- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 7791
kind van mensen,
kind van God.
Dompel onder
in liefde en warmte,
leer die dragen in je hart.
Geef vreugde en lach,
wees blij dat je er bent:
kind in de wereld.
Leef uit de vreugde en lach,
neem de vriendschap,
kind van ons hart.
Leef zo en als je slaapt,
sluit dan je ogen,
geef je over: kind van God.
Frans den Harder
30 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 8690
Geloof in Zijn goedheid
Geloof in Zijn wijsheid
Geloof in Hem, elke keer.
Hoop op God de Heer
Hoop dat leven doet
Hoop en houdt moed
Hoop steeds maar weer.
Liefde troost en geneest
Liefde geeft geborgenheid
Liefde geeft genegenheid
Liefde vergeet wat is geweest.
Fedde Nicolai
29 oktober 2005
http://www.christelijkegedichten.tk
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 5831
valt mij ineens zo zwaar.
De bomen, dreigend één voor één,
voorspellen een gevaar.
Wat is het dat mijn ziel bedrukt
in deze kille nacht,
waar elke schaduw levensgroot
als vijand op me wacht?
Dan hoort mijn oor een vogellied.
Zo laat nog op dit uur?
’t Is een betoverend gezang
en zelfs van korte duur.
Blijkt het nog mogelijk dat in
de diepe duisternis
er altijd nog het blij geluid
van zulk een vreugde is?
Zo schrik ik uit mijn bange droom,
maar met de zekerheid,
dat zich ook door mijn levensnacht
een zachte klank verspreidt.
Het tilt mij boven alles uit.
Mijn bos wordt plots’ling schoon
en zingend ga ik er doorheen.
Alleen slechts door die toon!
Frits Deubel
29 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4983
en steunpunten vervagen,
dat vele meningen rondom
Gods waarden nergens dragen.
Men twijfelt zelfs of Hij bestaat.
Wie mocht Hem ooit aanschouwen?
Zo smelt als sneeuw in ’t zonnelicht
het kinderlijk vertrouwen.
Bij Adam en bij Eva reeds
begon het beter weten
en sinds die dag wil menigeen
iets van de appel eten.
De boom die wijst op goed en kwaad
klieft men in duizend stukken
en wenend ziet God ’t mensdom aan.
Wie wil zich voor Hem bukken?
Ik laat de slangentaal niet toe
met al dat sluw gefluister,
want nergens vind ik vrede meer
wanneer ik er naar luister.
Ik kniel voor God die mij eens schiep
en zeg Hem vol vertrouwen:
”Op U, mijn Rots en Toeverlaat
wil ik mijn leven bouwen!”
Frits Deubel
29 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 3885
en zonder Hem niets.
Lijkt ’t meeste verloren,
Hij vindt wel weer iets.
Al staat ook je leven
totaal op z’n kop,
Hij kan het weer kant’len,
vertrouw daar maar op!
Met God lukt je alles,
hoe vreemd het ook lijkt.
Zijn liefde en aandacht
geen ogenblik wijkt.
Kom jij in het doolhof
er soms niet meer uit,
’t is God die weer zichtbaar
Zijn wegen ontsluit.
Met God lukt je alles.
Vertel het Hem maar.
De moeilijkste puzzel
zet Hij in elkaar.
Wat krom is wordt recht als
Zijn woord het beveelt,
als jij jouw problemen
en zorg met Hem deelt!
Frits Deubel
29 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Deubel, Frits (overl. 04-03-2017)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 7989
rijst Gods liefdeswezen.
Welke schuld je ook bedrukt,
je hebt niets te vrezen.
Kom maar nader tot Zijn troon,
zeg Hem al je zorgen
en je voelt je opgericht
in Zijn hand geborgen!
Boven alle mensen uit
torent Gods genade,
ook al ga je menigmaal
op verkeerde paden.
Kniel ootmoedig voor Hem neer
en beleid je falen.
Er zal liefde en begrip
uit de hemel dalen.
