- Details
- Geschreven door: Verhoef, Coral
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3175
handen in elkaar
vormen een licht
dat zuiver straalt
in al zijn vormen
daalt het op zijn kerken neer
uit het duister stijgt de zin
van mijn bestaan
het orgel zwelt aan en vult de ruimte .
Coral Verhoef
7 april 2006
- Details
- Geschreven door: Verhoef, Coral
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 3553
een licht lichter
dan alle lichten
is mij opgegaan
als een kaars hoopvol
vanuit breekbarehoeken
klarend mijn ziel
met het zicht
op morgen
elk van ons
wordt verwacht.
Coral Verhoef
7 april 2006
- Details
- Geschreven door: Boorsma-Navest, M.A.
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 4329
Wat kan er in dit leven
Ons meer vreugde geven
Dan de woorden..... het is volbracht..
Houdt goede moed, IK heb de wereld overwonnen.
En geeft Zelf de nodige kracht
Om te volharden tot het einde.
Waar Hij vol liefde op ons wacht
alle tranen zal Hij drogen
verdriet is voorgoed voorbij
Jezus lijden,sterven en opstaan
Zijn van grote betekenis
zowel voor u als voor mij.
M.A. Boorsmanavest
7 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3518
Ik weet dat je over mijn schouder doet kijken.
vanuit de onzichtbare wereld vandaan.
En dat je het liefste mij zou doen vertellen,
hoe daarheen je reis was naar 't nieuwe bestaan.
Nadat je van hier nu naar daar bent vertrokken,
daar bent in een sfeer nog voor mij onbekend.
Ik weet dat het licht van de hemel deed lokken,
en voortaan voor altijd bij Jezus nu bent.
Maar 'k weet 't is niet mogelijk om te vertellen,
wat jij in de hemelse sferen beleefd.
Wel weet ik dat zorgen je daar niet meer kwellen,
en dat daar Gods liefde je altijd omgeeft.
Bij Vader en Zoon doe je voortaan nu wonen,
daar is nu voortaan nu je veilig tehuis.
Waar d' engelen aan je de ruimte doen tonen,
d' onmetelijke ruimte van het Vaderhuis.
Je zult daar geliefden, bekenden weer treffen,
met hen in de arm door de hemel doen gaan.
De glans en de vreugd van de hemel beseffen,
die je nu voor eeuwig voor ogen zal staan.
Wij zullen elkander vast eenmaal ontmoeten,
leidt mij dan als vroeger maar rond aan je hand.
Wij zullen elkaar dan in Gods vreugd begroeten,
hernieuwend bij 't weerzien, de verbroken band.
(Bij het overlijden van mijn moeder.)
Justus. A. van Tricht
7 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5278
Hoe dichter ik kom bij het huis van mijn vader,
hoe sneller mijn hart in mijn binnenste klopt.
Geopend zijn armen, trad hij mij snel nader,
de vreugde in zijn hart had hij niet weggestopt.
Hij deed mij verblijdt in zijn armen weer sluiten,
en nam mij als zijn kind genadig weer aan.
Met vreugd' in zijn ogen, deed zijn mond zich uiten,
en zacht klonk zijn stem: Kind waar kom je vandaan.
Met kleren verfomfaaid, gescheurd en geschonden,
met handen en voeten bebloed en vereelt.
Heb ik hem beleden mijn fouten mijn zonden,
verteld van mijn leven met varkens gedeeld.
Nadat ik mijn erfdeel van hem deed verkwisten,
met "vrienden" en "vrouwen" en drankfeest gepaard.
Door schulden te maken en eind'loze twisten,
hem zeggend ik ben u als zoon niets meer waard.
Maar vader hij heeft voor mij anders besloten,
hij nam mij met blijdschap weer op in zijn huis.
Vergevende mij hoe ik hem had verdroten,
aanrichtend een feestmaal, voor mij bij hem thuis.
Hij heeft mij opnieuw, in mijn eer doen herstellen,
mijn lompen verwisseld, schonk mij een nieuw kleed.
