- Details
- Geschreven door: Hessels, Willem
- Categorie: Kerst
- Hits: 6760
en het donker is geweest
lichte kinderogen dromen
naar het held're kaarsjesfeest.
Lichte stemmen zingen
in de zoete gloed;
nu komen al de hemelingen-:
'Maria, wees gegroet'.
Een suizen wordt vernomen,
een lichte vleugelslag,
een kindje is gekomen
dat in de kribbe lag.
De verten werden levend,
de nacht werd plots'ling hel,
en herders hoorden bevend
een hemels orgelspel.
En uitverkoren wijzen
met wierook, myrrh en goud,
hebben na lange reizen
het zuiv're kind aanschouwd.
Lichte kinderogen dromen
naar het held're kaarsjesfeest,
lichte dagen komen
en het donker is geweest.
Willem Hessels
- Details
- Geschreven door: Freys, Diana
- Categorie: Kerst - Sjaloom Vrede
- Hits: 7022
van buiten de tijd
Vrede, een engel
Genade, een droom
boodschap van Verre
door sterren gebracht
Zie, zegt de Wijze,
de sterren belijden het Licht
in een gebaar van Vrede:
het Kind, geboren als mens
Teder het sterrenkind,
teder de moeder:
warmte
die het Licht omarmt
Sterren omarmen
de moeder, het Kind
van de Vrede,
hoe licht zijn de dagen
uit donkere nachten geboren
hoe warm is de glimlach
met Kerstmis geschonken
Kind met sterrenhaar
lach van een engel
Licht van de Overkant
koesterend de warmte
van eeuwig de moeder
omarmend het Kind
Licht en Vrede,
mijn wens is een bede
Diana Freys
- Details
- Geschreven door: Windt, Rennie van
- Categorie: Kerst
- Hits: 4634
naar Bethlehem
dicht bij zijn ouders
en in de warmte
van ezel en os
slaapt het kind
de wereld wil wel even stil
zijn
er reist geen ster
van Bethlehem naar
Golgotha
waarop die ene mens zich
richten kan
hij zelf is licht
en trekt een spoor van licht
van Bethlehem naar
Golgotha
en eeuwen verder
- Details
- Geschreven door: Duinkerken, Anton van
- Categorie: Kerst - Sjaloom Vrede
- Hits: 5764
Waar God beloofde dat men vindt:
Bij 't pas-geboren Kind
En bij het hemels lied.
Is door het simpele gebaar
Der moeder, die haar boorling beurt,
De hele wereld niet gescheurd
In die van hier en die van daar?
Hier zijn de herders in de stal,
De wijzen met hun heldre ster,
Elk die, van dicht of ver,
Het Kind aanbidden zal.
Dáár is de koning op zijn troon,
De schriftgeleerden bij het boek,
De nijd, het ijdele gezoek,
De hoogmoed en de hoon.
Herodes troont in ieder mens
En maakt hem kindermoordenaar,
Streeft eens zijn dwaze heerszucht naar
Vervulling van haar wens.
In ieder echter waakt het kind,
In ieder wacht het zwijgend lied.
Zoek dus de lieve vrede niet
Waar gij de wroeging vindt.
Anton van Duinkerken
Uit de bundel Hart van Brabant (1930/1937)
- Details
- Geschreven door: Melker, Wil
- Categorie: Kerst
- Hits: 10683
uit hoge tonen vallend
aarde wittend in een felle kou
het orgel jankt
met donkere klanken
de lange tocht van man en vrouw
haar weeën komen en
de melodie verhaalt van pijn
er zal geen plaats meer in de herberg zijn
een stal ontvangt het kindje
de wiegeliedjes klinken fijn
dieren neuriën een zacht refrein
het koor verluidt zijn sterren
de sopraan straalt beeldschoon Betlehem
een stem zingt koningen van verre
de nacht verstilt en heiligt de
muziek van herders en hun schapen
brengt ons de vrede, lang verwacht.