Boven alle mensen uit
straalt Gods groot erbarmen.
Vlei je als de schuld je kwelt
in Zijn vaderarmen.
Schuil er tot het licht je roept
en je weer mag leven,
elke fout is uitgewist
en voorgoed vergeven!
Frits Deubel
29 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Pronk-Waterlander, Anke
- Categorie: Bewogenheid
- Hits: 12343
aan de deur van hun hart
maar de herrie van hun leven
overstemt U.
Neem Uw brood des levens
nou maar weer mee, want heus
ze hebben fast food voldoende.
En doe Uw licht der wereld
ook maar rustig uit
want er schijnen genoeg spotlights
op hun carrière.
En laat nou maar liggen, Heer
Uw belofte voor allen
die vermoeid en belast zijn
want ze kunnen tegenwoordig
driemaal per jaar op vakantie.
Uw weg en Uw waarheid
zijn door de eeuwen door zóvelen
vertrapt en verdraaid
't is niet meer dan logisch
dat ze aan een New Age beginnen.
Wat zegt U, Heer?
Dat ze beter hun naaste
lief kunnen hebben?
Maar die kreet kennen ze toch al
van Ghandi en John Lennon.
En die zijn
nog niet eens zo lang dood als U
of niet soms?
Anke Pronk-Waterlander
28 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Tamminga-Kamstra, Hannie
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 5134
meedogenloos vermoord
zijn koude dode lichaam ligt op straat
je ziet onder het witte laken
twee uitgestoken punten
van messen die zijn lichaam raakten.
En op een schutting zie ik
gekalkt in witte letters staan
wie zoekt naar oorlog kan het krijgen
en ''God is doodgegaan''
De wereld is donker vol haat en geweld
en met kerst wordt de komst van God's vrede gemeld
wordt de boodschap gehoord en niet verder verteld
We gaan op weg van hier naar morgen
samen op weg en samen één
in Christus naam een éénheid vormen
samen op weg,waarlangs,waarheen?
we zijn in samenkomsten en in kerken neergestreken
en hebben t'Boek van God bekleed met goud
en s'zondags wordt er even ingekeken
in het ge'erfde goed van ons behoud
Want wij die zelfgenoegzaam en tevreden
geen weg meer weten tussen vals en echt
wij hebben van Uw liefde maar gezwegen
en U weer in de voederbak te vondeling gelegd.
Maar toen ik in een stille nacht
weer langs die schutting ben gegaan
waarop met grote letters stond
dat U bent doodgegaan
heb ik gehuild,en heb erbij geschreven;
''vergeef mij God,vergeef mij dat ik heb gezwegen".
Hannie Tamminga
9-12-2004
- Details
- Geschreven door: Bax, Geert
- Categorie: Kerst
- Hits: 12705
sprak de herbergier een keer:
voor nieuwe gasten is er heden
helemaal geen ruimte meer.
In de herberg van dit leven
is plaats voor liefde en genot.
Maar wordt aan Hem wel plaats gegeven:
aan de Christus, Zoon van God?
In de herberg ver hierboven
is plaats genoeg voor wie alhier
zijn naam belijden en Hem loven,
Hem, de ware Herbergier.
- Details
- Geschreven door: Pieterse, Werner
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 3348
die boom daar aan het water?
Vol met vruchten,
groen van blad.
Zo mooi, zo stevig
gelukkig ben jij
als je Gods wetten leeft.
Zie je dat pluisje
dat stofje daar in de wind?
Bijna niets is het -
weg, 't is al weg.
Zo leeg, zo vluchtig
armoedig ben jij
als je Gods recht vergeet.
Werner Pieterse
- Details
- Geschreven door: Hart, Co 't
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 9416
zorgvuldig omgaan met Het Woord.
Planten met vallen en met opstaan
het evangelie stilaan voort.
O Here God wil wasdom geven,
behoed wat er werd uitgezet,
de wind is schraal, de vogels azen
en hoever reikt ons zwak gebed?
