Vroeger
dat is het verleden.
Vroeger
is haar lieve lach
Vroeger
is het zorgen dat ze deed
wat ik toen niet zag.
Vroeger
dat is koffie drinken.
Vroeger
als ik denk aan toen,
zoveel heb ik nagelaten
wat ik nu niet meer kan doen.
In dat kleine woordje "vroeger"
ligt zoveel , nu weet ik pas
hoeveel ik ben kwijt geraakt
en hoe gelukkig ik toen was.
dat is het verleden.
Vroeger
is haar lieve lach
Vroeger
is het zorgen dat ze deed
wat ik toen niet zag.
Vroeger
dat is koffie drinken.
Vroeger
als ik denk aan toen,
zoveel heb ik nagelaten
wat ik nu niet meer kan doen.
In dat kleine woordje "vroeger"
ligt zoveel , nu weet ik pas
hoeveel ik ben kwijt geraakt
en hoe gelukkig ik toen was.
Ria Lips
ingezonden 28 april 2005
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 5710
terwijl de Koning statig binnentreedt
waren al de genoden al gekomen
doch echter één zonder bruiloftskleed
“vriend…, hoe zijt gij ingekomen?”
hij dan terstond verstomd zijnd geraakt
werd geworpen in die eeuwige pijn
ook voor mij is dat kleed genoodzaakt
wil het voor eeuwig wel met me zijn
de bruiloft is in het geheel bereid
en ook ik heb ‘n uitnodiging ontvangen
doch ik meen ‘ik heb echt geen tijd’
vanwege zo veel andere belangen
‘k werd als kerkmens zelfs eerst genood’
doch ík heb die uitnodiging versmaad
waarna Hij de dienstknechten gebood
ga uit, en nodigt er dán van de straat
en die ander verstond des dienstknechts taal
en het kleed werd hém tot een beloning
en zie… hij ging in tot die bruiloftszaal
en zag de heerlijkheid van die Koning
hem volgend bleef ik nakijkend ‘roepen’
nog tijdig bij die bruiloft te mogen horen
want er staat: ‘ velen zijn er geroepen
doch slechts weinigen zijn uitverkoren’
denkend aan mijn versmade uitnodiging
om ook in dat kleed daar te mogen staan
gevoelde ik dat niet die ander mij voorging
doch dat ikzèlf die ander heb voor laten gaan!
waren al de genoden al gekomen
doch echter één zonder bruiloftskleed
“vriend…, hoe zijt gij ingekomen?”
hij dan terstond verstomd zijnd geraakt
werd geworpen in die eeuwige pijn
ook voor mij is dat kleed genoodzaakt
wil het voor eeuwig wel met me zijn
de bruiloft is in het geheel bereid
en ook ik heb ‘n uitnodiging ontvangen
doch ik meen ‘ik heb echt geen tijd’
vanwege zo veel andere belangen
‘k werd als kerkmens zelfs eerst genood’
doch ík heb die uitnodiging versmaad
waarna Hij de dienstknechten gebood
ga uit, en nodigt er dán van de straat
en die ander verstond des dienstknechts taal
en het kleed werd hém tot een beloning
en zie… hij ging in tot die bruiloftszaal
en zag de heerlijkheid van die Koning
hem volgend bleef ik nakijkend ‘roepen’
nog tijdig bij die bruiloft te mogen horen
want er staat: ‘ velen zijn er geroepen
doch slechts weinigen zijn uitverkoren’
denkend aan mijn versmade uitnodiging
om ook in dat kleed daar te mogen staan
gevoelde ik dat niet die ander mij voorging
doch dat ikzèlf die ander heb voor laten gaan!
Lisa
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4567
Gaat heen tot de Rechabieten
klonk eens het Woord des Heeren
en laat hen allen wijn genieten,
blijken zal of z’hun belofte eren.
Alzo sprak Jeremia op dien toon
tot hun huis zeggende: Drinkt wijn!
doch Hasanja sprak naar ’t geboon
alsof vader Jonadab nog zou zijn:
“De belofte aan onze vader
breken wij in eeuwigheid niet
en ik me daarom tot u nader
opdat dit geenszins geschiedt.