Wil Melker
- Details
- Geschreven door: Vossenberg, Th. van de
- Categorie: Kerst
- Hits: 14549
Het is de aankondiging van een gast
bij monde van heilige profeten,
woordvoerders van God
er komt iemand,
Jezus, Redder, Messias.
Maar verwachten wij wel bezoek?
Komt het gelegen?
Hebben wij tijd?
Of zien we juist naar zo iemand uit,
bewust of onbewust, naar iemand met een visie
iemand die uitkomst brengt,
omdat we goede raad nodig hebben,
een heiland die heelt,
een sterke man die recht trekt wat krom is?
In dat geval tref je maatregelen,
je zorgt dat je thuis bent,
je ruimt op en haalt in huis,
om als een goede gastheer de gast te ontvangen.
Th. van de Vossenberg
- Details
- Geschreven door: FranseGuido Gedichtensite.nl
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 4169
uitspraken,nog nooit gehoord.
Jezus sprak het hier op aard'
woorden,diep in ons hart bewaard.
Brood des Levens,'s werelds licht;
de goede Herder,én het gericht.
Jezus geeft leven én overvloed,
voor wie Zijn woord bewaard én doet!
"Het licht schijnt in de duisternis."
En het schijnt in ieder die IN Jezus is!
Jezus,het Woord; God-"IK BEN."
Ja,ik ben blij dat ik Jezus ken!
FranseGuido
ingezonden 1 juli 2005
- Details
- Geschreven door: Jacobse, Muus
- Categorie: Overlijden
- Hits: 6491
Ik ben het, zegt Gij dan
Kom maar met Mij
mee naar de overkant,
Wees maar niet bang, zegt Gij,
hier is mijn hand
Kom maar met Mij
mee naar de overkant,
Wees maar niet bang, zegt Gij,
hier is mijn hand
Muus Jacobse
- Details
- Geschreven door: Verweerd, Joke
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 11438
zo kwestbaar en zo klein
weerloos in de nieuwe morgen
Wie zal waken? Wie zal zorgen?
Hoe zul je geborgen zijn..
weerloos in de nieuwe morgen
Wie zal waken? Wie zal zorgen?
Hoe zul je geborgen zijn..
Als niet Een zijn vleugels wijs
over je houdt uitgespreid!
Een, die elke adem telt
toekomst schept en ruimte stelt...
over je houdt uitgespreid!
Een, die elke adem telt
toekomst schept en ruimte stelt...
Joke Verweerd
- Details
- Geschreven door: Sipkes-de Smit, Ina (overl. 3-11-2006)
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 6287
Kindje van ver
we hebben zó
naar je verlangd-
we hebben God
om jou gebeden -
en nu je bij ons woont
hier in ons huis
zullen wij je
alle liefde geven -
hier bij ons
hier is je thuis!
we hebben zó
naar je verlangd-
we hebben God
om jou gebeden -
en nu je bij ons woont
hier in ons huis
zullen wij je
alle liefde geven -
hier bij ons
hier is je thuis!
Ina Sipkes de Smit
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 8607
klein en stil
groeit een nieuw leven
tot een groot en zoet geheim
in de moederschoot geweven
wordt het kind wie het zal zijn
klein en stil
nog voor ons weten
had Zijn hand zich uitgestrekt
alles was al uitgemeten
met Zijn liefde overdekt
klein en stil
vormt dit nieuw leven
alle zin van ons bestaan
door de Heer aan ons gegeven
krijgt het kind zijn eigen naam
groeit een nieuw leven
tot een groot en zoet geheim
in de moederschoot geweven
wordt het kind wie het zal zijn
klein en stil
nog voor ons weten
had Zijn hand zich uitgestrekt
alles was al uitgemeten
met Zijn liefde overdekt
klein en stil
vormt dit nieuw leven
alle zin van ons bestaan
door de Heer aan ons gegeven
krijgt het kind zijn eigen naam
April 2005
© Cobie Verheij-de Peuter
Uit: "Licht Verlangen"
De bundel met bijna 80 gedichten is hier>>>> te bestellen.