Laat hen, die ons al voorgegaan zijn,
de wolk getuigen om ons heen,
met ons om uw ontferming smeken,
Heer, laat uw akker niet alleen.
Wij kunnen al het kwaad niet weren,
alleen U weet wat ons belaagt.
Bescherm het zaad, maak dat uw akker
als nooit tevoren vruchten draagt.
Co 't Hart
Uit: Een open toekomst, Kok-Kampen
- Details
- Geschreven door: Bruijne, Marijke de
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 6557
verteld zolang mensen bestaan,
zijn woorden van hemel en aarde
die over Gods wonderen gaan.
W'ontdekken ze als we ervaren
ontvangend in 't leven te staan.
Verhalen die jong zijn gebleven
want ook ons bestaan wordt verwoord
in tijdloze, steeds nieuwe beelden
sinds eeuwen door mensen gehoord.
Z omsluiten ons warm als een deken,
ze nemen ons op en gaan voort.
Wij leven zelf nieuwe verhalen
waarin ons de Geest tegenkomt,
als groots en geweldige ervaren,
als ruimte en rust in een storm.
Wij zeggen weer voort wat wij zagen,
verhaal waar geen einde aan komt.
Marijke de Bruijne
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 10965
Gij hebt geduldig
mijn grote last gedragen.
Opnieuw mag ik het wagen
de grote levensreis met u te gaan.
Ik heb het goed verstaan,
ik kan weer verder leven,
genietend als een spelend kind
dat aarzelend zichzelf hervindt.
Niek van der Hoest
25 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4159
zij gaan te keer als wilde beesten,
de wereld wordt een strijdtoneel.
O, God hoort u dat gekrakeel
wat merg en been doet openbreken
en alle vreugde laat verbleken?
Waar is uw toorn, rechtvaardigheid,
waar kunnen wij de vrede zoeken?
De wereld kreunt uit alle hoeken
en zwelgt in zelfgenoegzaamheid.
De armen schreeuwen, vluchten, vragen
om hoop en warmte voor een kind;
de Schepper heeft juist hén bemind
en in zijn hart gedragen!
Slechts als wij delen honderd maal
dán wordt het kwaad verslagen,
de hoop herleeft, een glorieus verhaal:
God heeft in mensen welbehagen!
Niek van der Hoest
25 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4173
het stoffig licht raakt bevend aan het broze haar
van een door tijd getekende gebogen vrouw,
haar lippen spellen trouw,
haar handen maken aarzelend een kruisgebaar.
Dan dwalen zachte tonen van het orgelfront,
zij zwellen aan tot machtige akkoorden,
terwijl ik mij verlies in hemelse gezangen, in ingesleten woorden,
mijn blik rust op het oude stukgelezen boek van het verbond.
Er sliffen voeten over zerkenstenen,
zo veel geslachten kwamen hier en vonden troost,
ik spel de namen uit een ver verleden, ik zie ze wenen
en in de lege verte wenkt mij de suppoost.
"Kijk dan, hier rust de barones en daar de bakker".
Geschiedenis schrijdt eeuwig voort en klinkt van 't orgelmanuaal,
nog éénmaal zendt de zon haar laatste stugge straal,
zij raakt mij en ik buig vol eerbetoon bij de versteende dodenakker.
Maar boven wazig weggesleten zwart granieten platen,
beweegt het schimmig licht van een fragiele kaarsenkroon,
ik zie de heiligen, Maria en haar hoogverheven Zoon,
met eerbied kniel ik neer en bid:
Mijn lieve, lieve God, mag ik nog even met u praten?
Niek van der Hoest
25 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Vrede
- Hits: 8981
als de eenzaamheid mij wacht,
wees erbij, want niemand weet
hoe ik mijn bestaan vergeet.
Geef een hand als ik moet dwalen
om verdriet in woorden te vertalen,
geef een hand, verlicht mijn angst, o God,
bewerk een ommekeer in mijn geketend lot.
Geef een hand om het gebroken hart te strelen,
om mijn geschokte wereldbeeld te helen,
geef mij vleugels om tirannen te vertreden
en de kracht om zwaard tot ploegschaar om te smeden.