Wij zullen geen huis bouwen
zaad zaaien, drinkende wijn,
geen wijngaard ooit bebouwen
noch dit ons tot eigendom zijn”
Een belofte niet wettisch of hard
maar voor heel zijn nageslacht
klopte Jonadabs liefdevolle hart
vol zorg wat elk eeuwig wacht.
Een belofte met liefde aanvaardt,
overgedragen aan elk deelgenoot:
zeggende:“als gij dit gebod bewaart
en doet wat vader Jonadab u gebood,
dan blijft de vervulling gestand
dat zolang uw huis deez’ eert
gij veel dagen leeft in het land
waar g’als vreemdeling verkeert”.
klonk eens het Woord des Heeren
en laat hen allen wijn genieten,
blijken zal of z’hun belofte eren.
Alzo sprak Jeremia op dien toon
tot hun huis zeggende: Drinkt wijn!
doch Hasanja sprak naar ’t geboon
alsof vader Jonadab nog zou zijn:
“De belofte aan onze vader
breken wij in eeuwigheid niet
en ik me daarom tot u nader
opdat dit geenszins geschiedt.
Wij zullen geen huis bouwen
zaad zaaien, drinkende wijn,
geen wijngaard ooit bebouwen
noch dit ons tot eigendom zijn”
Een belofte niet wettisch of hard
maar voor heel zijn nageslacht
klopte Jonadabs liefdevolle hart
vol zorg wat elk eeuwig wacht.
Een belofte met liefde aanvaardt,
overgedragen aan elk deelgenoot:
zeggende:“als gij dit gebod bewaart
en doet wat vader Jonadab u gebood,
dan blijft de vervulling gestand
dat zolang uw huis deez’ eert
gij veel dagen leeft in het land
waar g’als vreemdeling verkeert”.
Lisa
Maandag 29-09-2003
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4325
Sta op Johannes meet aldaar
met den rietstok den tempel,
zij die aanbidden en het altaar
tot het voorhof, de drempel.
Meet ‘t godsdienstige leven
doch laat uit het voorhof
want zij die erbuiten leven
bukken liever in het stof
Al wordt daar wél gebeden
en hoor je er ook gezang
’t wordt met de lip beleden
het is van tijdelijk belang.
Is je hart de tempel nabij
wees dan toch niet tevree
al leef je nog zó dichtbij
want bijna is vergeefs: nee!
met den rietstok den tempel,
zij die aanbidden en het altaar
tot het voorhof, de drempel.
Meet ‘t godsdienstige leven
doch laat uit het voorhof
want zij die erbuiten leven
bukken liever in het stof
Al wordt daar wél gebeden
en hoor je er ook gezang
’t wordt met de lip beleden
het is van tijdelijk belang.
Is je hart de tempel nabij
wees dan toch niet tevree
al leef je nog zó dichtbij
want bijna is vergeefs: nee!
Lisa
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Verdriet
- Hits: 5186
Tranen heb ik niet
woorden nog veel minder
Dit ben ik niet
maar vanwaar die hinder?
woorden nog veel minder
Dit ben ik niet
maar vanwaar die hinder?
Ik weet het niet
en voel me geheel alleen
Dit ben ik niet
maar moet er wel doorheen
en voel me geheel alleen
Dit ben ik niet
maar moet er wel doorheen
Bidden kan ik niet
wat zal ik nog vragen?
Dit ben ik niet
kan mijzelf niet eens verdragen
wat zal ik nog vragen?
Dit ben ik niet
kan mijzelf niet eens verdragen
Niet vertragend aanroepen
dat is wat ik wèl weet
Want zij die volhardend roepen
zijn het die Hij niet vergeet!
dat is wat ik wèl weet
Want zij die volhardend roepen
zijn het die Hij niet vergeet!
~Lisa~
27-4-2005
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 6018
Heer, wat mag ik van U zeggen?
Wat kan ik nu oprecht nog doen,
als ik graag zoveel wil weerleggen,
zonder me met ‘t kwaad te voên?
Leer me tóch te zwijgen Heer,
als ik meen dit uit te moeten leggen
want als‘t de tijd brengt van weleer
Helpt U me dan om niets te zeggen!
