Details

Geschreven door: Harder, Frans den - Gebeden

Categorie: Gebeden bij Psalmen en Erediensten

Gepubliceerd: 15 april 2006

Hits: 4689

Frans den Harder

Details

Geschreven door: Harder, Frans den - Gebeden

Categorie: Gebeden bij Psalmen en Erediensten

Gepubliceerd: 15 april 2006

Hits: 3615

Wij loven Uw naam
en de volkeren volgen.

U bent Heer en Koning.
Wij juichen:
in de stilte van ons hart
stijgt U uit boven de dood.

U geeft ruimte, vrijheid,
een hart zonder zorg.
Elke vezel van mijn ziel
roept U aan,
er klinkt een groot orkest.

Wij zingen de psalm,
voor U die in Sion woont
In ons gemoed
hebt U de dood overwonnen.

Frans den Harder

15 april 2006

Details

Geschreven door: Koops, Ronald

Categorie: Pasen Lijdenstijd

Gepubliceerd: 15 april 2006

Hits: 3910

Ik kijk naar jou, kind van smarten
 Door rijken veracht en van mensen verlaten
 Ik zie vliegen op je hoofd
 Je geeft over omdat je ziek bent
 Hitte en honger
 Armoe in overvloed
  
 Ik huil om jouw onrecht
 Je pijn, het kwaad en
 de verstikking
 Maar ook om terrorisme, haat en mijn onmacht
 Zal er ooit vrede zijn?
  
 Ik geloof in U, Man van smarten
 Veracht en van mensen verlaten
 Doornen vormden Uw kroon
 Bloeddruppels waren op Uw voorhoofd
 Hitte en dorst
 Gekruisigd om mijn zonden
  
 Ik huil om Uw offer
 Om Uw pijn, het kwaad en
 het onrecht
 Maar ondanks alles geloof ik in Uw almacht
 Ooit zal er vrede zijn
  
 Kijk smartenkind, daar is een hand
 Iemand die je opzoekt
 Zonder bang te zijn voor jouw pijn en ellende
 Iemand die knielt, om zorgend je mond af te vegen
 Zou het de hand van Jezus zijn?

Ronald Koops

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 15 april 2006

Hits: 4243

Laat nu je tranen maar vrij lopen.
Wees maar niet groter dan je bent.
Ik weet dat tussen vrees en hopen,
je draagkracht zijn beperking kent
Huil maar eens uit dat doet bevrijden,
van al wat je hebt opgekropt.
Ik weet hoe zwaar je vaak moest lijden.
Hoeveel je steeds hebt weggestopt.


Laat nu de spanning maar eens breken.
Ik ben nabij met hart en oor.
Leg alles kind, wat je deed steken,
gerust maar in Mijn handen hoor.
Want samen dragen wij het lijden,
van alle angst en alle zorg.
En voor het drogen van je tranen,
sta Ik als Heiland, voor je borg.


Ik weet hoe zwaar de angst kan kwellen,
wat twijfel, zorg en spanning is.
Hoe wanhoop vaak een mens kan vellen,
en geen begrip vondt, een gemis.
Al voel jij je nog zo verlaten,
Ik laat je kind, echt nooit alleen.
En alles zullen wij bepraten,
Ik sla mijn armen om je heen.


Spreek maar vrij uit van het benauwen,
van al wat 'k in je ogen lees.
Je kunt in alles Mij vertrouwen.
Ik maak je vrij van angst en vrees.
De weg die jij niet zag zal 'k wijzen.
Kom lach maar door je tranen heen.
Ik leid je naar een nieuwe toekomst,
leg nu je arm maar om Mij heen.


Ik zal je leiden en je dragen,
en weiden, als een herder doet.
In lichte en in donk're dagen,
Ik ben het die jouw leven voedt.
Maar ook het licht zal 'k voor jou wezen,
het schijnsel op je levenspad.
'k Ben immers uit de dood verrezen,
voor ieder die te lijden had.


Hier is Mijn hand, je kunt hem voelen,
die altijd op je schouder rust.
En op je hoofd leg ik Mijn zegen,
van vree, die allle onrust sust.
Kom, Wees bevrijd, wij moeten verder,
de weg die voor ons ligt nog lang.
Jij bent Mijn schaap, Ik ben je Herder.
Weet als je struikelen mocht. Ik vang!


melodie: Licht dat ons aanstoot in de morgen.