Ik heb hem toen over mijn schaamt' doen vertellen,
voor alles wat hij weer in liefd' voor mij deed.
De klacht van mijn broeder, wou vader niet horen,
maar sprak met zijn woorden vermanend hem toe.
Waarom met je boosheid,mijn vreugde verstoren,
om 't kalf wat ik slachtte, 'k beslis wat ik doe.
Wees blijde met mij om hem die was verloren,
is wedergekeerd tot zijn ouderlijkhuis.
Ik heb hem vergeven en hij doet behoren,
voortaan hier bij mij is zijn veilig tehuis.
hoe sneller mijn hart in mijn binnenste klopt.
Geopend zijn armen, trad hij mij snel nader,
de vreugde in zijn hart had hij niet weggestopt.
Hij deed mij verblijdt in zijn armen weer sluiten,
en nam mij als zijn kind genadig weer aan.
Met vreugd' in zijn ogen, deed zijn mond zich uiten,
en zacht klonk zijn stem: Kind waar kom je vandaan.
Met kleren verfomfaaid, gescheurd en geschonden,
met handen en voeten bebloed en vereelt.
Heb ik hem beleden mijn fouten mijn zonden,
verteld van mijn leven met varkens gedeeld.
Nadat ik mijn erfdeel van hem deed verkwisten,
met "vrienden" en "vrouwen" en drankfeest gepaard.
Door schulden te maken en eind'loze twisten,
hem zeggend ik ben u als zoon niets meer waard.
Maar vader hij heeft voor mij anders besloten,
hij nam mij met blijdschap weer op in zijn huis.
Vergevende mij hoe ik hem had verdroten,
aanrichtend een feestmaal, voor mij bij hem thuis.
Hij heeft mij opnieuw, in mijn eer doen herstellen,
mijn lompen verwisseld, schonk mij een nieuw kleed.
Ik heb hem toen over mijn schaamt' doen vertellen,
voor alles wat hij weer in liefd' voor mij deed.
De klacht van mijn broeder, wou vader niet horen,
maar sprak met zijn woorden vermanend hem toe.
Waarom met je boosheid,mijn vreugde verstoren,
om 't kalf wat ik slachtte, 'k beslis wat ik doe.
Wees blijde met mij om hem die was verloren,
is wedergekeerd tot zijn ouderlijkhuis.
Ik heb hem vergeven en hij doet behoren,
voortaan hier bij mij is zijn veilig tehuis.
Justus A. van Tricht
7 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4213
Ik zag Hem door de straten gaan,
met 't volk dat zich om Hem deed scharen.
Hij was bewogen en begaan,
met vele zieken die er waren.
Hij nam de tijd Hij had geduld,
voor kreupelen, melaatsen, blinden.
Met liefde was Zijn hart vervuld,
de minsten waren beste vrinden.
Hij was het die hen weer genas,
Zijn woord bood hun weer nieuwe kanzen.
Hij die de Heer en Heiland was,
liet hen van vreugde blijde dansen.
De rijken wees hij op hun pint,
Hij onderwees hen deed hen leren.
Op 't kwade had Hij het gemunt,
vroeg hun zich daarvan te bekeren.
Hij schonk aan hongerigen brood,
de boze geest deed Hij verdrijven.
Hij wekte doden uit de dood,
en deed met kinderen verblijven.
Maar zij die zochten aardse macht,
zijn namen Hem de Heer gevangen,.
En hebben Hem aan 't kruis gebracht,
waaraan Hij lijdende moest hangen.
Ook dat heeft Hij in liefd' gedaan,
en 's werelds zonde en schuld gedragen.
Gods Zoon die voor ons in wou staan,
opdat voor ons het licht zou dagen.
Maar dood en graf hield Hem niet vast,
de Heer is uit de dood verrezen.
Zijn schouders droegen alle last,
die ons weer kindren Gods laat wezen.
Justus A. van Tricht
6 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4530
Heer laat mij in Uw lichtschijn wand'len,
als ik door 't donker duister moet.