Geef vrede, Heer, geef vrede,
herschep de mens zoals bedoeld,
met sprank'lend licht dat duister overspoelt,
geef vrede, Heer, geef vrede!
Niek van der Hoest
25 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Kerst
- Hits: 7653
verborgen in een stal, een eenzaam veld.
De rauwe herders konden 't slechts geloven,
omdat de engelen daarboven
in jubelzangen hadden verteld:
"God zoekt bij ons vandaag een woning.
Dit kind zal voor de lieve vrede vechten,
verwacht geen woeste vuist of wrede wapenstok,
zijn zacht en vriend'lijk woord verstolt de opgekropte wrok
en zal de schone schijn met recht beslechten".
Stralende ster, teken van uw milde handen,
kleinood, onverklaarbaar godsgeschenk,
uw knipoog uit de hoge hemel, uw stille wenk
is als een vonkend vuur dat eeuwig voort zal branden.
Niek van der Hoest
25 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3689
Stilte vlucht in ijle lucht
Stilte draagt mijn stoutste dromen
Stilte op de bange vlucht
Stilte vult mijn moede ogen
Stilte laaft het kloppend hart
Stilte komt met mededogen
Stilte dekt de wrange smart
Stilte sluit mijn dolle oren
Stilte stilt de woeste zee
Stilte wordt opnieuw geboren
Stilte wandelt met me mee
Stilte in gevouwen handen
Stilte raakt mijn smeekgebed
Stilte voor gebroken landen
Stilte heeft mijn ziel gered.
Niek van der Hoest
25 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Afscheid
- Hits: 5174
een kale tak zwiept tegen 't kelderraam;
ik staar de woeste wolken aan
die onvermoeibaar met elkaar ravotten.
De ruwe storm verwaait een statig duin
en zweept het snijdend zand naar hoger sferen,
wie kan de schier genadeloze golven nu nog keren:
de trotse berg vervormt tot willoos schuim.
De vorst verglaast het stille klare water,
een roerdomp schuilt in het verschoten riet,
de kloeke schaatser merkt zijn schaduw niet
maar vóór zijn zwoegen uit vervaagt de tijd aan nu en later.
Een wandelaar trotseert het donkerst tij,
met afgesneden adem ploegt hij door de vroege nacht
en zoekt een plek waar hem de knusse warmte wacht;
daar achter 't venster in de moederschoot geborgen,
ziet hij een lachend kind: de winter is voorbij!
Niek van der Hoest
25 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Afscheid
- Hits: 6838
de hoge kraag beschermt mij tegen gulle wind,
gestage regen dempt het lachen van een kind
dat dansend dolt door 't gouden blad van zuchtende platanen.
Een enk'le merel laat zijn lied nog horen,
de vleermuis hangt gevuld zijn winterslaap,
de eekhoorn staakt nerveus zijn jachtige geraap,
een laatste zachte zonnestraal raakt reddeloos verloren.
Een dodelijke somberheid beheerst de tijd:
is dit het trieste einde van een zorgeloos begin
een dwaze dag, waarin mijn vergezicht verging,
een afgesloten horizon, een kortverloren strijd?
Dan zie ik plots door alle dorheid heen
een tere knop aan schijnbaar dode bomen,
een teken van hernieuwde lentedromen,
gebroken door de diepe nacht van stormgeween.
Zie, reeds de zon komt met haar stralen
als vroege bode van een stille warme gloed:
mijn rusteloze denken wordt opnieuw gevoed
met eeuwigdurende verhalen.
Niek van der Hoest
25 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Cederhout, Elma
- Categorie: Muziek
- Hits: 5573
omdat je mama zo mist en bij haar wilt zijn.
Ben je verdrietig en ben je alleen
en roep je: mama, waar moet ik nu toch heen.
Maar Hij zorgt voor jou,
ook al zie je dat niet.
Dan denk je waar is Hij nou,
vergeet Hij mij niet.