C. ( Uit de bundel: Uit de maalstroom van het leven Justus A. van Tricht)

ingezonden 15 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 15 april 2006

Hits: 14665

Profetie of engelenstem,
enkel liefde draagt hun stem.
Woorden klinken als cymbaal
zonder liefde als metaal.

Gaf ik alles wat ik had
zonder Liefde zou ook dat.
Als 't Geloof zo zinloos zijn
berg verzettend groot of klein.

Liefde is lankmoedigheid
vol van goedertierenheid.
Kent geen afgunst en geen praal
blaast niet op met grove taal.

Liefde zoekt zichzelve niet
kwetst niet en bespaart verdriet,
Wordt niet bitter, en het kwaad,
rekent zij niet om haar daad.

Liefde hoopt,verdraagt, bedekt
boosheid die is opgewekt.
Voor de Waarheid wil zij staan
en zij vecht het onrecht aan.

Liefde vergaat nimmermeer
al het andere gaat weleer.
Onder zo als zon en maan
maar de Liefde blijft bestaan.

Geloof en Hoop en Liefde staan
hand in hand zullen zij gaan.
Van die drie is steeds geweest
Liefde 't grootst en 't allermeest.

Justus. A van Tricht

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 15 april 2006

Hits: 5169

Leer mij met gespitste oren,
Heer, steeds naar Uw voetstap horen.
Die eens opklinkt in de nacht,
als ik U niet heb verwacht.
Geef dat toch mijn licht zal branden,
met Uw bruiloftsfeest op handen.
Dat mijn hart te uwer tijd,
U mijn welkom toebereidt.

Nog ken ik het groot verwachten,
Gij leeft Heer in mijn gedachten.
Houdt mijn hart op U gericht,
opdat ik voor 't kwaad niet zwicht.
Wil mijn leven Heer bewaren,
ondanks duister en gevaren.
Wees mij in de Geest nabij,
Trooster Heiland maak mij vrij.

's Levens stormen mogen woeden,
Gij Heer zult mijn ziel behoeden.
Die voor mij ten leven pleit,
trouw houdt tot in eeuwigheid.
Niets kan m' uit Uw hand ontroven,
'k kom met U mijn strijd te boven.
Die door nacht en stormgebruis,
leidt Uw kind naar 't Vaderhuis.

Eens komt dan het groot ontmoeten,
dat ik Heer U mag begroeten.
Intreed in Uw hemelzaal,
en genood tot 't bruiloftsmaal.
Aan Uw rechterhand gezeten,
mij het heil wordt toegemeten.
'k Eeuwig voor Uw aangezicht,
mag vertoeven in Uw licht.

Melodie; Psalm 86 Lv.d.K.

Justus. A van Tricht
15 april 2006

Details

Geschreven door: Melker, Wil

Categorie: Pasen (opstanding)

Gepubliceerd: 15 april 2006

Hits: 4347

het donkerde op Golgotha
in alle eenzaamheid
een stem die riep
waarom hebt gij mij verlaten


de dood was traag
er vloeide vaag wat
bloed en water uit de wonde
het leven brak in een seconde


de steen sluit zacht
het graf in wit gewaad
zachte handen weten dat
de geest nog verder gaat


maar hij zal herrijzen
en opent weer de paradijzen
die gesloten waren door
de wens om god te evenaren

wil melker
15/04/2006

Details

Geschreven door: Glerum, Mirjam

Categorie: Gebedengedichten

Gepubliceerd: 14 april 2006

Hits: 4193

o mijn vader, ik heb zoveel verdriet,
aub vergeet mij niet , ik heb zoveel leed en zoveel pijn,zonder mijn  broeders te zijn .
het leven is zo n gevecht , is het een droom ? of is het nu echt?
de beker ging mij voor bij, is mijn leven nu  voorbij ?
nu moet ik even huilen, hopend mag ik bij u altijd blijven schuilen.



Mirjam Glerum


14 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 14 april 2006

Hits: 4379

Maak mij sterk en onverschrokken,
maak mij weerbaar in de strijd.
Met het harnas aangetrokken,
met Uw wapens toebereid.
Laat mij voor het kwaad niet buigen,
houdt mij staande in 't geweld.
Door Uw woord dat laat getuigen,
dat mij d' overwinning meldt.