Wanneer de nacht mij doet omsluiten,
en ik geen pad vind voor mijn voet.
Maar als U aan mijn zijde gaat,
en met Uw licht , mij laat omschijnen,
Dat om mijn heen haar mantel slaat,
zal rondeom 't duister Heer verdwijnen.
Heer stap voor stap doe ik betreden,
U volgend die de weg mij wijst.
Om weer de dag te zien ontluiken,
mijn hart Uw liefdezorgen prijst.
Want aan Uw hand word ik geleid,
U trouw zal nimmer mij begeven.
Daarin blijft U mij toegewijd,
al gaande met U door het leven.
Met U zal 'k eens het doel bereiken,
wat mij voor ogen is gesteld.
Dan openen zich de hemeldeuren,,
Uw schatten voor mij uitgeteld.
Dan hangt U mij de mantel om,
het witte kleed voor mij geweven.
Als ik betreed Uw heiligdom,
door licht en vrede blij omgeven.
Justus A. van Tricht
6 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4132
Wil je ook je hart verwarmen,
aan de liefde van de Heer.
Die je nodigt om te komen,
levend in die blijde sfeer.
Liefde die je deed verlangen,
maar bij mensen nergens vond.
Jezus stilt je hartsverlangen,
Hij sluit met je Zijn verbond.
Als je liefde hebt ervaren,
geeft die liefde je weer kracht.
Omdie liefde uit te dragen,
dat is wat de Heer verwacht.
Wees geduldig en lankmoedig,
houdt de liefde steeds in stand.
Schenk haar rijk en overvloedig,
door haar gloed die in je brandt.
Wil dan Jezus daarin volgen,
leef Zijn woord in daden na.
Net als Jezus heeft gedragen,
't eigen kruis naar Golgotha.
Liefde vraagt om veel vergeven,
zeventig maal zeven maal.
Liefde leidt je tot het leven,
naar Zijn hemelse onthaal.
Justus A. van Tricht
6 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5178
het woord van halt toe dat hem remt.
Wie stopt hem in zijn kwade streven,
op eigen lust, genot gestemd.
Wie zal beschermen heelt de schade,
zo diep in zielen toegebracht.
Van hen die worden overladen,
door hen met valse overmacht.
Wie neemt de kinderen in bescherming,
de vrouw, de mens die wordt veracht.
Wie toont zijn woede, zijn ontferming,
als incest speelt, er wordt verkracht.
Wie zet zich in voor hen die vielen,
in moord'naars handen van de ziel.
Wie zal voor 't onrecht nimmer knielen,
voor hen die in de diepten viel.
Wie trekt ten strijde, is bewogen,
wanneer een kind, een mens geschaad.
Met pijn en rood doorlopen ogen,
verwondt door deze wereld gaat.
Wie neemt het op en zal niet zwijgen,
daar waar hij onrecht ziet, ontmoet.
In allerlei gedaant zich rijgen,
wie zet daarop de dwarse voet?
Wie neemt het op tegen de leugen,
't bedrog berekenend en koel.
Welk mens kan zich daarin verheugen,
wanneer dit strijd met zijn gevoel?
Wie laat er de beschuldigingen,
die vals zijn rustig voortbestaan.
Wie laat zich door het kwaad omringen,
en wil voor 't recht niet in doen staan.
Dat is de wereld zijn de beelden,
gebrokenheid van ons bestaan.
De dingen die wij zien en deelden,
de afschuw van wat wordt gedaan.
Maar velen doen niet echt meer horen,
gaan aan de noodkreten voorbij.
En zo gaat menigeen verloren,
men legt hun nood te snel terzij.
Maar zij die waarlijk durven strijden,
een thuis een burcht voor mensen zijn.
Die onder onrecht moesten lijden,
zullen voor God rechtvaardig zijn.
Wie hun de hand in liefde reiken,
en waarlijk met hen zijn begaan.
Kunnen God recht in d' ogen kijken,
als zij eens voor Hem zullen staan.
Justus A. van Tricht
6 april 2006
- Details
- Geschreven door: Boorsma-Navest, M.A.
