- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 10112
Laat de lichtjes schijnen
in je groene levensden
en zeg: ik ben blij dat
ik de goede Gever ken,
die mijn boom gevormd heeft
tot een luisterrijke pracht,
flonkerend voor and’ren
in de stille, heil’ge nacht.
Laat je takken groeien,
zo breed dat een ieder ziet
dat je aan de naasten
luwte en bescherming biedt.
Tooi al je versiers’len
met een goudgekleurde glans,
die aan de verdrukten
schenkt een nieuwe levenskans.
Laat je lichtjes stralen
in het midden van de nacht,
om de plaats te wijzen
naar waar de Verlosser wacht.
Geef je boom de schoonheid,
die dit feest van jou verlangt.
’t Is pas kerstfeest vieren
als je zo het Kind ontvangt!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 8324
't is laat
het donker
komt nabij
secondes kruipen
niet terug
maar gaan voorgoed
voorbij
't is laat
wat was
is kortgeleden
de tijd tikt door
de dagen zijn
verstreken
't wordt vroeg
de Nieuwe Dag
breekt aan
daar is geen tijd,
voor eeuwig
eeuwigheid.
- Details
- Geschreven door: Verhoeven, P.
- Categorie: Kerst
- Hits: 5270
Niet om een wonder
uit vreemde verte
niet om een engel
de aarde hoog te boven
niet om een kind
vanuit de hemel neergedaald
bidden wij - maar
om engelen van mensen
dagelijks om ons heen
om het wonder van vrede
voor hier en overal
om het vertrouwen
dat spreekt uit kinderogen
om de mens Jezus,
- kind van Bethleham
man van Nazaret -
in wie Gij, God en Goed,
bent gezien de eeuwen door
Peer Verhoeven
- Details
- Geschreven door: Lievaart, Inge (overl.15-10-2012)
- Categorie: Kerst
- Hits: 7291
Hier kent het hart geen hoogmoed meer:
wie buigt hier niet en knielt niet neer
waar God zich heeft gebogen
en mens werd, vingers, ogen
een hart, om diep in onze pijn
als nooit dichtbij te zijn.
Wie lacht hier niet - door tranen heen -
het boze hart, die harde steen,
wordt, door zijn liefde aangeraakt
weer zacht, weer menselijk gemaakt.
Inge Lievaart
Uit: Een kind met de ogen van God
Gedichten over advent en kerst
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Kerst
- Hits: 3350
geboren in een stal.
Zijn naam zal Jezus heten,
die koning wezen zal.
Maria die Hem baarde,
wond Hem in doeken zacht.
Nadat zij Hem op aarde,
ten leven had gebracht.
Uit d’ hemel bracht een engel,
aan herders ’t blijde bericht.
Zij hebben toen hun voeten,
Naar Bethlehem gericht.
Daar waar zij Jezus vonden,
Gedoekt in ’t stro gehuld.
Hij Redder onzer zonden,
met Goddelijk licht vervult.
Uit ’t oosten kwamen wijzen,
met wierook mirre en goud.
Ook ’t Kindje eer bewijzen,
dat kwam voor ons behoud.
Gevend Hem eer, aanbaden,
z’ het hemels Koningskind.
Dat op zich zou gaan laden,
het kruis, de Mensenvrind.
Met allen gaan wij vieren,
dit blij geboortefeest.
En onze harten sieren,
met vreugde, die geneest.
Want wie naar Jezus kijken,
die wordt diep aangeraakt.
Zijn warme blik laat blijken,
dat Hij ons zalig maakt.
De tekst is door de auteur getoonzet, en op aanvraag verkrijgbaar.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3346
Ik heb bij de kribbe stil gestaan,
en bij het Kind geknield.
Dat heeft mijn wezen goed gedaan,
mij met Zijn liefd’ bezield.
Dit Kind door mij bemint, zo teer,
dat heeft mijn hart geraakt.
Ik gaf het Hem de Koning, Heer,
die mensen zalig maakt.
Ben jij ook bij de krib’ geweest,
waarin dit Kindje ligt.
Dat ons van zond’ en schuld geneest,
en is der wereld Licht!