Met U zal ik voorwaarts treden,
en bestrijden 's bozen macht.
Tot hij wijkt en terug moet treden,
voor de sterke overmacht.
Biddend zal ik Heer doen waken,
dat hij mij niet overvalt.
Mij terneerslaan en kan raken,
als een leeuw die brullend bralt.


'k Zal van U de lichttoorts dragen,
en het vandel dat hij vreest.
Tot dat U hem hebt verslagen,
en zijn tijd voorgoed geweest.
Want Uw licht zal overwinnen,
dat zijn macht voor eeuwig bindt.
Als het Godsrijk zal beginnen,
en het kwade overwint.


Vrij naar Efeze 6


Justus. A van Tricht


14 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 14 april 2006

Hits: 3709

Hij was een kruidje roer me niet,
en had zijn woordje klaar.
Gemakkelijk was Petrus niet,
en soms een mopperaar.
Hij was in d' omgang wel wat stug,
een echte rauwe visser.
En met zijn woorden soms te vlug,
wat uitliep op een misser.


Maar Petrus had een hart van goud,
je kon op hem vertrouwen.
Vandaar dat Jezus van hem houdt,
Hij kon op Petrus bouwen.
Hij kende Petrus door en door,
wist van zijn zwakke kanten.
Maar Petrus gaf aan Hem gehoor,
in 't werk wist hij van wanten.


Hij was het die eens in de storm,
naar Jezus toe wou lopen.
Maar Petrus geloof was niet in vorm,
de twijfel deed hem slopen.
Hij zakte in het water neer,
maar Jezus greep zijn handen.
En bracht hem naar zijn vrienden weer,
deed hem aan boord belanden.


Maar in de nacht van het verraad,
heeft hij zijn Heer verloochend
Dat was een minne laffe daad,
toen Jezus naar hem ogend.
Bij 't vroege kraaien van de haan,
Zijn woorden deed gedenken.
Met schaamt' en wroeging heen zag gaan,
en zo zijn Heer te krenken.


Na lijden, sterven, dood en graf,
en Jezus was verrezen.
Was Hij het de de kans hem gaf,
vertrouweling weer te wezen.
Want Petrus liefde voor de Heer
heeft hij toen uitgesproken.
Door Jezus weer hersteld in eer,
was toen weer 't ijs gebroken.

Justus. A van Tricht

14 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 14 april 2006

Hits: 3274

Hij was nog maar een jongeling,
en telde twaalf jaren.
Maar kon wat Hij door God ontving,
Zijn wetten goed verklaren.
Met priesters debatteerde Hij,
en met de schriftgeleerden.
Was onbevreesd en Hij sprak vrij,
die Hij in wijsheid leerde.


Zij waren allen zeer verbaasd,
wat zij uit Zijn mond hoorden.
Hij was beheerst en niet gehaast,
en koos met zorg Zijn woorden.
De tempel immers was het huis,
de woonplaats van Zijn Vader.
Daar voelde hij zich prettig, thuis,
bij 't theologisch kader.


De thora was Hem goed bekend,
Hij kende hem van buiten.
Had zich de woorden ingeprent,
en in Zijn hart doen sluiten.
Hij was niet bang voor het dispuut,
men deed graag naar Hem horen.
Het was Zijn eerste groot debuut,
voor hun geleerde oren.


Maar wat de jongeling niet wist,
dat d' ouders naar Hem zochten.
Hij werd al lange tijd gemist,
en wrongen zich in bochten.
De angst nam hen in zijn bezit,
om 't kind dat was verloren.
De vraag weet u waar Jezus zit,
was overal te horen.


Doch in de tempel vonden zij,
Hem bij de schriftgeleerden.
Waar Hij nog ongedwongen vrij,
hen onderwees en leerde.
Hij ging niet in op het bezwaar,
van Zijn bezorgde moeder.
Sprak onomwonden, klip en klaar,
God, is Mijn Vader, hoeder.


Hier in Zijn huis hoor ik te zijn.
de plaats waar elk Hem nadert.
In Zijn aanwezigheid te zijn,
verbonden en vergaderd.
Toen is Hij weer mee terug gegaan,
waar Nazareth Hem wachtte.
Hij leefde van die dag voortaan,
met God in Zijn gedachten.