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 5741
Soms zit ik in gedachten
Denk over alles na
Hoe Hij heeft geleden
Aan het kruis op G0LGOTHA
Een ding weet ik zeker
Dat Hij dat ook voor mij deed
Hoe oud ik ook mag worden
Ik bid…………………….
dat ik dat nooit vergeet.
M.A. Boorsmanavest
5 april 2006
- Details
- Geschreven door: Boorsma-Navest, M.A.
- Categorie: Verdriet
- Hits: 3735
kinderen getrouwd
man mij ontvallen
ouders overleden
gezondheid weggevallen
ook werd mijn thuis
een verzorgingshuis
dus ben ik nu alleen,
of toch niet………
Ik ben wel, maar voel mij
niet alleen
er gaat geen dag voorbij
of Hij zorgt voor mij
al moest ik dan
huis en haard verlaten
met Hem kon ik alles bepraten
Hij werkt door mensen heen
en heeft in alles voorzien.
rest mij slechts te danken
en op Hem te blijven zien.
M.A. Boorsmanavest
5 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3561
'k Volg Hem mijn Herder op de voet,
waarheem Hij mij zal leiden.
'k Vertrouw dat wat Hij doet is goed,
Hij schenkt mij hartsverblijden.
Want waar mijn Heer en Heiland gaat,
wiens liefd' voor mij doet zorgen.
Daar vind ik heil daar vind ik baat,
bij Hem ben ik geborgen.
Hij is het die mij wegen wijst,
die wij tesaam betreden.
Waar 't licht der zon voor mij oprijst,
daarop richt ik mijn schreden.
Maar ook in tijden van bezwaar,
als moeite en zorg mij kwellen,.
Dan word ik steeds Zijn licht gewaar,
en 't mij voor ogen stellen.
Met Jezus ga ik hand in hand,
met Hem ben 'k nauw verbonden.
In liefde die mij steeds omspant,
in Hem een vriend gevonden.
'k Bespreek met Hem wat in mij leeft,
mijn hart Hem toevertrouwend.
Die wat het nodig heeft mij geeft,
mij met Zijn woord opbouwend.
Mijn vreugde kan ik aan Hem kwijt,
maar ook mijn bittere tranen.
't Verdriet als het mijn ziel doorsplijt,
en moed en kracht soms tanen.
Hij spreekt nooit woorden van verwijt,
is enkel liefde gevend.
Hij is tot steun mij steeds bereid,
met grote trouw omgevend.
Hij is mijn Gids, Hij gaat mij voor.
Hij heeft altijd een luist'rend oor,
bevrijdend is Zijn hand'len.
Door moeilijkheden loodst Hij heen,
door tijden van benauwen.
Hij laat mij nimmermeer alleen,
maar eenmaal 't thuisland schouwen.
waarheem Hij mij zal leiden.
'k Vertrouw dat wat Hij doet is goed,
Hij schenkt mij hartsverblijden.
Want waar mijn Heer en Heiland gaat,
wiens liefd' voor mij doet zorgen.
Daar vind ik heil daar vind ik baat,
bij Hem ben ik geborgen.
Hij is het die mij wegen wijst,
die wij tesaam betreden.
Waar 't licht der zon voor mij oprijst,
daarop richt ik mijn schreden.
Maar ook in tijden van bezwaar,
als moeite en zorg mij kwellen,.
Dan word ik steeds Zijn licht gewaar,
en 't mij voor ogen stellen.
Met Jezus ga ik hand in hand,
met Hem ben 'k nauw verbonden.
In liefde die mij steeds omspant,
in Hem een vriend gevonden.
'k Bespreek met Hem wat in mij leeft,
mijn hart Hem toevertrouwend.
Die wat het nodig heeft mij geeft,
mij met Zijn woord opbouwend.
Mijn vreugde kan ik aan Hem kwijt,
maar ook mijn bittere tranen.
't Verdriet als het mijn ziel doorsplijt,
en moed en kracht soms tanen.
Hij spreekt nooit woorden van verwijt,
is enkel liefde gevend.