Het kind vraagt van ons, ons hart geheel,
in overgave aan Hem.
Zo krijgt elk aan het Gods heil deel,
door ’t Kind van Bethlehem.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Kerst
- Hits: 7185
Ze hadden hem heel lang gespaard,
zoals dat gaat met bomen
die, omdat zij zijn kromgegroeid,
nooit binnen zullen komen.
En ieder jaar verdwenen ze,
die pronkend naast hem stonden.
Ze werden uit de grond gespit
en op een kar gebonden.
Hij wist zich moederziel alleen,
voor hem kwamen geen lichtjes
en de bewonderende blik
uit stralende gezichtjes.
En op de avond voor de kerst,
toen ’t kaarslicht werd ontstoken,
stond hij er echt verlaten bij,
gebogen en gebroken.
Toen ieder zong van ’t Kindje klein,
in Bethlehem gekomen
en dat er maar zo weinigen
Hem hebben aangenomen,
dacht hij: Dit Kindje wilde hier
de duisternis doorbreken.
Ik zelf weet wat het zeggen wil:
op aarde licht ontsteken!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4511
Er leidt een kronkelig slingerpad,
door ’t leven naar omhoog.
Aan ’t einde ligt de hemelstad,
met gouden poorten hoog.
Het pad is steil en vreselijk smal,
maar wel de moeite waard.
Omdat wie ’t gaat hem voeren zal,
naar huis en welbewaard.
Weet op dit pad gaat Jezus voor,
dat naar de hemel leidt.
Hij wijst en houdt u in het spoor,
zodat u niet verglijdt.
’t Is niet de makkelijkste weg,
die Jezus met u gaat.
Maar de beloning van die weg,
leidt tot gewijde staat.
Er is ook nog een ander pad,
dat pad is vlak en breed.
Maar ’t leidt niet naar de hemelstad,
’t is maar dat u het weet.
Dat pad leidt ieder naar t’ verderf,
de afgrond, d’ ondergang.
Die kiest voor schijn en aards verwerf,
als zijnd van ’t grootst belang.
Hebt u uw keuze al gemaakt,
welk pad dat u zult gaan.
Of is uw hart nog niet geraakt,
wat Jezus heeft gedaan.
Hij wacht vol spanning wat U kiest,
het smalle of brede pad.
Of dat u wint of u verliest,
de schat der hemelstad.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3561
Lieve Vader, grijp mij vast,
houd mij in Uw hand gevangen.
Als U niet dicht bij me bent,
wordt het in mijn ziel zo bange.
Ik wil in Uw schuilplaats zijn,
daarvan spreken mijn gedichten
en waar bleef ik met mijn pijn,
als U niet mijn pad verlichtte!
Lieve Vader, had’k u niet
zwalkte ik op levensgolven,
werd mijn stuurloos scheepje ruw
in de woeste zee bedolven.
’t Lijkt als men mijn regels leest,
of mij angst noch zorgen plagen,
maar waar zou ik ergens zijn,
als U mij niet wilde dragen.
Lieve Vader, zonder U
was mijn leven mat en kleurloos
en de bloesem in mijn hart
door de stormen dor en geurloos.
U maakt alles nieuw in mij,
laat mijn tuinen weeld’rig bloeien
en de bloemen die er staan
haast tot in de hemel groeien!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5975
Straks kijken wij weer naar de klok,
als de minuten weer verglijden.
Voordat wij onze nieuwjaarsslok,
verheffen op de nieuwe tijden.
Dan tikken de seconden heen,
voordat de klok met twaalf slagen.
Zegt dat het oude jaar verdween,
om naar het nieuwe ons te dragen.
Dan schiet het vuurwerk weer omhoog,
en klinken rondom harde knallen.
Dan zien wij uit de hemelboog,
d’ uiteengespatte sterren vallen.
Wie neemt voor twaalven nog de tijd,
om even nog die psalm te lezen.
Hoe goed de Heer en toegewijd,
Hij ons Zijn zorg weer heeft bewezen.
Want ieder die, die woorden ziet,
en ’t van de Heer steeds blijft verwachten.