- Details
- Geschreven door: Daelen, Victor van der (overleden 10-01-2006)
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 11057
Klein wonderkind, goed gezind
oogjes die schitterend blinken
in ’t licht van ’t leven zelf
en verwondering van mensen
die ook die onschuld wensen.
Mijn lief miniatuurtje
met zo’n kleine handjes
graaiend in het rond
en nog geen tandjes
in jouw goedlachse mond
zo onbevangen lachend
naar de hele wereld toe
zo fris nu nog…
maar straks zo moe
Slaapzacht m’n lieve schat
En doe nu gauw je oogjes toe.
oogjes die schitterend blinken
in ’t licht van ’t leven zelf
en verwondering van mensen
die ook die onschuld wensen.
Mijn lief miniatuurtje
met zo’n kleine handjes
graaiend in het rond
en nog geen tandjes
in jouw goedlachse mond
zo onbevangen lachend
naar de hele wereld toe
zo fris nu nog…
maar straks zo moe
Slaapzacht m’n lieve schat
En doe nu gauw je oogjes toe.
Victor van der Daelen
- Details
- Geschreven door: Sipkes-de Smit, Ina (overl. 3-11-2006)
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 6344
Je komt onze wereld
zó verrijken
en leert ons
weer
nieuwsgierig
naar het leven
en naar
kleine dingen
kijken
zó verrijken
en leert ons
weer
nieuwsgierig
naar het leven
en naar
kleine dingen
kijken
Ina Sipkes de Smit
- Details
- Geschreven door: Chatfant Gedichtensite.nl
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 5926
Matthias, kind van mijn dromen,
Een mensenkind,
een Godsgeschenk,
Omdat een kind meer is dan een kind alleen:
Een toekomst in een notendop.
Chatfant
ingezonden 30 april 2005
Een mensenkind,
een Godsgeschenk,
Omdat een kind meer is dan een kind alleen:
Een toekomst in een notendop.
- Details
- Geschreven door: Sipkes-de Smit, Ina (overl. 3-11-2006)
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 6572
Je eerste kreetje
heb ik stil begroet
Het was een wonderschoon geluid
Van klank en kleur
en ook de geur
die om je warme lijfje hing
dat blijft in mijn herinnering
Ik heb je overal
gestreeld
gekust
je niet bewust van jou bestaan
Van nu af aan heb jij een naam
heb ik stil begroet
Het was een wonderschoon geluid
Van klank en kleur
en ook de geur
die om je warme lijfje hing
dat blijft in mijn herinnering
Ik heb je overal
gestreeld
gekust
je niet bewust van jou bestaan
Van nu af aan heb jij een naam
Ina Sipkes - de Smit
- Details
- Geschreven door: Bakker, Henk en Anja
- Categorie: Doop kinderen
- Hits: 16757
Ons geluk is te groot om te verwoorden,
of te bezingen in een lied.
Je kunt slechts dankbaar je handen vouwen
wanneer je dit nieuwe leven ziet.
of te bezingen in een lied.
Je kunt slechts dankbaar je handen vouwen
wanneer je dit nieuwe leven ziet.
Henk en Anja Bakker
- Details
- Geschreven door: Drijver, Greet
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 7905
Twee kleine voetjes, nog niet wetend hoe te gaan,
in deze grote wereld waarin je niet alleen behoeft te gaan.
Lief, klein mensje, neem Zijn hand.
Hij leidt je door dit Vaderland.
- Details
- Geschreven door: Pejovi Gedichtensite.nl
- Categorie: Geboortegedichten
- Hits: 6170
Met dit pasgeboren wonder, door de
Schepper ons gegeven,
waarmee wij biddend voor Zijn altaar staan,
wordt door de doop van dit prille, nieuwe, jonge leven,
met de Heer een belofte aangegaan.
Dit kind, in Gods verbond nu opgenomen,
mag weten, door dit teken is er Hoop;
want waar zijn pad ook uit mag komen,
hij draagt de belofte van de Doop.
Bij storm, duisternis of donkere machten,
in een koude, wrede wereld heel alleen,
mag hij, van U, o Heer, zijn steun verwachten
en schuilen met Uw liefde om zich heen.