Wat kan ik nu oprecht nog doen,
als ik graag zoveel wil weerleggen,
zonder me met ‘t kwaad te voên?
Leer me tóch te zwijgen Heer,
als ik meen dit uit te moeten leggen
want als‘t de tijd brengt van weleer
Helpt U me dan om niets te zeggen!
Lisa 16.01.2004
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Koningshuis
- Hits: 8673
Nederland lijkt geheel herboren
iedereen mag het dan ook horen:
een koninklijk kind is ons geboren.
Amalia, een prinsesje ferm en gezond.
52 cm lang met ongeveer zeven pond
geboren 7 december op Haagse grond
Daaropvolgend klinken aangesloten
in de oren van ons als landgenoten
de honderd en één salutschoten.
M'n wens is met schild ende betrouwen
op God, op wie zij alzo wil bouwen,
zij eens mag regeren vol vertrouwen.
Want de God die het kleine bemint
roept ook dit jonge koninklijke kind
dat alsdan Neêrlands volk aaneenbindt.
---
iedereen mag het dan ook horen:
een koninklijk kind is ons geboren.
Amalia, een prinsesje ferm en gezond.
52 cm lang met ongeveer zeven pond
geboren 7 december op Haagse grond
Daaropvolgend klinken aangesloten
in de oren van ons als landgenoten
de honderd en één salutschoten.
M'n wens is met schild ende betrouwen
op God, op wie zij alzo wil bouwen,
zij eens mag regeren vol vertrouwen.
Want de God die het kleine bemint
roept ook dit jonge koninklijke kind
dat alsdan Neêrlands volk aaneenbindt.
---
9 december 2003
Lisa
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Huwelijk
- Hits: 22341
Wie anders dan die God
kan en wil jullie alles geven?
kan en wil jullie alles geven?
Geef je hart, houdt Zijn gebod
en jullie mogen eeuwig leven!
Lisa,
26.08.04
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4795
en sta er nog eens even bij stil
en vraag je af waar je ook gaat
of dit nu is wat God van je wil!!
Lisa
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Kerst
- Hits: 7605
Vraag je af hoe voor jou Kerst geschiedt
Is het Kerst om wat het materiële ons biedt
Of is het meer dan vier weken op aarde
Kennend die belofte van eeuwige waarde?
Lisa
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3823
Als dag en nacht zich mengen
en wij menige traan plengen
hoe jullie ‘t leven doorbrengen
zou dan bij elk, groot en klein
in ieders tijd van vreugd’ en pijn
in jullie hart wel voor Hem zijn?
* * *
Jullie mogen echt niet schromen
telkens weer tot Hem te komen
totdat die last eens is ontnomen
opdat als jullie voor Hem staan
allen:”kinderen van menig traan”
toch niet verloren hoeven gaan.
en wij menige traan plengen
hoe jullie ‘t leven doorbrengen
zou dan bij elk, groot en klein
in ieders tijd van vreugd’ en pijn
in jullie hart wel voor Hem zijn?
* * *
Jullie mogen echt niet schromen
telkens weer tot Hem te komen
totdat die last eens is ontnomen
opdat als jullie voor Hem staan
allen:”kinderen van menig traan”
toch niet verloren hoeven gaan.
Je liefhebbende ouders
* * *
Lisa,
(middernacht) 28.02.2003
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Angst
- Hits: 5619
Volhardend bidden probeer ik pas echt
in die tijden waarin ik heel alleen vecht.
Smekend bidden omdat het me bang wordt
heb ik heel mijn hart voor Hem uitgestort.
Steeds bid ik maar: Heere, helpt U me dan,
laat me voelen dat ik zo echt niet verder kan.
Zo is mijn hart voor die dag toch niet gereed,
maar ’t is mijn verstand die dat slechts weet.
Gevoelde mijn hart doch de ernst van die nood
’t is slechts één schrede tussen mij en de dood
Verhard ik mijn hart dan val ik in het kwaad
sta ik straks alleen en is ’t voor eeuwig te laat.
Als ik me dan eens in zo’n ogenblik bevind
en gevoel dat ik zo nergens rust meer vind
mijn handen al gevouwen heb en mij Bijbel pak
is daar die stem die dan steeds tot mij sprak:
“Hij riep je toch, maar je gaf Hem geen gehoor
en niets van wat je deed stelde maar iets voor.