Weet hoe snel dat zijn leven vliedt,
voorbij gaat zoals zijn gedachten.
Wie dankt Hem op die avond nog,
voor al Zijn liefd’ en goede gaven.
Voor wat de Heer voor U vermocht,
en elke dag Zijn woord deed staven.
Eindig en begin met de Heer,
het jaar wat was, het jaar wat komend.
Wees dankbaar in een blijde sfeer,
voor al Zijn zegen u toestromend.
Wat ook het nieuwe jaar u brengt,
aan voorspoed zegen of aan zorgen.
Zorg dat u Hem ook dan gedenkt,
steeds veilig in Zijn hand geborgen.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3785
Kind, kom maar in Mijn armen,
in nood tot Mij gevlucht.
Laat Mij je hart verwarmen,
door angst en vrees beducht.
Mijn kind, Ik wil je troosten,
stelpend, helend, ’t verdriet.
Ik ben de Allerhoogste,
die ’t hart van binnen ziet.
Bij Mij vind je erbarmen,
ontferming in je nood.
Laat Mij je kind omarmen,
in liefd’ oneindig groot.
Bij Mij ben je geborgen,
niets rukt je uit Mijn hand.
Ik zorg dat elke morgen,
Mijn licht steeds voor je brandt.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5806
Hij die het Licht der wereld is,
is tot ons op de aard’ gekomen.
De Bron van Licht in duisternis,
waarop wij hopend deden dromen.
Ons oog is nu op Hem gericht,
wiens Licht op d’ aard nooit zal verdwijnen.
Wat door Gods hand is opgericht,
en tot in eeuwigheid blijft schijnen.
Licht dat uit ’s hemelszalen komt,
zal nooit en nimmer kunnen doven.
Het Goddelijk Licht wat tot ons komt,
is ’t eeuwig Licht dat komt van boven.
In Christus krijgt het zijn gestalt’,
en stroomt het uit over de aarde.
Waar het in mensenharten valt,
gezegend Licht van hemelwaarde.
Licht in een Kind dat als een ster,
zich met de mensheid heeft verenigd.
Dat komend van zo hoog en ver,
hun noden en hun smarten lenigt.
Dat Licht is voor ons opgegaan,
waardoor ons hart graag feest wil vieren.
Om levend in dat Licht te staan,
wat reddend hart en ziel zal sieren.
Licht dat de wereld openbaart,
dat haar verlossing eens zal komen.
Als in het schijnsel wordt vergaard,
Gods kinderen, martelaren vromen.
Het Licht der wereld, opgestaan,
zal allen met Zijn glans omhullen.
Waarin zij blijde zullen staan,
naar ’t Woord van God hen zal vervullen.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 2687
Voor mij ligt het Sterrekind,
’t Licht der wereld dat gezonden.
Door God die haar zo bemint,
uitweg biedend voor haar zonden.
Daarom ligt dit Kindje daar,
kwetsbaar, klein, gehuld in doeken.
Dat ‘k als ’s werelds Middelaar,
in een stal heb moeten zoeken.
Bij dit Kind, ben ‘k neergeknield,
en het bij de hand genomen.
‘k Voelde dat het van mij hield,
’t liet Zijn liefde mij doorstromen.
‘t Kwam voor mij en voor ons all’,
’t zal voor ons de Redder wezen.
Die ons helpen, steunen zal,
ons van moeite en pijn genezen.
Wat een zegen is dit Kind,
dat Gods liefde wil vertalen.
Die ons hart met Hem verbindt,
God die troont in ’s Hemels zalen.
Mensenzoon zo zal Hij heten,
Vredevorst, Immanuel.
God laat aan de mensheid weten,
haar verlossing, wonderwel.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Kerst
- Hits: 6062
dat het donker verdwijnt
Advent is verwachten
dat het Licht eeuwig schijnt
Advent is verwachting
vol van toekomstdromen
Advent is vooruitzien
Maranatha Hij zal komen...
Cobie Verheij-de Peuter
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Kerst
- Hits: 6086
Buigend, knielend, in de kou
tot op het bot verkleumd
Wil ik….
de weg van Maria gaan
schoorvoetend, huiverend
Wil ik…..
in haar voetstappen staan
Zij verwachtte Jezus
Ik ook…..