Hij is tot steun mij steeds bereid,
met grote trouw omgevend.
Hij is mijn Gids, Hij gaat mij voor.
Hij heeft altijd een luist'rend oor,
bevrijdend is Zijn hand'len.
Door moeilijkheden loodst Hij heen,
door tijden van benauwen.
Hij laat mij nimmermeer alleen,
maar eenmaal 't thuisland schouwen.
Justus A van Tricht
5 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4614
en Hij vraagt of Hij binnen mag komen.
Als een vriend als een gast in uw hart,
om als metgezel daarin te wonen.
Hij komt met Zijn vrede, Hij komt met Zijn licht,
om 't duister wat heerst te verdrijven.
Hij schenkt u Zijn liefde, Hij brengt u het bericht,
dat Hij graag bij u wil verblijven.
Zie Hij staat aan de deur en Hij klopt,
en Hij vraagt of Hij binnen mag komen.
Als een vriend als een gast in uw hart,
om als metgezel daarin te wonen.
Hij wijst u niet af,maar aanvaard u als mens.
met al uw tekort en gebreken.
Uw geluk is Zin doel, en uw heil is Zijn wens,
Zijn trouw zal Hij nimmer verbreken.
Hoor Hij staat aan de deur en Hij klopt,
maar Hij heeft nog geen antwoord gekregen.
En houdt u zich verborgen, verstopt
en in stilte in 't donker gezwegen.
Is het twijfel of angst die u 't openen belet,
om de Heiland in 't hart toe te laten.
Waardoor u de deur daarvan niet openzet,
en wacht tot Hij u zal verlaten?
Hoor Hij staat aan de deur en Hij klopt,
Jezus weet van uw moeiten en zorgen.
Hij weet hoe u worstelend vaak tobt,
maar bij Hem bent u veilig geborgen.
Ontsluit toch de deur van uw hart maar voor Hem,
dan zal Hij van zorg u bevrijden.
Laat Hem toch niet staan, geef gehoor aan Zijn stem,
en laat u door Zijn hand maar leiden.
Heeft u nu de stap toch gewaagd,
Hem uw redder maar binnen gelaten.
Die Zijn toegang tot u heeft gevraagd,
om als heelmeester met u te praten.
Hij kent als geen ander wat er in u leeft,
wil luisterend zijn naar uw woorden.
Hij schenkt u Zijn vrede, Zijn woord dat Hij geeft,
ontboeit u van lasten en koorden.
Justus A van Tricht
5 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5314
De narcissen met hun trompetten,
vertellen van het legen graf.
Dat Christus nimmer deed beletten,
om leggende het doodskleed af.
De dood voorgoed zijn plaats te wijzen,
en hem te binden door zijn kracht,
Om overwinnend te verrijzen,
in volle glorie en met macht.
Hoor hoe de vroege vogels zingen,
de Heer is waarlijk opgestaan.
Zie hoe de jonge lammeren springen,
en huppelend door de weiden gaan.
Zie hoe hij nadert tot de zijnen,
de tekenen van ZIjn wonden toont.
De levensvorst Hij doet verschijnen,
door 't licht van Pasen blij gekroond.
Hij heeft de tempel doen herbouwen,
zoals hij eenmaal had voorspeld.
Nu doet het oog het wonder schouwen,
Hij is het huis wat is hersteld.
Dat aan het kruis werd afgebroken,
waaraan het langzaam werd verwoest.
Waar nu de vaan is opgestoken,
naar 't woord dat Hij vervullen moest.
Christus heeft weer de weg ontsloten,
gehoorzaam 's Vaders wil vervuld.
En als het offerlam besloten,
de weg tot God opnieuw onthuld.
Hij levensvorst heeft overwonnen,
Zijn opdracht tot het eind volbracht.
Waarom 't de Vader was begonnen,
Zijn kinderen tot Hem thuis gebracht.
Justus A van Tricht
5 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5682
De blijde dag is aangebroken,
de morgenstond is opgegaan.