Te klein is het offer welke jij Hem ook bracht
wat is het dan wat je van Hem nog verwacht?
Naar Zijn roepstem wilde jij toch niet horen
moet Hij dan jouw gebed wel gaan verhoren?
Nee geloof me, Hij zal je echt laten gaan
omdat jij het was die Hem altijd liet staan”.
in die tijden waarin ik heel alleen vecht.
Smekend bidden omdat het me bang wordt
heb ik heel mijn hart voor Hem uitgestort.
Steeds bid ik maar: Heere, helpt U me dan,
laat me voelen dat ik zo echt niet verder kan.
Zo is mijn hart voor die dag toch niet gereed,
maar ’t is mijn verstand die dat slechts weet.
Gevoelde mijn hart doch de ernst van die nood
’t is slechts één schrede tussen mij en de dood
Verhard ik mijn hart dan val ik in het kwaad
sta ik straks alleen en is ’t voor eeuwig te laat.
Als ik me dan eens in zo’n ogenblik bevind
en gevoel dat ik zo nergens rust meer vind
mijn handen al gevouwen heb en mij Bijbel pak
is daar die stem die dan steeds tot mij sprak:
“Hij riep je toch, maar je gaf Hem geen gehoor
en niets van wat je deed stelde maar iets voor.
Te klein is het offer welke jij Hem ook bracht
wat is het dan wat je van Hem nog verwacht?
Naar Zijn roepstem wilde jij toch niet horen
moet Hij dan jouw gebed wel gaan verhoren?
Nee geloof me, Hij zal je echt laten gaan
omdat jij het was die Hem altijd liet staan”.
~Lisa~
25. april 2005
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 3233
Deze wereld is als een tuin
vol met kleurrijke bloemen
ogenschijnlijk zonder puin
waar bijen vredig zoemen.
Doch tussen al wat groeit
snapte ik niet toen Hij bukte
Hij niet een bloem die bloeit
maar juist het onkruid plukte.
vol met kleurrijke bloemen
ogenschijnlijk zonder puin
waar bijen vredig zoemen.
Doch tussen al wat groeit
snapte ik niet toen Hij bukte
Hij niet een bloem die bloeit
maar juist het onkruid plukte.
Lisa,
18 april 2003
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 6536
elke dag ineen gebed
lerend ons vertrouwen
op Hem te hebben gezet.
Lisa
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Verdriet
- Hits: 4263
De ene boom mag geheel volgroeien
en de ander mag maar even bloeien
Turend kijk ik over het water
ziend’ hoe een ieder zich vermaakt.
Dan zo een klein poosje later
is ineens al het vermaak gestaakt.
Het leven van een jongeling
wordt uit het water gehaald.
Alles stil, ‘t water zonder stroming
niemand die nog ergens naar taalt.
Volhoudend, vechtend reanimeren
omdat het lichaam niet meer wil.
Velen komen kijken en keren
iedereen denkt en ’t wordt er stil.
Zou hij het nog halen mogen?
Wat ligt er voor hem in ’t verschiet?
‘k Zie de onmacht in die ouders’ ogen
maar helpen kan ook ik hen niet.
Ziend hoe men om dat leven strijdt
bid ik: “laat het niet waar zijn, Heere”
dat in zo’n vreselijk korte tijd
ik hier oogschouwend moet leere
dat hij zo snel het leven laat,
dat dit leven zo vergankelijk is,
dat niets meer heeft gebaat,
en zijn lot nu voor eeuwig is.
Geen pen beschrijft deze droefheid
en wie spreekt de taal van deze pijn?
Eens komt ook voor mij die tijd
en waar zal ik dan voor eeuwig zijn?
Als mij dit morgen overkomen zou
ben ik dan bereid voor die dag?
Als mij dit morgen overkomen zou
dan heb ik… nog maar 1 dag!
en de ander mag maar even bloeien
Turend kijk ik over het water
ziend’ hoe een ieder zich vermaakt.
Dan zo een klein poosje later
is ineens al het vermaak gestaakt.
