
die jou als Vader teer bemint.
Je mag straks dalen in het water,
waardoor jouw leven nieuw begint.
Gedompeld mag je in de vloed,
gereinigd worden van je zonden.
Met Vader, Zoon en Heil’ge Geest,
voor altijd met die drie verbonden.
God heeft je bij je naam geroepen,
Hij nam je op in zijn verbond.
Je zult voor eeuwig bij Hem horen,
door liefdewoorden uit zijn mond.
De Heer Hij neemt je bij de hand,
Hij zal jouw leven veilig leiden.
Tot jij eens komen zult in ’t land,
van eeuw’ge vreugde en verblijden.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 2822
Voor het laatst omarmden wij elkaar
en keken wij elkaar in ’t oog.
Je zou mij spoedig gaan verlaten,
op reis gaand reizend naar omhoog.
Je tijd op aarde was verstreken,
de laatste uren vlogen om.
Ik wist jij hebt steeds uitgekeken,
naar ’t komen in Gods heiligdom.
Wij lieten onze tranen lopen,
wetend ’t afscheid is niet voorgoed.
En beiden naar het weerzien uitzien,
dat d’ een de ander weer ontmoet.
Toch zag ik in jouw ogen vreugde,
want jij zou naar je Heiland gaan.
Waarop je hart zich zo verheugde,
en bij de Heer aan tafel gaan.
Ik deed je wangen zachtjes kussen.
hield voor het laatst jouw handen vast.
Ik wist voor jou stond te gebeuren,
bevrijding van je aardse last.
Tot weerziens, was wat jij deed zeggen,
bereid om gerust heen te gaan.
Je leven in Gods hand te leggen,
met vreugde op de hemel aan.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 7472
De geboorte van Gods Zoon
is door velen reeds bestreden
en het pad van christenzijn
wordt met voeten ruw getreden.
Langzaamaan verdwijnt de ster
en de eng’len met hun zangen.
Waar zijn wijzen nog bereid
de Verlosser te ontvangen.
En hierboven roept God op
tot een grotere bezinning.
Soms knielt er een enk’ling neer
en boekt Hij een overwinning.
Maar wat stoff’lijk is blijkt sterk,
men gelooft wat is voor ogen
en de Mammon trekt meer aan
dan de Vader in den hoge.
Is dan Jezus komst vergeefs
voor zo menig mens gebleken?
Is men op de schaam’le stal
en de kribbe uitgekeken?
Laat ons toch met blij geloof
en een hart vol liefde tonen,
dat het hemels Koningskind
ieder schepsel wil bewonen!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 5350
Op die kleine wereldbol,
in het universum draaiend,
leven velen angstig voort,
grauwend en met wellust graaiend.
Ze vernielden met elkaar
wat een paradijs moest worden,
vechtend door de eeuwen heen,
als een niets ontziende horde!
Toch riep eens een mens:”Houd op!”
Door Zijn Vader uitverkoren.
Maar helaas ging deze roep
in een woest geweld verloren.
’t Was een schreeuw om het behoud
van een troosteloze aarde,
die Hij graag veranderd had
in een vredevolle gaarde.
Weinigen slechts volgden Hem,
kwamen op Zijn roepstem nader
en verstonden Zijn gebed:
”Dat zij allen één zijn, Vader!”
Met die opdracht gaan ze voort
waar ze worden uitgezonden,
te getuigen van het Kind,
dat in doeken werd gewonden!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4676
Hij daalde bruisend van omhoog,
in wind en vuur zich openbarend.
Die waaiende zich voort bewoog,
met gouden vlammen zich verklarend.
Hij Trooster uit Gods hoog gewest,
laat thans het woord in tongen klinken.
Dat onder ons zich heeft gevest,
en wat in vuur en vlam doet blinken.
Hij brengt de volkeren te saam,
de taalbarrière blijkt doorbroken.
Want elk blijkt tot verstaan bekwaam,
en hij begrijpt wat wordt gesproken.
Hij die met vreugd’ elk hart doortrekt,
laat die met zijn gloed stil verwarmen.
Waarin de blijdschap opgewekt,
waarmee Hij allen doet omarmen.
Het is de Heil’ge Geest, beloofd,
waarop wij hoopvol deden wachten.