Het Paaslicht is voor ons ontloken,
de Heer is waarlijk opgestaan.
Hij die de lasten heeft gedragen,
het kruis de smarten en de pijn.
Hij heeft de dood met kracht verslagen,
wiens macht niet durend meer zal zijn.
Onz' ogen zien het graf verlaten,
de windselen liggen opgerold.
Verwonderd en in vreugdestaten,
zien wij de grafsteen weggerold.
De bloemen en de vogels juichen,
en tonen blij hun kleurenpracht.
Een engel laat aan ons getuigen,
het wonder door de Heer volbracht.
Wie zal er nu de dood nog vrezen,
nu Christus overwonnen heeft.
Zijn heerschappij en macht bewezen,
dat Hij verrezen is en leeft.
Wij worden met het licht omgeven,
dat van Zijn heerlijkheid verhaalt.
Door Hem ontvangen wij het leven,
in al Zijn liefd' voor ons betaald.
In Christus zijn wij rijksgenoten,
behorend tot Zijn koninkrijk.
Hij heegt ons in Zijn hart gesloten,
wij zijn weer kinderen Gods gelijk.
God maakt ons eenmaal edelingen,
met wit geweven klederen aan.
Wanneer wij eens als hemelingen,
met Christus 't Godsrijk binnengaan.
Justus A van Tricht
5 april 2006
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5413
Als ik mat en moede ben,
wil mij Uw kind dan dragen.
Wanneer mijn voet niet verder kan,
door leed en tegenslagen.
Wanneer mijn ziel vermoeid bedrukt,
door pijn, verdriet belaagd.
Mijn hart en geest terneder drukt,
Heer om Uw uitkomst vraagt.
Plaats Heer Uw licht dan voor mijn oog,
laat daardoor 't donker wijken.
Wijs mij dan op Uw kleurenboog,
die van Uw trouw laat blijken.
U die mijn tranen droogt en stilt,
waaruit Uw liefde blijkt.
En uit de diepten opgetild,
de hoogten wordt bereikt.
Ik leg mijn hand in d' Uwe Heer,
waarvan mijn heil moet komen.
Uw woord, Uw rust, Uw vredesfeer,
zal dan mijn ziel doorstromen.
Bij U vind ik geborgenheid,
die 't al te boven gaat.
U bent het die mijn hart verblijdt,
en het weer zingen laat.
wil mij Uw kind dan dragen.
Wanneer mijn voet niet verder kan,
door leed en tegenslagen.
Wanneer mijn ziel vermoeid bedrukt,
door pijn, verdriet belaagd.
Mijn hart en geest terneder drukt,
Heer om Uw uitkomst vraagt.
Plaats Heer Uw licht dan voor mijn oog,
laat daardoor 't donker wijken.
Wijs mij dan op Uw kleurenboog,
die van Uw trouw laat blijken.
U die mijn tranen droogt en stilt,
waaruit Uw liefde blijkt.
En uit de diepten opgetild,
de hoogten wordt bereikt.
Ik leg mijn hand in d' Uwe Heer,
waarvan mijn heil moet komen.
Uw woord, Uw rust, Uw vredesfeer,
zal dan mijn ziel doorstromen.
Bij U vind ik geborgenheid,
die 't al te boven gaat.
U bent het die mijn hart verblijdt,
en het weer zingen laat.
Justus A van Tricht
5 april 2006
- Details
- Geschreven door: Pelgrims, Roger
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 4385
De zon glijdt langs de hemel,
zich spiegelend aan de wolken
schenkt zij ons licht en warmte.
Maan en sterren verklaren
de nachtelijke horizon, en gidsen
ons doorheen de duisternis.
Laat dit stille landschap, Heer,
een bron van Liefde en Vrede zijn,
voor mijzelf,
voor vrienden,
voor iedereen die ik mijn vijand waan.
Laat geluk neerdalen over alle leven op aarde
Roger Pelgrims
3 april 2006
- Details
- Geschreven door: paauw, jannie de
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 4700
De naakte takken
strekken zich ten hemel,
zo troosteloos
en kaal.