Heer, wij willen U deemoedig vragen:
wilt u dit kind, dat uit onze liefde is gegroeid,
in Uw sterke Vaderarmen dragen
zodat hij in Uw waarheid groeit en bloeit.
Amen
Pejovi
Oma & Opa Visser
- Details
- Geschreven door: FranseGuido Gedichtensite.nl
- Categorie: Bezinning
- Hits: 4474
Twee handen zullen mij steeds leiden,
twee handen tonen mij de weg.
Twee handen zullen mij steeds steunen,
twee handen ,waarin ik mijn hand leg...
Twee handen zullen mij beschermen,
twee handen bestemmen steeds mijn lot.
Twee handen zullen mij steeds dragen,
twee handen,..."t zijn de handen van God.
twee handen tonen mij de weg.
Twee handen zullen mij steeds steunen,
twee handen ,waarin ik mijn hand leg...
Twee handen zullen mij beschermen,
twee handen bestemmen steeds mijn lot.
Twee handen zullen mij steeds dragen,
twee handen,..."t zijn de handen van God.
FranseGuido
ingezonden 29 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Lijden
- Hits: 8763
De zon schijnt over het land
bloemen bloeien, bomen groeien.
Dieren en mensen kijken naar ons huis
en gaan verder met leven, gewoon verder.
Wij voelen ons vreemden die stiekem door
het lichaam heen en weer lopen en soms
op iets trappen wat ons gek maakt.
Zelfs de haren doen pijn en de ogen, neus, lippen
ja, het hele gezicht doet pijn.
Niemand die het ziet want wij zijn
de onzichtbare van de maatschappij.
De pijn snijdt tot in de ziel.
Wij allen lijden pijn maar
kunnen er niets aan doen
want het is dol in ons huis
ja, het is dol in ons huis.
Binnen brandt de lamp
want het is donker in huis
zodat wij de pijn niet voelen
in onze ziel, in ons hart.
Dagen rijgen zich aan elkaar
zon en regen wisselen elkaar af.
Buiten geniet men van het leven
binnen brandt de lamp op een laag pitje.
Levend begraven in ons lichaam
lopen wij de dood tegemoet
voelen niemand naast ons
willen ook niemand naast ons voelen want
dan ziet men de pijn, onze pijn
dat maakt alles erger, veel erger.
Pillen, poeders en drankjes
verdoven onze gedachten
en gedachteloos kijken wij
een troosteloze wereld in.
Niemand luistert meer omdat
mensen als wij in een wereld leven
van pillen, drankjes en poeders
die ons lichaam uit put, zo uit put
dat de vreugde van de dood
groeit in het Licht voor ons uit.
Op een dag gaat de lamp uit
sluiten onze ogen voorgoed
en gaat voor ons ook de zon schijnen
zodat ook wij in een wereld
mogen leven vol vreugde en Licht.
Dan is de pijn voorgoed verdwenen
de ziel is meegegaan terwijl de dolheid
in de wereld blijft bestaan, altijd maar blijft bestaan
totdat de dood een eind maakt aan
een leven vol duisternis en verdriet.
bloemen bloeien, bomen groeien.
Dieren en mensen kijken naar ons huis
en gaan verder met leven, gewoon verder.
Wij voelen ons vreemden die stiekem door
het lichaam heen en weer lopen en soms
op iets trappen wat ons gek maakt.
Zelfs de haren doen pijn en de ogen, neus, lippen
ja, het hele gezicht doet pijn.
Niemand die het ziet want wij zijn
de onzichtbare van de maatschappij.
De pijn snijdt tot in de ziel.
Wij allen lijden pijn maar
kunnen er niets aan doen
want het is dol in ons huis
ja, het is dol in ons huis.
Binnen brandt de lamp
want het is donker in huis
zodat wij de pijn niet voelen
in onze ziel, in ons hart.
Dagen rijgen zich aan elkaar
zon en regen wisselen elkaar af.