Hij schenkt ons ’t vuur dat nimmer dooft,
Hij onderwijst ons schenkt ons krachten.
Hij gaat en waait waarheen Hij wil,
en grenzen doet Hij overschrijden.
Hij heeft de macht, is onze spil,
Hij schenkt ons inzicht, wil ons leiden.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4023
Leer kind toch op Mijn woord te bouwen,
en op Mijn liefd’ die Ik jou schenk.
Ga daarop voort in stil vertrouwen,
wetend dat Ik je steeds gedenk.
Bepaal in handelen en in ’t spreken,
je grenzen zijnd tot je behoud.
Dan hoeft je leven niet te breken,
als jij je aan Mijn woorden houdt.
Jij mag in ‘t leven best doen tonen,
je liefde en je kwetsbaarheid.
De warmt’ die in je hart doet wonen,
en tot veel liefde is bereid.
Maar werp geen paar’len voor de zwijnen,
wat pijnlijk weer je hart bezwaart.
Nog ’t onbegrip niet laat verdwijnen,
door liefd’ aan menigeen verklaard.
Weet dat eenmaal de dag zal komen,
waarop jouw liefde wordt erkend.
Waarvan je nu nog stil doet dromen,
men waarlijk ziet wie jij echt bent.
Ik ben het die jou kan doorgronden,
weet wat van binnen in jou leeft.
Van wat er in jouw hart gevonden,
aan rijkdom is die je anderen geeft.
Hef maar je hart en ziel naar boven,
en trek je schouders kind maar recht.
Blijf in het recht en liefde geloven,
met Mij dan komt echt alles terecht.
Nu ga je door een dal van lijden,
gekwetst, getekend door de pijn.
Maar lieve kind Ik zal bevrijden,
van wat nog in je hart doet zijn.
Ik laat voor jou de dag aanbreken,
van licht, wijkend de duisternis.
Ik zal voor jou Mijn toorts aansteken,
als ’t in de nacht soms moeilijk is.
Als weer je hart bestormd met vragen,
waarin de pijn weer heftig woelt.
Die kind je niet alleen hoeft dragen,
maar die door Mij wordt meegevoeld.
Voor Lineke
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 6726
Lieve kind jij mag nu komen,
gaand tot Jezus en gedoopt.
Met het water dat zal stromen,
wat rijkelijk over jouw hoofd loopt.
Daarna ben je hecht verbonden,
met Vader, Zoon en Heil’ge Geest.
‘t Water wist je van de zonden,
’t is Gods woord wat je geneest.
Bij de kring zul je nu horen,
opgenomen in ’t verbond.
Leven mag je als herboren,
vanaf deze blijde morgenstond.
Want wij hebben je gedragen,
liefdevol tot ’s Vaders troon.
Gelovend dat Hij jou zal schragen,
en je eens brengen tot zijn woon.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4090
het eeuwig leven tegemoet.
Waar 't Goddelijk licht je zal omgeven,
en je door Jezus wordt begroet.
Een nieuw gedaante als een vlinder,
die door Gods tuinen gaat zo blij.
Zo zul je leven zonder hinder,
van alle aardse banden vrij.
Van hier naar daar mag je ontpoppen,
zoals een rups tot vlinder wordt.
En op de hemeldeuren kloppen,
bereikt hebt 's ladders hoogste sport.
God laat je immers transformeren,
naar hemelwaarden ongekend.
Ontvangt een lichaam naar Gods sferen,
waardoor je straks een heem'ling bent.
Geheel vernieuwd zal God je maken,
een nieuwe schepping zul je zijn.
Zijn adem zal je aan doen raken,
voorgoed zul je dan zalig zijn.
God laat dit door zijn woord beloven,
vertrouw er op, Hij maakt het waar.
Wanneer Hij je in je reis naar boven,
verandert met een handgebaar.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5703
een Weihnachtsoratorium.
Schoon klonken breed de mooiste klanken,
van 't hemels consistorium.
De stemmen deden zich goed mengen,
in menig mooie aria.
En 't recitatief ook goed brengen,
met goed gevoel voor varia.
Dit stuk muziek heeft eens verklonken,
met 't eer aan God en 't Gloria.