Het leven van een jongeling
wordt uit het water gehaald.
Alles stil, ‘t water zonder stroming
niemand die nog ergens naar taalt.
Volhoudend, vechtend reanimeren
omdat het lichaam niet meer wil.
Velen komen kijken en keren
iedereen denkt en ’t wordt er stil.
Zou hij het nog halen mogen?
Wat ligt er voor hem in ’t verschiet?
‘k Zie de onmacht in die ouders’ ogen
maar helpen kan ook ik hen niet.
Ziend hoe men om dat leven strijdt
bid ik: “laat het niet waar zijn, Heere”
dat in zo’n vreselijk korte tijd
ik hier oogschouwend moet leere
dat hij zo snel het leven laat,
dat dit leven zo vergankelijk is,
dat niets meer heeft gebaat,
en zijn lot nu voor eeuwig is.
Geen pen beschrijft deze droefheid
en wie spreekt de taal van deze pijn?
Eens komt ook voor mij die tijd
en waar zal ik dan voor eeuwig zijn?
Als mij dit morgen overkomen zou
ben ik dan bereid voor die dag?
Als mij dit morgen overkomen zou
dan heb ik… nog maar 1 dag!
Lisa
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 13756
als ook de felicitaties die op je kaarten staan
wil ik daar toch nog de mijne aan toevoegen:
“dat het je voor -eeuwig- wel zou mogen gaan”.
Lisa 9 dec. ‘02
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 3988
Misschien kun je nog gevoelen
dat een preek aan je rukte
en je meende d’ernst te voelen
die op je consciëntie drukte.
Doch als Hij gebiedt: gewis
onderhoudt de geboden, gij!
Ga heen, verkoop wat uw is
kom herwaarts en volg Mij,
ga dan niet bedroefd heen
als de rijke jongeling gelijk
op de weg: “eeuwig alleen”
of ben ook jij aards zo rijk?
dat een preek aan je rukte
en je meende d’ernst te voelen
die op je consciëntie drukte.
Doch als Hij gebiedt: gewis
onderhoudt de geboden, gij!
Ga heen, verkoop wat uw is
kom herwaarts en volg Mij,
ga dan niet bedroefd heen
als de rijke jongeling gelijk
op de weg: “eeuwig alleen”
of ben ook jij aards zo rijk?
Lisa
Zondagavond 3 augustus 2003
- Details
- Geschreven door: Lisa Gedichtensite.nl
- Categorie: Tijd
- Hits: 7176
Maandag :
is de dag die mij plannen doet
wat er deze week gebeuren moet
is de dag die mij plannen doet
wat er deze week gebeuren moet
Dinsdag :
loop ik het huis eens gedurig rond
en doe ik wat me voor handen komt
loop ik het huis eens gedurig rond
en doe ik wat me voor handen komt
Woensdag :
zegt me dit is al bijna de halve week
en ik de dagen ervoor nog eens bekeek
zegt me dit is al bijna de halve week
en ik de dagen ervoor nog eens bekeek
Donderdag :
is dan toch echt de allerdrukste dag
waarop liever niets fout lopen mag
is dan toch echt de allerdrukste dag
waarop liever niets fout lopen mag
Vrijdag :
besteed ik aan al mijn vriendschap
al ben ik het nog zo zat als pap.
besteed ik aan al mijn vriendschap
al ben ik het nog zo zat als pap.
Zaterdag :
ruim ik op en sta ‘k achter het fornuis
dit is een dag vol bezigheden thuis
ruim ik op en sta ‘k achter het fornuis
dit is een dag vol bezigheden thuis
Zondag :
is de dag die mij steeds horen doet
dat ik zo niet langer leven moet!
is de dag die mij steeds horen doet
dat ik zo niet langer leven moet!
Lisa
- Details
- Geschreven door: Lommen, H.
- Categorie: Huwelijk
- Hits: 19872
De bruiloftstoet aan het stadhuis
Hier breekt een nieuw tijdperk aan
Een ieder blij een lange rij
Zal dadelijk binnen gaan
De bruid zegt ja en met dat ja
Begint een heel nieuw leven
De weg zal niet over rozen gaan
Maar men moet er wel naar streven
Hier breekt een nieuw tijdperk aan
Een ieder blij een lange rij
Zal dadelijk binnen gaan
De bruid zegt ja en met dat ja
Begint een heel nieuw leven
De weg zal niet over rozen gaan
Maar men moet er wel naar streven
H.Lommen
- Details
- Geschreven door: Lommen, H.