Justus. A van Tricht

14 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 14 april 2006

Hits: 4356

Laat je door zorg en moeiten niet bezwaren,
God gaat met jou, Zijn wegen, heeft Zijn plan.
Hij is nabij, de Heer zal je bewaren,
veel beter dan dat jij dat zelf ooit kan.
Al trekken donk're wolken dreigend samen,
en lijkt de toekomst somber zwart en grauw.
Vertrouw dat wat de mensen ook beramen,
de Heer blijft in ZIjn zorg voor jou getrouw.


De Heer Hij zegt, Wees niet bevreesd voor morgen,
Ik heb de toekomst stevig in Mijn hand.
Je bent bij mij wat ook geschiedt geborgen,
al zie je nu nog niet het doel 't verband.
Kijk naar de vogels die daar vrolijk vliegen,
zij worden ook door mij gelaafd gevoed.
Zij zaaien, maaien niet voor volle schuren,
en toch gaat het ook met de vogels goed".


Wees niet bezorgd om geld en goed en leven,
Ik zal in alles rijk'lijk je voorzien.
Al wat je nodig hebt dat zal Ik geven,
steeds op Mijn tijd, of geloof je 't niet misschien?
Wacht nu maar af op dingen die gaan komen,
wees niet bezorgd en zie niet angstig rond.
Ik doe tot jou Mijn zegeningen stromen,
vertrouw op de beloften uit Mijn mond.


Ga jij de vogels dan niet ver te boven,
kijk naar de lelien en het groene gras
Bekleed met glans doen zij mijn almacht loven,
ben jij voor Mij niet meer dan 't aards gewas?
Durf lieve kind je aan Mij toevertrouwen,
op alle wegen die Ik met je ga.
Dan zul je eenmaal wonderen aanschouwen,
Ik ben de Heer die altijd naast je sta.


Waar mens en machten je ook tegenstreven,
je dreigt te breken onder het geweld.
Ik ben je Vader en de Heer van 't leven,
weet, al je haren zijn door Mij geteld.
Ik zal voor jou in 't woelig strijdperk treden,
geen enk'le haar van jou die wordt gekrenkt.
Want wie Mij zoekt in nood in zijn gebeden,
ervaart hoe God de Vader hem gedenkt.

C.( Uit de bundel "Hij die mij zegent"
   Justus A. van Tricht)

ingezonden 14 april 2006

Details

Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl

Categorie: Verdriet

Gepubliceerd: 14 april 2006

Hits: 5049

Weduwe...!
10-4-05 / 10-4-06 

Wat een stilte, een verdriet
soms meer, soms minder
die dierbare tijd is teniet
weggevlogen als een vlinder.


Menigvuldige herinnering
viert juist vandaag hoogtij
levend je leven in bijstelling
want wat was, is écht voorbij!
 
Zo schrijdt de tijd voort
maar in moeite, geluk, verdriet
en al wat bij dit leven hoort
is Hij het, die ook de weduwen ziet.

Lisa

14 april 2006

Details

Geschreven door: Ebing, Tineke

Categorie: Geloof, hoop en liefde

Gepubliceerd: 14 april 2006

Hits: 3952

Een open deur
doorgaan en niet weten
hoe je toekomst
er uit gaat zien,
vraagt moed
en vastberadenheid.

de Mens staat centraal
wordt geleid
door de Heilige Geest
die als een duif van vrede
met kracht in het hart
van de mens wil neerdalen,
om voor EEUWIG
aanwezig te zijn!!

Liefdevolle Vaderarmen
omringen het Kruis,
Zijn bescherming
mogen wij dagelijks voelen,
ontmoeting in je Hart
het Huis van je Ziel
vol Liefde gegeven
voor EEUWIG.!!!


Tineke Ebing


14 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 13 april 2006

Hits: 4304

Er is een stad met brede straten,
waar alles blinkt in klatergoud.
Waar mensen, lachen, zingen, praten,
en waar men van elkander houdt.
Een stad waarin men feest doet vieren,
waar allen blij, gelukkig zijn.
Waar blijdschap elk gezicht doet sieren,
met eeuwig durend zonneschijn.


Dit is de stad die God deed bouwen,
het hemelse Jeruzalem.
Die Hij ons eenmaal laat aanschouwen,
wanneer wij zullen gaan tot Hem.
Het is een stad vol groene bomen,
met waterbronnen, schoon en fris.
Met weiden die de stad omzomen,
een stad waar enkel vreugde is.