Voor herders die in Beth'lems velden,
bekend stonden als paria.
En juist aan hen, liet God verkonden,
blijde geboorte van Het Kind.
Dat voor de wereld en haar zonden,
gekomen was, die Hij bemint.
Zo deed met Kerstmis eeuwen later,
de grote Bach geëerd geroemd.
Zijn grote Kerst-mis aan ons horen,
ook oratorium genoemd.
Ook daarin wordt Het kind bezongen,
en aan God d' hoogste eer gebracht.
Waarin de jongensstemmen zongen,
bij 't kaarsenlicht in de Kerstnacht.
Rond Kerstmis mogen wij 't weer horen,
't Jauchzend frohlockend dat weerklinkt.
Voor 't Christuskind dat in de kribbe,
hoort hoe het Bachkoor voor Hem zingt.
Muziek doet Zijn geboort' omgeven,
en 't in de hemel ook gewend.
Waar Hij voor dat Hij kwam deed leven,
voor God Zijn komst hier had gepland.
Wie luistert naar gewijde klanken,
bemerkt, zijn hart raakt blij verstild.
Die hem van binnen teder raken,
zacht naar Gods hoogten opgetild.
Van engelenzang en koor genieten,
is immers 't mooiste tijdverdrijf.
Want wij zijn Gods vergeet-mij-nieten,
wachtend op 't hemelse verblijf.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Bollen, Annita
- Categorie: Kerst
- Hits: 9325
Ik wens je sterke schouders om de zorgen van vandaag en morgen te dragen.
Alerte oren om de roepstem van je hart te horen en om de noden van je medemensen te herkennen
Onvermoeibare voeten om je eigen levensweg te stappen.
Stralende ogen om het mooie in de schepping te zien en om de Heer in de mense naast je te ontmoeten.
Open handen om wat mensen je in vertrouwen bieden te ontvangen.
Een glimlach om je grote en kleine zorgen te relativeren en om wie stil langs de weg blijft zitten
aan te moedigen.
Een kloppend hart om bidden te danken in de geborgenheid van de Heer.
Een hart ruim genoeg voor wie er even in wil schuilen.
Zalig Kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar
Annita Bollen
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5559
Er is een kindergraf gedolven,
plaats waar jij nu in rusten mag.
Waarin je stilletjes doet slapen,
wachtend bent op de Grote dag.
’t Is slechts je lichaam wat wij brengen,
je ziel steeg immers op tot God.
Verdriet en vreugde laat zich mengen,
want jij verkreeg je hemels lot.
De kist gesierd met witte bloemen,
zakt strakjes langzaam in de grond.
Maar jij mag reeds je Schepper roemen,
en wachten op de Morgenstond.
Een marmeren steen zal straks bedekken,
de plaats mijn kind waar jij nu ligt.
God deed Zijn handen naar jou strekken,
jij leeft nu in Zijn heerlijk licht.
Gebeiteld komt je naam in ’t marmer,
daar als herinnering ingegrift.
Maar wij zijn jou, ons kind wel armer,
wat in onz’ harten staat gegrift.
Jouw beelt’nis zullen wij steeds dragen,
mee, diep van binnen in ons hart.
En smekend aan de Heer Hem vragen,
of Hij wil stillen onze smart.
Wij zullen kind je nooit vergeten,
jij was ons dierbaar en bemind.
Het afscheid raakt nooit weggesleten,
waarin de pijn zich diep bevindt.
Maar eenmaal is er weer ’t ontmoeten,
bij God in ’t hemelse milieu.
Waar wij je eens opnieuw begroeten,
tot straks ons lieve kind, Adieu!
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 3422
Van welk een pracht de bomen zijn
als hun inkt zich vlekkend samenvloeit
en tussen schemering en nacht
de stormwind stoeit met argeloze vogels
Als pennenstreken op het avondlicht,
het silhouet omarmd door wonderblauw
en jij het fluisterend, toegekeken,
‘ik hou van jou’ in mij laat dansen
Vannacht vlieg ik
met meer dan duizend vleugels
Anne M. Hoogveld
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3258
was de dader
maar een dichter
dan had hij
zijn haat verwoord
en kon hij
zijn woede uiten
had hij niet
hoeven besluiten
tot zo’n laffe moord
was de dader
maar een dichter
dichterslevens
zijn wat lichter
Anne M. Hoogveld
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 7346
God zal je in Zijn armen wiegen,
Hij heeft mijn kind jou thuisgehaald.