Cobie Verheij-de Peuter
- Details
- Geschreven door: Groen, Heleen
- Categorie: Kerst
- Hits: 4289
Een Kind van boven,
laat ons geloven,
in Liefde en Vrede,
voor ons hier beneden,
voor ons allemaal,
dat is het “Kerstverhaal”.
Heleen Groen
- Details
- Geschreven door: Homan, Mandy
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 3818
Heb jij het ook te druk
om stil te staan bij je geluk
Ben je liever alleen
moe van het schreeuwen om je heen
Haast jij je ook naar je werk
en vind je zelfs geen rust in de kerk
omdat je gedachten afdwalen
om weer verder te malen
Dwaal dan niet langer alleen
maar luister naar zijn stem
ergens in de drukte om je heen
en vind de rust bij hem
Mandy Homan
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Kerst
- Hits: 3673
Met Kerstmis is het heil begonnen,
wat God voor ons voor ogen had.
Dat in het Kind aan ons geschonken,
zou wijzen ons het levenspad.
Een Kind gekomen tot bevrijden,
het voor ons vlees geworden Woord.
De mens die voor ons wilde lijden,
aan ’t kruis met spijkers scherp doorboord.
Hij, heeft ons liefde, voor doen leven,
hoe dat dit moest, aan ons getoond.
In handel, wandel en in streven,
en ons vertelt dat liefde loont.
Liet ons getuige zijn van wonderen,
genas, heeft doden opgewekt.
En vroeg ons, ons niet af te zonderen,
Hij heeft Zijn hand naar ons gestrekt.
Hij is het die op aard’ gekomen,
al onze hoop vervullen zou.
Hij schonk ons nieuwe toekomstdromen,
en sprak tot ons “Ik houd van jou”.
Hij wist dat Hij het kruis moest dragen,
wat Vader Hem had opgelegd.
Gehoorzaam Zoon die zonder klagen,
door mens en wereld werd berecht.
Hij ging die zware weg voor allen,
heeft ’t kruis gedragen is gegaan.
Hij heeft ’t geniep, spot, hoon en lallen,
van haters, omstanders doorstaan.
Hij wist dat Golgotha zou komen,
verraad en geseling in die nacht.
Voor ’t Woord eens uit Zijn mond kon komen,
’t verlossende, “Het is volbracht”.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3886
Zij hadden hun schaapjes geteld,
maar hadden ze niet op het droge.
Als herders die vrij in het veld,
plots hoorden het Woord uit de hoge.
Een engel vertelde van ’t Kind,
in Beth’lem in ’t kribje geboren.
Waar het zich in doeken bevindt,
Licht dat in de wereld deed gloren.
Zij zochten op aandrang het Kind,
wat zij in de kribbe bevonden.
Aanbaden, die mensheid bemint,
gekomen voor schuld en haar zonden.
Zij gaven hun hart aan de Heer,
aan ’t Kindje ook met hen bewogen.
Dat schonk hen uit hemelse sfeer,
hun schaapjes nu zijnd op het droge.
Zij kregen de hemelse schat,
die ’t Kindje aan hen deed onthullen.
Door God in Zijn heilswoord vervat,
en dit in Zijn Zoon liet vervullen.
Dit Kind uit het hemelse oord,
wat Hij op de aarde liet dalen.
Als mens werd het vleselijk woord,
gekomen uit d’ hemelse zalen.
Bent u ook een herder die gaat,
vandaag om dit Kind te aanbidden?
Waarom u misschien heeft gevraagd,
er is en dat leeft in ons midden.
Dit Kind schenkt u hemelse schatten,
uw schaapjes op ’t droge eens heeft.
Een rijkdom die niet te bevatten,
Hij gaarne aan iedereen geeft!
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4627
Maak van mijn hart een machtig bouwwerk, Heer,
een monument van liefde, U ter eer.
Geef het pilaren die zelfs dragen
de zwaarste last die Gij zult vragen.
Versterk het als een burcht voor mijn verweer
en zet het op een vaste rotsgrond neer.