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3807
Mijn verstand is hebzuchtig, leergierig kordaat
Wil alles weten in huis en op straat
Zolang het niet donker is, en alles waarneembaar
Staat het op scherp, en is alles opvraagbaar
Het regelt mijn lichaam, op zoek naar mijn wensen
Volgt mijn connecties, met andere mensen
Gevoelens verlangens perfect iedere keer
Alles word onthouden het noteert elke sfeer
De warmte de kou, verdriet en ellende
Het ordent alles voor me, al maak ik zo´n bende
Ik wil iedere avond bidden, Heer verhoor deze man
Dat ik mijn hele leven, altijd zo denken kan
Wil alles weten in huis en op straat
Zolang het niet donker is, en alles waarneembaar
Staat het op scherp, en is alles opvraagbaar
Het regelt mijn lichaam, op zoek naar mijn wensen
Volgt mijn connecties, met andere mensen
Gevoelens verlangens perfect iedere keer
Alles word onthouden het noteert elke sfeer
De warmte de kou, verdriet en ellende
Het ordent alles voor me, al maak ik zo´n bende
Ik wil iedere avond bidden, Heer verhoor deze man
Dat ik mijn hele leven, altijd zo denken kan
H. Lommen
- Details
- Geschreven door: Maat, Anne-Meike van der
- Categorie: Vrede
- Hits: 11582
Strek je vleugels uit
mijn kind
ben vrij...
Dans op de wind.
Dans door de blauwe lucht,
de wind speelt met je haren,
dikke witte watten wolken
zie je voorbij varen...
Jij zult nimmer meer dalen,
dans naar de warme zonnestralen.
Ben vrij...
Frisse rode wangen,
de schittering in je ogen,
de lach om je mond,
dans de hele aarde rond!
Ben vrij...
Dans naar de gloed
van de ondergaande zon,
voel de laatste zonnestralen,
zie de kleurenpracht.
Dans daarna door mijn kind,
als een parel in de nacht.
Ben vrij...
Strek je vleugels uit
mijn kind
ben vrij...
Dans op de wind.
mijn kind
ben vrij...
Dans op de wind.
Dans door de blauwe lucht,
de wind speelt met je haren,
dikke witte watten wolken
zie je voorbij varen...
Jij zult nimmer meer dalen,
dans naar de warme zonnestralen.
Ben vrij...
Frisse rode wangen,
de schittering in je ogen,
de lach om je mond,
dans de hele aarde rond!
Ben vrij...
Dans naar de gloed
van de ondergaande zon,
voel de laatste zonnestralen,
zie de kleurenpracht.
Dans daarna door mijn kind,
als een parel in de nacht.
Ben vrij...
Strek je vleugels uit
mijn kind
ben vrij...
Dans op de wind.
Anne-Meike van der Maat
ingezonden 3 november 2004
- Details
- Geschreven door: Maat, Anne-Meike van der
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 6797
Je loopt eenzaam en verlaten
door de kapotgeschoten straten.
Je hartje doet enorm pijn
je huilt om mensen die er nooit meer zullen zijn.
Je tranen trekken zwarte strepen over je met modder besmeurde gezicht
je angstig kijkende ogen lichten op in het morgenlicht.
Je jeugd is je voorgoed ontnomen
weg zijn al je mooie kinderdromen.
Je voelt steeds weer die bittere pijn
je ziet de herinneringen die zo ondraaglijk zijn.
Je hebt geen huis en geen toekomst meer
je loopt alsmaar door de kapotgeschoten straten op en neer...
door de kapotgeschoten straten.
Je hartje doet enorm pijn
je huilt om mensen die er nooit meer zullen zijn.
Je tranen trekken zwarte strepen over je met modder besmeurde gezicht
je angstig kijkende ogen lichten op in het morgenlicht.
Je jeugd is je voorgoed ontnomen
weg zijn al je mooie kinderdromen.