Het is de stad van Gods belofte,
het is de stad van heil en vree.
Het is de stad van Zijn gelofte,
die is gebouwd naar Gods idee.
Het is een stad vol diamanten,
en edelsteen in elke soort.
Die schitteren naar alle kanten,
het door de Heer beloofde oord.


De hemelstad is vrij van plagen,
waar dood en ziekten niet meer zijn.
Waar allen witte klederen dragen,
die in de stad aanwezig zijn.
De stad heeft ongekende maten,
haar oppervlakte eindeloos wijd.
Waar vreugde in haar hoogste staten,
door God aan ieder wordt bereid.


Justus. A van Tricht


13 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 13 april 2006

Hits: 2749

Mens, wil jij al de geheimen ontsluiten,
die Ik in Mijn wijsheid verborgen nog houd.
Dat gaat je vermogen, je kunnen te buiten,
je kunt niet begrijpen al wat je aanschouwt.
Beperkt zijn je inzicht en is je vermogen,
al schiep Ik je ook naar Mijn beeld eens gelijk.
Maar Ik zal naast Mij nimmer een godheid gedogen,
Mijn kennis, Mijn macht, die blijft buiten bereik.


Je hand kan wel naar de hemel doen reiken,
je kunt door 't heelal zijn op reis naar de maan.
Ik weet dat je ogen veel verder doen kijken,
daar waar de planeten en sterren doen staan.
Maar hier is de plaats die Ik aan je deed geven,
zult daarvan op aarde de rentmeester zijn.
Daarop zul je wonen, daarop zul je leven,
en daarop je arbeid steeds vruchtbaar doen zijn.


Ik heb je op d' aarde Mijn opdracht gegeven,
om die te vervullen en je uitgelegd.
Dat je altijd naar vrede en liefde zult streven,
en dat Mijn gebod niet opzij mag gelegd.
Want enkel hierdoor zul je Mijn hart behagen,
dat is wat ik doe verwachten, je vraag.
Dat jij als een boom goede vruchten zult dragen,
waar niet aan de voet ligt een bijl of
een zaag.


Wat heeft het voor zin naar de hemel te reiken,
en trachten toch stapvoets weer verder te gaan.
Ik zal door Mijn macht je de grenzen doen blijken,
en jou met je voet weer op d' aarde doen staan.
Blijf nu nog maar wachten en stilletjes dromen,
op d' aard, waar de hemel verborgen moet zijn.
Want eens zal de dag die je hoopt zijn gekomen,
dan wijs Ik je het pad waar Mijn hemel zal zijn.


Justus. A van Tricht


13 april 2006

Details

Geschreven door: Ebing, Tineke

Categorie: Pasen (opstanding)

Gepubliceerd: 13 april 2006

Hits: 4259

Zijn wij in staat
om door dat open graf
heen te zien?
Voorbij te kijken
aan het lijden
van Jezus,
en ons zelf
centraal te stellen?.

Een andere houding
is er nodig,
van omzien naar elkaar.
Naar echte eenheid streven
willen wij louter Licht
en Liefde prediken?

In het woord opstanding
zit opstaan,
en aan het werk gaan
Verloochen je afkomst
niet langer,
wordt zwanger van Licht
en nieuw leven,
je hebt zoveel te geven!!


Tineke Ebing


13 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 13 april 2006

Hits: 3126

Heer draag mij naar de overzijde,
door 't water van de doodsrivier.
Verlos mij van het smartelijk lijden.
en laat mij gaan met U van hier.
Ik weet mijn leven loopt ten einde,
maar 't eindoel is door U bepaald.
Laat m' in Uw armen Eeuwig Zijnde,
gebracht naar huis en thuis gehaald.


Geliefden moet ik hier verlaten,
en alles Heer wat ik bezit.
Maar voer mij naar Uw gouden straten,
Heer in Uw licht zo blinkend wit.
'k Verlang Heer bij U te verblijven,
voorgoed in Uw aanwezigheid.
Die al mijn smarten zal verdrijven,
door hemelvreugd mij toebereid.


Uw liefde is mij 't hoogst in waarde,
waarin ik mij geborgen weet.
Hef mij dan op Heer van de aarde,
toon mij Uw zalen hemelsbreed.
Laat mij Heer door Uw tuinen lopen,
wil met mij gaan door 't bloemenland.
Heer zet Uw hemeldeuren open,
en neem mij kind, maar bij de hand.