Het trieste druipt er af
aan alle kanten,
totdat God dat verandert
met een zonnestraal.
Dan staat ineens diezelfde boom
te stralen
met wel duizend diamanten.
En ik begrijp
die stille wenk,
een Godsgeschenk.
Jannie de Paauw.
4 april 2006
uit de bundel; Laat los, houd vast
- Details
- Geschreven door: Kralt, Peter
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3826
De dood
hij loopt schrijlings
voorbij
verward
loop ik verder
‘k heb nog
geen tijd
om met hem
te discussiëren
Biddend
op straat
wordt alles
witter
ik sluimer
stil in de
warmte weg
speels gedragen
op heilige Handen
Peter Kralt
4 april 2006
- Details
- Geschreven door: Ebing, Tineke
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 3954
Al eeuwen lang
bezingen wij
het lijden van Christus
komen dichter bij
de waarheid
achter de woorden
opstanding
en eeuwig leven
Zijn in staat meer te zien
ons bewustzijn wordt
meer en meer geopend
voor die andere dimensie
De sluier van het voorhangsel
scheurt in tweeën
Zijn voorbeeld
moeten wij volgen
Zijn wij in staat
om de weg van
Jezus te gaan?
In ons zelf moet het
Christus bewustzijn groeien
die Goddelijke vonk
moet aangeraakt
en tot wasdom komen
Niet alleen dromen
van een land waar
enkel licht en liefde woont
Wij zijn in staat
om die hemel op aarde
te creëren,
we moeten nog veel leren,
maar het is nog niet te laat
Dat is de boodschap van Pasen
van Jezus' verrijzenis
We moeten niet bij de pakken
neerzitten,
en zuchten onder terrorisme
Schreeuw het uit
laat je stem horen
Jezus Christus
is niet voor niets geboren,
Hij liet zien
dat liefde
Altijd overwint
Durf een ander standpunt
in te nemen,
doe de wapenrusting Gods
aan, en neem de tijd
om mensen de liefde te leren
om te zien naar elkaar
Niemand is beter dan
een ander,
Wij zijn innig verbonden
met elkander,
ziel van mijn ziel
broeder en zuster
blank of bruin
het maakt niets uit,
God ziet het hart aan,
luisteren wij naar Zijn stem?
in de stilte kun je Hem horen!
Laat je Goddelijke afkomst
niet verloren gaan,
Ga in Jezus' naam
aan het werk !
En je zult gezegend zijn
3 april 2006
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 4730
Zes bomen staan in een rond
in de bemoste grond,
hun toppen rijken naar boven
als of ook zij in een opperwezen geloven.
Maar zoals je ziet;
eendrachtig geloven doen zij niet.
Iedere boom heeft zijn gezicht,
op een andere wijze naar boven gericht.
Iedere boom neemt voor zijn weg naar boven
een andere koers naar het licht.
Even zo doen wij alleen geloven
zoals het ons is toegedicht.
Ook wij worden uit elkaar gedreven;
daar het licht op velerlei wijze is beschreven,
maar hoe men het ook bedicht
overal schijnt aan het einde voor een ieder het zelfde licht.
Dolf de Jong
3 april 2006
- Details
- Geschreven door: Jong, Dolf de
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4236
Wat is nu toch geluk?
Kan men het zien?
Of kan men het voelen?
Wat wil men met geluk bedoelen?
Kan men rijk
en toch gelukkig zijn?
Terwijl mensen om je heen creperen.
Zou dat het gelukkig zijn niet weren?
ligt het geluk alleen maar bij de rijken?
Dan staat geluk gelijk aan geld
en is het met de armen slecht gesteld.
Of komt er voor gelukkig zijn wat anders kijken?
Of komt het gevoel van geluk
alleen bij die mensen
die alles hebben en krijgen
wat zij zich wensen?
Nee geluk moet men
in een andere dementi bekijken.
Geluk dat vind je niet alleen bij rijken.
Er zijn ook andere vormen die ik ken.
Aan geluk daar kan men bouwen
door een wederzijds vertrouwen.