Buiten geniet men van het leven
binnen brandt de lamp op een laag pitje.
Levend begraven in ons lichaam
lopen wij de dood tegemoet
voelen niemand naast ons
willen ook niemand naast ons voelen want
dan ziet men de pijn, onze pijn
dat maakt alles erger, veel erger.
Pillen, poeders en drankjes
verdoven onze gedachten
en gedachteloos kijken wij
een troosteloze wereld in.
Niemand luistert meer omdat
mensen als wij in een wereld leven
van pillen, drankjes en poeders
die ons lichaam uit put, zo uit put
dat de vreugde van de dood
groeit in het Licht voor ons uit.
Op een dag gaat de lamp uit
sluiten onze ogen voorgoed
en gaat voor ons ook de zon schijnen
zodat ook wij in een wereld
mogen leven vol vreugde en Licht.
Dan is de pijn voorgoed verdwenen
de ziel is meegegaan terwijl de dolheid
in de wereld blijft bestaan, altijd maar blijft bestaan
totdat de dood een eind maakt aan
een leven vol duisternis en verdriet.
Klaas van Eijbergen
ingezonden 25 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Steenberghs, Lieve
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 6445
In zeven vlechten
toegewijd aan God
sloeg ik die mij knechtten
donder op verrot
Om me de les te lezen
bond je mij aan m'n bed
met zeven verse pezen
'k heb het je belet
Je kwam met zeven touwen
nooit gebruikt
soepel als vrouwen
m'n kracht werd niet gefnuikt
Je vlocht mijn haren
in de schering van 't getouw
kon ze toch bewaren
mijn geheimen niet voor jou
Maar
aan jouw blote schoot
Delila
raakte ik m'n ogen kwijt
blind, bijna dood Delila
nog altijd Godgewijd
Nog eenmaal opstaan
tussen brekende tempelzuilen
mijn ogen opwaarts slaan
en de vijand horen huilen
liefs
Samson
toegewijd aan God
sloeg ik die mij knechtten
donder op verrot
Om me de les te lezen
bond je mij aan m'n bed
met zeven verse pezen
'k heb het je belet
Je kwam met zeven touwen
nooit gebruikt
soepel als vrouwen
m'n kracht werd niet gefnuikt
Je vlocht mijn haren
in de schering van 't getouw
kon ze toch bewaren
mijn geheimen niet voor jou
Maar
aan jouw blote schoot
Delila
raakte ik m'n ogen kwijt
blind, bijna dood Delila
nog altijd Godgewijd
Nog eenmaal opstaan
tussen brekende tempelzuilen
mijn ogen opwaarts slaan
en de vijand horen huilen
liefs
Samson
Lieve Steenberghs
ingezonden 3 april 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Overlijden
- Hits: 4377
Ik staar met mijn betraande ogen
in het nog vers gedolven graf
en hoop nog even dat ik word bedrogen,
maar langzaam zakt de kist tot aan de bodem af.
Te jong, te snel werd dit verziekt bestaan
tot in de diepste vezels afgebroken,
de geest gerijpt, de nieuwe toekomst pril ontloken,
de aarde neemt haar lichaam mee,
wat ras tot stof zal zijn vergaan.
Herinnering is nooit meer stuk te krijgen,
de kinderen zijn immers spiegel van haar ziel,
zo leeft zij voort in vele harten en in gedachten kniel
ik zonder woorden neer en kan alleen maar zwijgen.
Tot slot zing ik van dood die nimmermeer zal zijn
en van verdriet wat ooit een plaatsje ruimt voor dankbaarheid,
dan wordt die grauwe aardse strijd
tot hemels licht getild,
gedragen door een eeuwigdurend feestelijk refrein!
in het nog vers gedolven graf
en hoop nog even dat ik word bedrogen,
maar langzaam zakt de kist tot aan de bodem af.
Te jong, te snel werd dit verziekt bestaan
tot in de diepste vezels afgebroken,
de geest gerijpt, de nieuwe toekomst pril ontloken,
de aarde neemt haar lichaam mee,
wat ras tot stof zal zijn vergaan.