Justus. A van Tricht


13 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: Vrede

Gepubliceerd: 13 april 2006

Hits: 4507

Gij brengt ons de vrede,verlicht onze harten,
en heft onze ziel uit de duisternis op.
Een mantel van liefde rondom ons geslagen,
reikt Gij aan de deur van ons hart als Gij klopt.
Uw ogen met zachtheid en teder bewogen.
Uw armen wijd nodigend voor ons gespreid.
Uw stem die ons roepende wenkt in de stilte,
Uw hand die bewogen ons veilig geleid.


Gij zijt als een licht in de wereld gekomen,
het Goddelijk licht dat de aard' overstraalt.
Het licht ons verschenen dat nimmer zal doven,
wiens lichtglans ons leven de richting bepaald.
Het wijst ons de wegen om die te betreden,
Haar gloed werpt haar stralen met heldere schijn.
Verlicht onze voeten en doet onze schreden,
in vrolijkheid opgaan naar 's hemels festijn.


Uw licht roept ons op in haar voetspoor te treden,
naar oorden van vrede, van heil en van rust.
En volgend dit licht, zullen wij eens bereiken,
het land waar de Vader Zijn kinderen kust.
Waar Hij ons omarmend met vree zal begroeten,
wij na ons omzwerven, herenigd met Hem.
Door het licht dat Hij zond, ons de weg heeft ontsloten,
het licht van Zijn liefde, Zijn roepende stem.


Uw licht ons verschenen, het licht der verwachting,
het licht dat ons voorgaat bij dag en bij nacht.
Het licht dat haar stralen rondom ons blijft weven.
het licht dat de Vader Zijn kind'ren toedacht.
Dat licht zal ons leiden naar d' hemelse poorten,
uit edelgesteenten en paar'len gebouwd.
De weg ons er heen met haar stralen plaveien,
Jeruzalems Goddsstad van 't zuiverste goud.


Justus. A van Tricht


13 april 2006

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 13 april 2006

Hits: 12467

Als je 's nachts niet meer kunt slapen,
als het licht is uitgedoofd.
Je in 't donker ligt te worst'len,
van je nachtrust wordt beroofd.
Als je zachtjes ligt te huilen,
en je nergens uitkomst ziet.
Leg je moede hart dan open,
voor de Heer die alles ziet.

Spreek tot Hem en leg je noden,
vragend voor Zijn voeten neer.
Spreek Hem van je angst, je twijfel,
met "Hebt U het antwoord Heer?"
Ja de Heer wil naar je luisteren,
en Hij zegt het fluisterzacht.
Ik heb gehoord je stille fluisteren,
slaap gerust, "Ik houd de wacht"!

Morgen mag je weer ontwaken,
morgen ben ook Ik er weer.
Sluit nu maar gerust je ogen,
Ik werk aan de ommekeer.
Morgen dan is alles anders,
en wanneer je bent ontwaakt.
Zul je zien met hartsverblijden,
Ik heb alles nieuw gemaakt!

Justus. A van Tricht

(Uit de bundel "Hij die mij zegent" Justus. A van Tricht)
 

Details

Geschreven door: Tricht, Justus A. van

Categorie: boven 1000 gedichten

Gepubliceerd: 13 april 2006

Hits: 4798

Eenmaal zal de hemel zingen,
galmen zal haar vreugdelied.
Als met hemelslicht de aarde,
overspoeld, Gods vrede ziet.
Als de stem van de bazuinen,
heeft geklonken met geschal,
En de graven openbreken,
al de doden wekken zal.


Eenmaal zal de hemel zingen,
als die grote dag aanbreekt,
Waarop God in 't aardse duister,
't eeuwig licht voor ons aansteekt.
't Uur waarin Hij al Zijn kind'ren,
al de vromen tot zich trekt.
Die in Christus rein bevonden,
voor Zijn ogen onbevlekt.


Eenmaal zal de hemel zingen,
en haar vreugde kent eind.
Als in 't licht van Gods genade,
de gebrokenheid verdwijnt.
Als de hemel en de aarde,
nieuw herschapen zullen zijn.
In de glanzen van Gods glorie,
eeuwig feest, met spijs en wijn.

Justus. A van Tricht


13 april 2006