Je moest ons al zo vroeg verlaten,
dat heeft het lot, zo hard bepaald.
Nu ben je ’n engeltje in Gods sferen,
voor altijd zwevend in Gods licht.
Voor altijd bij de Heer verkeren,
en zingend voor Zijn aangezicht.
Jij bent nu boven, wij beneden,
’t loslaten kost ons moeit’ en pijn.
Maar ’t troost mij kind dat in het heden,
de Heer er voor ons ook zal zijn.
Ik weet God zal de tranen drogen,
de ergste pijn wordt eens gestild.
In liefde is de Heer bewogen,
die ons uit het zwartste duister tilt.
Hij laat Zijn licht over ons stralen,
Hij komt in onze diepste pijn.
Hij laat gesteund ons ademhalen,
wil met Zijn woord de Trooster zijn.
Naar ’t blijde weerzien doet verlangen,
ons hart wat naar die dag toegroeit.
Om met je in Gods licht gevangen,
te zien hoe groot je bent gegroeid.
Opgedragen aan de ouders van Jesse Dingemans
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Verdriet
- Hits: 4415
Je geweten knaagt
met diepe sporen
zonder mededogen
voor je kleine ziel
Ik kon je vangen
voor je verder viel
en je behoeden
voor wat is verloren
Ik twijfel niet
om wat ik heb gewonnen
hert moederhart
bleek sterker dan verwacht
Het vormde zich het web
dat ik bedacht
en sloot de draden
die ik had gesponnen
Nu krult je hand
behoedzaam in de mijne
je warrig hoofd
leunt zwaar tegen me aan
Je staart hem na
een niet verbeten traan
die moegestroomd
in liefde zal verdwijnen
Anne M. Hoogveld
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Verlies van een kind
- Hits: 5952
vandaag wil hij
geen dichter zijn
gedachtelozer,
lichter zijn en zonder
woordendwang
zijn hart breekt nu
in iedere zin
hij graaft zich alsmaar
dieper in zijn eigen
dichtersgraf
als straf voor ’t
oeverloze denken
het haten en het krenken
de weemoed en de tranen
in zijn hoofd
hij staakt het
verwarring stichten in
ongrijpbare gedichten
en gelooft
dat zij hem dan
niet meer deren
ach, hoe sneu is ’t dan
te leren dat het dichten
immer weer
toch het denken
achterhaalt en zoals
zovele keren zal hij
triest gedachten lezen
die hij ongemerkt
al had vertaald
Anne M. Hoogveld
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3531
Ik leg mijn muren bloot
met vochtig, hete adem
met scherpe messen
kerf ik tot hun ziel
en elk kind
bevrijd ik van de lagen
waar het ooit achter is geplakt
wanneer het tegenviel
Ik ga niet weer behangen
een likje verf volstaat
met weemoed mengend
hecht het aan de muur
mijn kinderen
-ze zijn te groot geworden-
maakten mijn muren dikker
op den duur
Bij mijn gewitte muren
ligt de herinnering
verworden tot wat bladders
van een kakelbont geheel
zelfs lagendik behang
is niet afdoend gebleken
‘t verborg mijn onmacht enkel
voor een deel
Anne M. Hoogveld
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5788
Help mij toch Heer mijn kruis te dragen,
dat op mijn schouders is gelegd.
Laat mij mijn nood bij U uitklagen,
zacht aan Uw voeten uitgezegd.
Laat mij hen zachtkens stil omarmen,
en kussen vol van tederheid.
Laat mij Heer vluchten in Uw armen,
de enige plaats van veiligheid.
Wil toch Uw handen naar mij strekken,
Heer neem mij kind bij U op schoot.
Om door Uw liefd’ mij op te wekken,
en daarmee komend in mijn nood.
Dan heb ik waarlijk niets te vrezen,
als U mij tot een hulp zult zijn.
Mij kracht schenkt die doorstroomt mijn wezen,
waardoor ‘k kan dragen ’t kruis, de pijn.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3778
Wie kan zo’n brute moord vergeten,
op een klein kind zo teer bemint.