Maak van mijn hart een vriendelijk gebouw,
waar alle schepselen die ik aanschouw
gelukkig door de gangen dwalen
en stille rusten in de zalen
van vrede en van onbegrensde trouw,
waar ik ze zeggen zal: “Ik hou van jou!”
Maak van mijn hart een heerlijk huis, zó groot,
zó hoog, zó breed, zó diep dat alle nood
van nooit beminden en beminden
er binnenin een plaats zal vinden
en ik de harten waar de vreugde vlood,
geheel kan vullen met wat Gij mij bood!
En als Gij ‘t aanziet, grote Architect,
zeg de gebreken dan die Gij ontdekt,
opdat mijn fouten niet onteren
de tempel waar Gij wilt regeren,
waar Gij weer levenskracht in mij verwekt,
wanneer Uw zegenrijke arm zich strekt.
Maak van mijn hart een hemels paradijs,
waar alle dagen klinkt de schone wijs
van kind’ren die naar huis verlangen
om daar als erfdeel te ontvangen,
na een geheimnisvolle levensreis,
de gouden zegekroon als hoogste prijs!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Tijd
- Hits: 5373
Er is een oud jaar heengegaan
van vreugde en verdriet
en de verhalen van elk hart
geen mens van d’ander ziet.
Je kijkt nog één keer achterom,
wat was is thans voorbij:
een beetje vreugd en soms veel zorg,
het kwam bij jou en mij.
De oude deur wordt dichtgedaan,
het nieuwe jaar breekt aan.
Hoe zal het met zoveel, het huis,
de baan, de kind’ren gaan?
Het is nog onbekend gebied,
geen mens weet wat er wacht,
een hand, een arm vol tederheid,
die heel veel pijn verzacht?
Een nieuw jaar heeft zich aangemeld.
Betreed het met een lach
en denk dan aan je medemens,
die ook genieten mag.
Maak er, als’t kan, een feestgang van,
versier het met elkaar,
zodat je aan het einde zegt:
’t Was een bijzonder jaar!
Frits Deubel
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4457
Ik liep met Hem een straatje om,
ik had behoefte om te praten.
Hij luisterde, vroeg niet waarom,
had immers reeds al in de gaten,
met vragen was mijn hart bezwaard.
Hij wist dat ik graag wilde praten,
mijn zorg gedeeld aan Hem verklaard.
Ik wist ‘k kon mij op Hem verlaten.
Ik heb mijn hart bij Hem gelucht,
en Hem verteld van mijn bezwaren.
Onder de hemelsblauwe lucht,
waar wij verenigt samen waren.
Verblijd door Zijn aanwezigheid,
wist ik mij veilig en geborgen.
Voelde mij door ’t gesprek bevrijd,
van mijn gedeelde grote zorgen.
Zijn ogen keken warm mij aan,
waaruit ‘k Zijn liefde uit zag stralen.
Hij gaf mij raad, bood hulp mij aan,
om mij weer uit de put te halen.
Hij sprak: “Mijn kind, Ik ben er toch,
om zorg en moeit’ met Mij te delen.
In Mijn Woord vind je geen bedrog,
zoals je dat ervaart bij velen”.
‘k Vervolgde blijde weer mijn weg,
want ik had met de Heer gesproken.
In wiens hand ik de mijne leg,
zoals met Hem eens afgesproken.
Hij staat mij bij in ’s levenslot,
Hij immers is de Goede Herder.
Ja ik blijf wandelen met mijn God,
kom aan Zijn hand behouden verder.
Hij wijst en draagt mij op het pad,
dat ik betreden zal in ’t leven.
Wat uitkomt bij de hemelstad,
de plaats van licht en eeuwig leven.
‘k Ga regelmatig ’n straatje om,
om met de Heer weer saam te praten.
Tot dat ik in Zijn Heiligdom,
met Hem loop door de gouden straten.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 4675
Ben jij ook een schapenhoeder,
die op zoek is naar Het Kind.
Met Zijn Vader en Zijn moeder,
zich in Bethlehem bevindt.
Hoorde jij ook engelenstemmen,
en de boodschap van het Licht.