Geluk vindt men in tevredenheid
als men elkaar verblijd.
Gelukkig zijn is een gevoel
dat men voelt ondanks enig gemis
Maar je voelt pas het geluk, als je ophoudt
te beweren dat het elders is.
Dolf de Jong
3 april 2006
- Details
- Geschreven door: Vlijmen, Rob van
- Categorie: Bewogenheid
- Hits: 6986
Daar liep een keurige man in een mantelpak
zijn kleren drijfnat in de zon.
Zijn weg omlaag naar de top van de berg
kwam telkens uit waar hij ook begon.
“Ik denk dat ik weet wat ik zoek” zei hij
met gebroken, vastberaden stem.
Men keek op hem neer, die keurige heer,
en zei: “er is écht geen hoop voor hem”.
Jezus zei: “Ik ben gekomen zodat
Ik de hopeloze nog redden kan”.
Maar wie van Zijn discipelen oordeelt niet,
maar ontfermt zich over deze arme man?
Rob van Vlijmen
3 april 2006
- Details
- Geschreven door: Charmaine Gedichtensite.nl
- Categorie: Doop volwassenen
- Hits: 16766
in een wit gewaad.
Stralend als de zon,
een glimlach op je gelaat.
Zoals je zong,
vol overgave sprak.
Uit liefde voor de Heer.
Mijn oog en hart brak.
Zo ging je ten onder,
in het watergraf.
Je oude leven, voorgoed voorbij
Hij droeg jouw schuld en straf.
Als teken van Zijn trouw,
mocht je met Hem opstaan.
Delend in Zijn overwinning.
In Christus een nieuw bestaan
Veilig in Zijn bescherming.
Nu en morgen, voor wat is geweest.
Parel van grote waarde.
Dank U Heer, genade geneest.
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 4747
We vieren dan de opstanding uit de dood
eerst gaat daar verraad en lijden aan vooraf
dat wordt vaak vergeten want het is toch feest.
Het is weer Pasen.
Er kleeft bloed aan handen van mensen
die onschuldig over lijken gaan en
met een gerust hart de andere kant opkijken.
Het is weer Pasen.
Op weg met de doornen kroon
een kruis naar de plek waar
de mensheid gered moet worden.
Tussen een mensenmassa door
loopt Jezus zijn eenzame weg
alleen een landarbeider moest het kruis dragen.
Op de Schedelplaats werd Jezus
door mensenhanden aan het kruis genageld
een enkeling liet een traan om Hem.
De duisternis was al ingevallen toen Jezus de Geest gaf
hij werd in linnendoeken gewikkeld en in een rotsgraf gelegd
waar een zware steen voor werd gerold om het graf af te sluiten.
Het is weer Pasen.
De steen is weg, het graf is leeg
Hij die leeft is niet meer onder de doden.
Zo is het Paasmorgen geworden.
De duisternis heeft plaats gemaakt voor het Licht.
We vieren dat de dood is overwonnen.
een enkeling liet een traan om Hem.
De duisternis was al ingevallen toen Jezus de Geest gaf
hij werd in linnendoeken gewikkeld en in een rotsgraf gelegd
waar een zware steen voor werd gerold om het graf af te sluiten.
Het is weer Pasen.
De steen is weg, het graf is leeg
Hij die leeft is niet meer onder de doden.
Zo is het Paasmorgen geworden.
De duisternis heeft plaats gemaakt voor het Licht.
We vieren dat de dood is overwonnen.
De zon gaat op en met de zon ook de hoop
en als de zon weer onder is gegaan
hebben wij die dag geleerd van onze zonden
de hoop groeit als groen blijvende bladeren aan onze levensboom.
Pasen is voorbij, maar elke dag begint als een Paasmorgen..
Klaas van Eijbergen
hebben wij die dag geleerd van onze zonden
de hoop groeit als groen blijvende bladeren aan onze levensboom.
Pasen is voorbij, maar elke dag begint als een Paasmorgen..
Klaas van Eijbergen
2 april 2006