Die wond raakt nimmer weggesleten,
die zich diep in het hart bevindt.
De pijn daarvan zal nooit verdwijnen,
en op deez’ aarde niet betwist.
Maar pas bij het voor God verschijnen,
wordt deze pijn voorgoed gewist.
Tot dan moet deze pijn gedragen,
maar wetend dat God die eens heelt.
En tot die tijd in stilt verdragen,
als ’t hemelslicht wordt toebedeelt.
Dat licht wist in het hart de wonden,
van onvergetelijke pijn.
Die in het mensenhart gevonden,
dan echt voorgoed vergeten zijn.
N.a.v. de moord op Jesse
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5096
Heer wees de rouwenden nabij,
gedompeld in verdriet en tranen.
Sta met Uw troostwoord hen terzij,
leidt hen weer op verlichtte paden.
Sla Heer Uw armen om hen heen,
nu hart en geest Heer zijn verslagen.
Heer droog hun tranen stil ’t geween,
en schenk hen kracht in deze dagen.
Wees met hen straks die zware tocht,
als zij hun kind Heer gaan begraven.
En door het zware leed bezocht,
toch weten van Uw liefdegaven.
Wees met hen in de duisternis,
hun hart gevuld met zoveel vragen.
Voelend de pijn van het gemis,
zo schrijnend, diep in deze dagen.
Dit leed gestempeld in hun hart,
zal heel hun leven blijven schrijnen.
Nooit zal op d’ aarde deze smart,
van binnen uit hun hart verdwijnen.
Maar eenmaal als de ure komt,
zij door Gods liefde blij ontboden.
Dan wordt en is hun pijn verstomd,
voorbij zijn dan al d’ aardse noden.
Wie nu hun afgenomen is,
zullen zij in Gods licht begroeten.
Zij zullen uit de duisternis,
hem in het hemelslicht ontmoeten.
Hun vreugde zal onpeilbaar zijn,
als God hen met elkaar verenigt.
Voorbij zal alle moeiten zijn,
’t is God die troost en smarten lenigt.
Opgedragen aan de ouders van Jesse.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4011
nu 't voor hun oog verduisterd is.
Met in hun hart 't waarom, de vragen,
maar bovenal 't schrijnend gemis.
Heer zij die nu gebonden zitten,
in schaduw van de bitt're dood.
Voor hen Heer stijgen onze beden,
tot U omhoog voor hen in nood.
Schenk hen weer uitzicht deze dagen,
door pijn om wat is weggesnoeid.
Verlies, zo moeilijk Heer te dragen,
wat hart en zinnen heeft geboeid.
Heer, hef toch op hun moede harten,
hun wezen door verslagenheid.
Wees hen nabij Heer in hun smarten,
tot luisteren en tot troost bereid.
In 't leed wat haast geen mens kan dragen,
wat om verlichting vraagt van 't kruis.
Spreek dan dit woord tot hen die klagen,
"Veilig droeg Ik dit kind naar huis".
Ik zal Uw tranen doen bewaren,
tot u eens komt in 't hemelsland.
In Mijn albastenkruik vergaren,
schenkend als parels uit Mijn hand.
Ter nagedachtenis aan Jesse
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Hoogveld, Anne M
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 4342
De bloementuin in poederige tinten
verdwaalt tussen het bronsverkleurend blad
In ochtenddauw is ragfijn draad gesponnen
herinneringen in patroon gevat
Het najaar koelt de bijna zoete vruchten
behoedzaam nog door lauwe grond gestreeld
De gulle takken reiken naar de aarde
waar het verlangen plagend wordt bespeeld
De paddenstoelen rijgen kralenslingers
in vochtig mos dat hun verbond verzwaart
En ongeroerd, door werkeloze handen,
wordt de voorbije tijd voorgoed bewaard
Het zilver schittert onder oude bomen
wanneer de wind de ijle kruinen kust
En in de takken kwetteren de vogels
gelaten wachtend op hun winterrust
De rijke grond, bezwangerd van de zaden,
bewaart beloftes voor het volgend jaar
De tuin, zacht geurend, weeft weemoedig dromen
om de beelden die ik graag bewaar
Anne M. Hoogveld