Dat op d’ aard in haar beklemmen,
voor elkeen is opgericht.
Laten wij dan samen wandelen,
en opzoek gaan naar de stal.
Luisterend naar het Woord te handelen,
waar het Kindje liggen zal.
Zie, daar waar die ster doet stralen,
is de plek van ’t Koningskind.
Licht dat wenkend ons komt halen,
leidt naar waar zich ’t Kind bevindt.
Laat ons stil, eerbiedig kloppen,
niet luidruchtig, maar beheerst.
Bij de staldeur wachtend stoppen,
waarachter stille vreugde heerst.
Wat een blijdschap om ’t aanschouwen,
knielend bij ’t geboren kind.
Er ons hart aan toevertrouwen,
wetend dat het ons bemint.
’t Kind dat voor ons is geboren,
ziet ons warm en teder aan.
Laat met Zijn geluidjes horen,
dat het ons woord heeft verstaan.
Heel de wereld moet nu weten,
van het Kind in Bethlehem.
Op dat niemand ’t zal vergeten,
blij vermeld door onze stem.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 3494
Ik heb naar ’t Christuskind gezocht,
maar ‘k merk ’t is nergens meer te vinden.
De laatste Kerststal blijkt verkocht,
en ook de herders zijn vertrokken.
Maria, Jozef zijn er niet,
en bij de kerstsfeer niet betrokken,
Verstild blijkt ook het engelen lied.
Waar is gebleven toch dit Kind,
dat ‘k zoek en zo graag wil aanbidden.
Als nergens zich de stal bevindt,
met ’t Heilig Paar niet in het midden.
Verdrongen blijkt het Heilig Kind,
dat voor de kerstman moest gaan wijken.
Die met geschenken ons verblindt.
Want overal zie ik die man,
die zich in ‘t rood en wit laat kleden.
Hij heeft de wereld in zijn ban,
de zin van ’t Kerstfeest platgetreden.
Ik erger mij steeds meer kapot,
aan dit soort wederwaardigheden.
Want ik zoek naar de Zoon van God.
Ik heb naar ’t Christuskind gezocht,
en eindelijk weer de stal gevonden.
Stond in een kerk, was niet verkocht,
in doeken lag het Kind gewonden.
De herders en het Heilig Paar,
stonden om ‘t Kindje in het midden.
Daar stil verenigd bij elkaar.
De stal, dat Kind, die hele groep,
de herders en de wijzen.
Ik deed op hen toen mijn beroep,
met mij het Kind te prijzen.
Wij hebben bij het Kind geknield,
en ’t Kind met dank vereren.
Kind dat onze harten heeft bezield.
Toen klonk ook plots gewijde zang,
uit meer dan duizend kelen.
Het was mij een vreugde van belang,
daarin te mogen delen.
Want in mijn hart is ’t Kind ontwaakt,
‘k deed ’t zingende aanbidden.
’t Kind dat ons allen zalig maakt.
Justus A. van Tricht
- Details
- Geschreven door: Lanting, Alice
- Categorie: Vrede
- Hits: 6121
oh, lieve heer, vol berouw val ik op mijn knieën
en met het schaamrood op mijn bleke wangen,
smeek ik om de zo gewenste wereldvrede,
macht en geweld verscheuren de mensheid
en onteren mij van geloof, hoop en liefde.
mijn voetstappen verdwijnen vol schaamte,
in de vermoeide grond van moeder Aarde
en vol afschuw aanschouw ik de waarheid,
dat ik een gevangene ben van de wereld.
oh, lieve heer,bij de oorsprong van uw liefde,
heeft u ons verrijkt met de schatten van de Aarde,
zodat wij de juwelen van de schepping konden nemen
om vervolgens niets terug te geven
en om de creatie ontsprongen uit uw handen,
vervolgens leeg te roven en te stelen.
oh,heer vergeef de egoïstische mensheid en laat
uw hemelse liefdevolle hart tot hen spreken,
zij verloochen het paradijs en vereren de hel,
open hun ogen en toon hen de toekomst,
leidt hen naar het licht en herschep het kwaad.