Je voelt steeds weer die bittere pijn
je ziet de herinneringen die zo ondraaglijk zijn.
Je hebt geen huis en geen toekomst meer
je loopt alsmaar door de kapotgeschoten straten op en neer...
Anne-Meike van der Maat
ingezonden 10 januari 2005
- Details
- Geschreven door: Meerten, R. van
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 4911
Wat verberg jij achter die deur?
Waarom is die deur gesloten?
Waarom doe jij je deur op slot?
Heb je zoveel te verbergen.
Is het zo kostbaar wat je bezit.
Mag niemand jouw geheimen kennen.
Waarom beveiligd jij je huis?
Waarom zoveel sloten op je deur?
Of ben je bang alleen te zijn?
Gooi die deur eens open.
Die deur van je hart.
Wagenwijd, zodat iedereen
Naar binnen kan kijken.
Om te zien wat voor mooi mens
je eigenlijk bent.
Waarom is die deur gesloten?
Waarom doe jij je deur op slot?
Heb je zoveel te verbergen.
Is het zo kostbaar wat je bezit.
Mag niemand jouw geheimen kennen.
Waarom beveiligd jij je huis?
Waarom zoveel sloten op je deur?
Of ben je bang alleen te zijn?
Gooi die deur eens open.
Die deur van je hart.
Wagenwijd, zodat iedereen
Naar binnen kan kijken.
Om te zien wat voor mooi mens
je eigenlijk bent.
18-06-2003
R. van Meerten
- Details
- Geschreven door: Meijer, Wilma
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 4220
Sterven is de overgang
van hier naar het eeuwig leven.
Sterven is ook wat bij geboorte ieder kreeg
om het later weer uit handen te geven.
De één gaat vroeg, de ander laat
geen mens kan dat zelf bepalen.
Bij welk soort je hoort
is niet te achterhalen.
Het moeilijkst voor ieder mens
-Dood kent geen onderscheid-
Het afstand doen van dierbaren
in ruil van eeuwigheid.
Maar wel gaat door wat hier begon
de liefde die ons bond
en sterker nog: Het bindt ons weer,
want liefde in herinnering is dat verbond.
van hier naar het eeuwig leven.
Sterven is ook wat bij geboorte ieder kreeg
om het later weer uit handen te geven.
De één gaat vroeg, de ander laat
geen mens kan dat zelf bepalen.
Bij welk soort je hoort
is niet te achterhalen.
Het moeilijkst voor ieder mens
-Dood kent geen onderscheid-
Het afstand doen van dierbaren
in ruil van eeuwigheid.
Maar wel gaat door wat hier begon
de liefde die ons bond
en sterker nog: Het bindt ons weer,
want liefde in herinnering is dat verbond.
Wilma Meijer
- Details
- Geschreven door: Melker, Wil
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 3915
door het grijs van lood
brandschildert zon
de kleuren in het marmer
de vloer is wit dooraderd
gepolijst met vele handen
uit een lang verleden tijd
zuilen dragen in etages
stukjes hemel naar de toren
in een luchtgeschilderd paradijs
heiligen staan nu vooraan
hebben voor de Heer geleden
prevelen bevroren zijn gebeden
hun litanieën zijn nooit op
ook voor de kruisweg met zijn
staties stonden vele generaties
berouwvol offert nu een kaars
verzamelt volle aflaat en eerbiedigt
paars dat Zijn gezag bekleedt
processies volgen het kazuifel
marmer glimt door het geschuifel
met herinneringen die ik niet vergeet
brandschildert zon
de kleuren in het marmer
de vloer is wit dooraderd
gepolijst met vele handen
uit een lang verleden tijd
zuilen dragen in etages
stukjes hemel naar de toren
in een luchtgeschilderd paradijs
heiligen staan nu vooraan
hebben voor de Heer geleden
prevelen bevroren zijn gebeden
hun litanieën zijn nooit op
ook voor de kruisweg met zijn
staties stonden vele generaties
berouwvol offert nu een kaars
verzamelt volle aflaat en eerbiedigt
paars dat Zijn gezag bekleedt
processies volgen het kazuifel
marmer glimt door het geschuifel
met herinneringen die ik niet vergeet