Nee, Hij zorgt voor jou,
want Hij kent je verdriet.
Ben je verdrietig en heb je zo’n pijn,
God, met mama erbij was mijn leven toch fijn.
Ben je verdrietig en begrijp je’t niet meer,
bid dan tot Een en da’s onze Heer.
Want Hij zorgt voor jou,
ook al zie je dat niet.
Dan denk je waar is Hij nou,
vergeet Hij mij niet.
Nee, Hij zorgt voor jou,
want Hij kent je verdriet.
Ben je verdrietig en heb je zo’n pijn,
waarom moest dit nou, je bent nog zo klein.
Ben je verdrietig en ben je zo bang,
Geloof, God ‘s om jou heen, je leven lang.
Echt, Hij zorgt voor jou,
ook al zie je dat niet.
Dan denk je waar is Hij nou,
vergeet Hij mij niet.
Nee, Hij zorgt voor jou,
want Hij kent je verdriet.
Hij zorgt voor jou, want Hij kent je verdriet.
Elma Cederhout
oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Cederhout, Elma
- Categorie: Muziek
- Hits: 4486
om te bidden tot U, want waarom moest dit nu.
Mijn hart is zo boos, zo vreselijk boos
dat ik echt geen vrede meer zie.
Waarom toch mijn God, waarom toch mijn Heer?
is de roep van mijn hart telkens maar weer.
De vrede die ’k zoek, geeft U alleen.
Dat weet ik oh God, maar die weg wil ’k niet gaan,
Ik kan nog niet bidden, niet voor U openstaan,
want mijn hart is nog heel erg boos.
Waarom toch mijn God, waarom toch mijn Heer?
is de roep van mijn hart telkens maar weer.
Maar dan bent U daar, waar ik U kan verstaan.
U roept in mijn hart, kom weer tot Mij.
Alleen Ik kan je helpen door het geven van kracht
en mijn hart is al veel minder boos.
Waarom toch mijn God, waarom toch mijn Heer?
is de roep van mijn hart telkens maar weer.
Dan bid ik tot U, Heer geef mij toch kracht,
om deze pijn te doorstaan met vrede in mijn hart.
U antwoordt met een kracht, waardoor ik verder kan gaan,
want mijn hart is echt niet meer boos.
Dank U mijn God, dank U mijn Heer,
voor de kracht die ‘k van U krijg telkens maar weer.
Dank U mijn God, dank U mijn Heer.
Elma Cederhout
oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Hubke (H.G.J. Ramaekers)
- Categorie: Overlijden
- Hits: 11657
Als vader plots overlijdt, doet ´t pijn
Hij is immers de rots in de branding
Die er altijd voor het gezin moet zijn
Bij turbulentie en ook bij verzanding
Moeder is er op zekere dag niet meer
De spil in een gezin ten grave dragen
Is een verlies dat doet ontzettend zeer
Voor nabestaanden zeer zware dagen
Een kind verliezen verdrijft al je moed
Voor beide ouders bijna niet te dragen
Het afgeven van je eigen vlees en bloed
Doet je denken en doen totaal vervagen
Maar hoe hard ook , één ding is zeker
Wil je ´t leven brengen in kalmer water
Zul je moeten drinken die bittere beker
Verdwijnen zal dan die bitterheid, later
Hubke
ingezonden 22 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Schut-Diks, Ria
- Categorie: Overlijden
- Hits: 8246
Denk aan mij terug
maar niet in de dagen
van pijn en verdriet.
Denk aan mij terug
in de stralende zon
hoe ik was toen ik alles nog kon .
Ria Schut-Diks
ingezonden 21 oktober 2005
- Details
- Geschreven door: Klaveren-Zuyderduyn, Janneke van
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 18405
zo lief, zo mooi, zo klein,
Dan weet ik zeker, Here God
dit kan alleen Uw grootheid zijn.
Dank U voor dit kindje Heer
en mag ik U nog vragen,
Wilt U op heel haar levenspad
haar gids zijn en haar dragen?