Herinnering is nooit meer stuk te krijgen,
de kinderen zijn immers spiegel van haar ziel,
zo leeft zij voort in vele harten en in gedachten kniel
ik zonder woorden neer en kan alleen maar zwijgen.
Tot slot zing ik van dood die nimmermeer zal zijn
en van verdriet wat ooit een plaatsje ruimt voor dankbaarheid,
dan wordt die grauwe aardse strijd
tot hemels licht getild,
gedragen door een eeuwigdurend feestelijk refrein!
Niek van der Hoest
ingezonden 27 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 6709
Met opgeheven vuist schreeuw ik tot u. o God;
een land van diamant en stof verwordt door streken
van mensentuig,
vermangeld en verspeeld door hersenloze leken,
gestaalde ogen boren haat,
één sprankje hoop dat snel vergaat
met torenhoge stapels lijken,
verminkt, verrot tot op het bot.
Ik zie dat kleine joch,
vel over been verteerd,
zijn schitterende ogen glanzen nog
en toch
is hij het zorgeloze spelen levenslang verleerd.
Zijn moeder is niet meer,
zijn vader is verdwenen aan het front
en moederziel alleen verstomt
zijn klagelijk gehuil,
alsof zijn broze leven nooit bestond;
naast hem een kleine anonieme kuil.
Is dat uw schepping, Heer,
verdoemd door louter laf gespuis?
Zij laten slechts de troosteloze resten van een gegeseld huis,
zo hebben dwazen haat en woesternij gezaaid
en wat eens vrede was is tot verpulverd puin verwaaid.
Niek van der Hoest
27 juni 2005
een land van diamant en stof verwordt door streken
van mensentuig,
vermangeld en verspeeld door hersenloze leken,
gestaalde ogen boren haat,
één sprankje hoop dat snel vergaat
met torenhoge stapels lijken,
verminkt, verrot tot op het bot.
Ik zie dat kleine joch,
vel over been verteerd,
zijn schitterende ogen glanzen nog
en toch
is hij het zorgeloze spelen levenslang verleerd.
Zijn moeder is niet meer,
zijn vader is verdwenen aan het front
en moederziel alleen verstomt
zijn klagelijk gehuil,
alsof zijn broze leven nooit bestond;
naast hem een kleine anonieme kuil.
Is dat uw schepping, Heer,
verdoemd door louter laf gespuis?
Zij laten slechts de troosteloze resten van een gegeseld huis,
zo hebben dwazen haat en woesternij gezaaid
en wat eens vrede was is tot verpulverd puin verwaaid.
Niek van der Hoest
27 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Hoest, Niek van der
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 6285
ging hij de weg van zweet en bloed.
"Dag Joodse rabbi, wees gegroet,
waar is je koninklijke luister?"
Was ik het die hem zo afschuwelijk verried?
Pas toen de haan wel driemaal kraaide,
keek Jezus Petrus aan, maar hij verdraaide
zijn leugenwoorden met: ik ken hem niet!
"Ik ken hem niet .... , ik ken hem niet",
dat zijn ook onze wrange woorden,
de waarheid die wij blind en bot verstoorden
met loze kreten telkens weer: ik ken hem niet!
Maar als dan alles lijkt te zijn verloren,
breekt eeuwig licht weldadig door
en hoor:
HET IS VOLBRACHT,
een gloedvol teken in de nacht,
zo maar om niet: wie oren heeft die hore!
Niek van der Hoest
27 juni 2005
- Details
- Geschreven door: Verheij-de Peuter, Cobie
- Categorie: Koningshuis
- Hits: 9200
Liefdespand
opnieuw ontvangen,
nieuwe loot
die bloeien gaat.
Oranjedochter
opent ogen,
in de nieuwe
dageraad.
In haar naam
ligt stil verborgen
't konink'lijk bloed
dat door haar stroomt
Alexia
wees dan welkom
in ons land
waar "vrede" woont.
n.a.v. de geboorte van Prinses Alexia Juliana Marcela Laurentien d.d. 27 juni 2005